Το υλικό κατασκευής είναι κράμα μετάλλου (Cor – Ten) που έφερε ο Ζογγολόπουλος από τη Γαλλία. Το ύψος του είναι 1700 εκ. ύψος ή 17 μέτρα (!) και τοποθετήθηκε στο συγκεκριμένο σημείο το 1966. Είχε κερδίσει το 1ο βραβείο στον διαγωνισμό για την διαμόρφωση της βόρειας πύλης της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης ενώ αποτελούσε σύμβολο της βιομηχανικής ανάπτυξης της χώρας κατά τη μεταπολεμική περίοδο.
Οι παλιοί Θεσσαλονικείς το αποκαλούσαν κοροϊδευτικά «το εκατομμύριο» και αυτό θα πρέπει να αναφέρεται στο κόστος του έργου, γιατί όταν τοποθετήθηκε το αφηρημένο γλυπτό (1966) είχε προκαλέσει τις αντιδράσεις ορισμένων Θεσσαλονικέων τόσο για τη δυσκολία κατανόησής του όσο και για το υψηλό του κόστος.
Σαράντα επτά χρόνια κοσμεί την πάνω πύλη της Έκθεσης. Όσα ο χρόνος δεν έφερε σε αυτό το εικαστικό σήμα κατατεθέν της πόλης, έφερε η καταστροφική μανία κάποιων νέων ανθρώπων. Που αποφάσισαν πως μπορούν να ‘’παρέμβουν’’ εικαστικά και να του αλλάξουν τα φώτα. Βλέποντας την κατάντια του μνημείου σήμερα, αναρωτιέται κάνεις αν ποτέ τα παιδιά αυτά που βεβήλωσαν το γλυπτό με τα υποτιθέμενα γκράφιτι, είχαν καμία γνώση της ιστορίας και τη βαρύτητας του. Αν για παράδειγμα ποτέ οι γονείς τους τους μίλησαν για αυτό, ή ακόμα καλύτερα οι δάσκαλοι τους σε αυτούς τους υποτιθέμενους σχολικούς περιπάτους αντί για τις καφετέριες του Ποσειδώνιου επέλεξαν να πάνε τους μαθητές τους μια βόλτα στην πόλη με τα πόδια και αφού τους δείξουν μερικά μνημεία ή υπαίθρια έργα τέχνης να τους αφηγηθούν την ιστορία που κουβαλούν ώστε να τα κάνουν περισσότερο σεβαστά. Η εικόνα του γλυπτού σήμερα είναι πραγματικά τραγική και αποδεικνύει πως η έλλειψη γνώσης και σεβασμού για τα πράγματα που ανήκουν στο δημόσιο χώρο είναι καταστροφική. Και λαός χωρίς μνήμη είναι λαός χωρίς μέλλον. Κρίμα...
0 Σχόλια