Όποιος έχει περάσει από τη θέση του υποψηφίου των Πανελληνίων εξετάσεων κάποια στιγμή στη ζωή του γνωρίζει καλά ότι άγχος και Πανελλήνιες είναι στενά συνδεδεμένα. Αυτό δικαιολογείται μέχρι ένα βαθμό εξαιτίας και της μορφής των εξετάσεων που λίγο ή πολύ δείχνουν να καθορίζουν μέσα σε τρεις ώρες την πορεία της ζωής των υποψηφίων τουλάχιστον για τα επόμενα τέσσερα – πέντε χρόνια. Αυτό όμως μέχρι ένα βαθμό. Το σύστημα δεν είναι ο μόνος υπαίτιος, είναι και οι προσωπική αντίληψη του κάθε υποψηφίου γι’ αυτό και δεν είναι όλοι το ίδιο αγχωμένοι την ημέρα των εξετάσεων. Η προσωπική αποκωδικοποίηση των ερεθισμάτων είναι ένας παράγοντας που μπορεί κανείς να ρυθμίσει, προκειμένου να μετριάσει το άγχος του. Αν κάποιος αντιλαμβάνεται τη συγκεκριμένη διαδικασία ως εν δυνάμει καταστροφική, αν θεωρεί ότι ο ίδιος δεν είναι ικανός να επηρεάσει την πορεία του και να την φέρει στα δικά του μέτρα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ή αν από την άλλη, θεωρεί ότι όλα είναι στα δικά του χέρια και ο παράγοντος «συγκυρίες» δεν μπορεί να είναι μια πτυχή του ζητήματος, αν παραγνωρίσει αντικειμενικές δυσκολίες που τυχόν υπάρχουν, τότε είναι πολύ πιθανό να πάει κανείς στις εξετάσεις πολύ πολύ αγχωμένος.
Το ιδανικό είναι να πάει κανείς στις εξετάσεις έχοντας στο μυαλό του τα πράγματα στις αντικειμενικές τους διαστάσεις. Πράγματι, είναι μια κατάσταση όχι καθημερινή, με δυσκολίες και ευκαιρίες. Σίγουρο είναι επίσης ότι είναι μία σημαντική μάχη στη ζωή κάποιου, είναι η τελική κάθοδος στο γήπεδο μετά από χρόνια προπόνησης! Δεν είναι ικανή όμως ούτε να καταστρέψει τη ζωή κάποιου αλλά ούτε και να την εξασφαλίσει.
Πολύ συχνά βλέπουμε υποψηφίους να ενσαρκώνουν εν αγνοία τους το φαινόμενο της «αυτοεκπληρούμενης προφητείας». Της περίπτωσης δηλαδή εκείνης που κάποιος προβλέπει μία κατάσταση (εν προκειμένω την αποτυχία του) και αυτή πραγματοποιείται ακριβώς επειδή ο ίδιος την προέβλεψε. Δηλαδή, κάποιος φοβάται ότι θα αποτύχει αυτό έχει ως συνέπεια το άγχος του, την απροσεξία του, την ψυχική του κόπωση θα λέγαμε γενικότερα και φυσικά στο τέλος αποτυγχάνει. Όχι όμως για κάποιο άλλο λόγο αλλά στην ουσία γιατί ο ίδιος το προέβλεψε.
Ιδιαίτερα σημαντικό είναι να προσέξει κανείς τις σωματικές εκδηλώσεις του άγχους του. Επειδή αυτά τα επίπεδα άγχους πολλές φορές τα αντιμετωπίζει κανείς για πρώτη φορά στη ζωή του, οι σωματικές εκδηλώσεις του άγχους του είναι πρωτόγνωρες και συχνά τρομακτικές. Τέτοιες σωματικές εκδηλώσεις του άγχους μπορεί να περιλαμβάνουν από ζάλη και τάση προς εμετό μέχρι διάρροιες, συχνουρία, ταχυπαλμία, εφίδρωση, τρέμουλο στα άκρα, αίσθηση επικείμενης καταστροφής, μουδιάσματα στο κεφάλι και στα άκρα πόνους στην πλάτη και το στήθος και διάφορα άλλα. Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να εμφανιστούν και να βιωθούν ως εξαιρετικά ανησυχητικά ή/και τρομακτικά. Ευτυχώς είναι παντελώς ακίνδυνα. Καλό είναι να τα αντιμετωπίσουμε με ψυχραιμία και απλά ως συνέπεια του έντονου stress που βιώνουμε. Και σε αυτή την περίπτωση καλό είναι να δούμε τα πράγματα στις πραγματικές τους διαστάσεις. Μία φάση είναι και θα περάσει. Και όσοι έχουμε περάσει από αυτή τη φάση μπορεί να μη θέλουμε να την ξαναζήσουμε αλλά σίγουρα την έχουμε απομυθοποιήσει πλήρως. Το ίδιο θα γίνει και με όσους συμμετέχουν και εφέτος. Πολύ καλή επιτυχία και κυρίως καλή διασκέδαση!
Read more: http://www.neolaia.gr/
0 Σχόλια