Το
φαινόμενο της «τύχης» και του «διαβάσματός» της είναι πολύ παλιό.
Χρονολογείται από την αρχή του κόσμου. Πάντα οι άνθρωποι ήθελαν να
ξέρουν το μέλλον τους και ένιωθαν σιγουριά και εξασφάλιση εάν πίστευαν
πως αυτό ήταν γραμμένο από πριν, δηλαδή προδιαγεγραμμένο, άρα δεν θα
έφταιγαν αυτοί για οτιδήποτε θα πήγαινε στραβά και ούτε θα χρειαζόταν να
προσπαθήσουν και να ταλαιπωρηθούν για την ευτυχία τους.
Άλλο
πράγμα όμως ο εφησυχασμός και άλλο η πραγματικότητα. Τι συμβαίνει στην
πραγματικότητα; Δημιουργούμε εμείς το μέλλον μας ή αυτό φτιάχνεται από
μόνο του; Εξαρτιόμαστε από τα γραμμένα, τους άλλους ή τον εαυτό μας;
Η κυρία Θέκλα Πετρίδουγράφει την προσωπική της πίστη. Σε αυτά τα θέματα το τι πιστεύει ο
καθένας είναι προσωπικό και έχει να κάνει με τον τρόπο που αναλύει και
ερμηνεύει την πραγματικότητα.
Πιστεύει
πως τίποτα δεν είναι γραμμένο πουθενά αλλού εκτός από το υποσυνείδητο
μυαλό μας. Οι επιθυμίες μας, οι φόβοι μας, οι ελπίδες μας, τα όνειρά
μας, τα τραύματά μας και ο τρόπος που τα αντιμετωπίζουμε ή όχι,
διαμορφώνουν την πραγματικότητά μας και το μέλλον μας. Μπορεί να
δηλώνουμε πως θέλουμε να κάνουμε κάτι, πως επιθυμούμε να πετύχουμε στην
δουλειά μας για παράδειγμα, και αυτό να μην γίνεται. Γιατί; Γιατί ακόμα
και αν τα χείλη μας προφέρουν την πρόθεση να κινηθούμε προς μια
κατεύθυνση, εάν μέσα στο υποσυνείδητό μας έχουμε στοιχεία που να
μπλοκάρουν αυτήν την κίνηση, τότε δεν θα επιτευχθεί. Δεν θα πετύχει. Και
η λέξη επιτυγχάνω υπονοεί, κατά την άποψή της, πως ανεβαίνω πάνω στην
τύχη μου. Επί +τύχη είναι τα δύο συνθετικά αυτού του ρήματος. Δηλαδή
επεμβαίνω στην τύχη μου, την αλλάζω, την διαμορφώνω.
Διαμορφώνουμε
δηλαδή την τύχη μας είτε θετικά είτε αρνητικά. Την διαμορφώνουμε θετικά
εάν τα κίνητρά μας για την πρόοδό μας είναι ισχυρά και είμαστε
προσανατολισμένοι προς μια θετική κατεύθυνση για τον εαυτό μας. Αγαπούμε
τον εαυτό μας, πιστεύουμε στην αξία μας και θέλουμε το καλό μας. Έχουμε
κατανικήσει τα αισθήματα μειονεξίας και ανασφάλειας και έχουμε
καθαρίσει την ψυχή μας, το υποσυνείδητό μας από τους φόβους μας. Τους
γνωρίσαμε, συμφιλιωθήκαμε με αυτούς και έχουμε αλλάξει στάση απέναντί
τους.
Από
την άλλη μεριά μπορεί να διαμορφώνουμε αρνητικά την τύχη μας όταν
είμαστε γεμάτοι φόβο και αμφιβολίες για τον εαυτό μας και την αξία μας,
όταν διστάζουμε να προχωρήσουμε μπροστά, όταν είμαστε πεπεισμένοι πως θα
αποτύχουμε και δεν θα τα καταφέρουμε σε ο,τι δοκιμάζουμε. Σαν να
δυναμιτίζουμε έτσι κάθε προσπάθειά μας για πρόοδο και αλλαγή. Ενώ
θέλουμε να έρθουν θετικά πράγματα στη ζωή μας, υποσυνείδητα τα κλωτσούμε
μακριά μας με την αρνητική μας στάση και τη μιζέρια μας.
Δεν
διερωτηθήκατε ποτέ γιατί « τα λεφτά παν στα λεφτά» και οι χαρές στους
χαρούμενους; Γιατί οι επιτυχίες ακολουθούν τους αισιόδοξους ανθρώπους
έστω κι αν αυτοί έχουν λιγότερα προσόντα από τους απαισιόδοξους; Η στάση
ζωής του ανθρώπου που διαμορφώνεται από το υποσυνείδητό του, δημιουργεί
και τις θετικές ή αρνητικές εκβάσεις στο μέλλον του.
Είναι δύσκολο, εμείς να γίνουμε θετικοί κι αισιόδοξοι. Τι γίνεται όμως
με τους άλλους ανθρώπους στο περιβάλλον μας; Στην οικογένειά μας, την
εργασίας μας... Η δική τους στάση δεν επηρεάζει και το
δικό μας μέλλον; Τι γίνεται εάν αυτοί για οποιονδήποτε λόγο δυναμιτίζουν
τις δικές μας προσπάθειες και προσπαθούν και μας δημιουργούν
προβλήματα; Μπορώ εγώ να ελέγξω την γυναίκα μου να μην με απατήσει, για
παράδειγμα; Ή τον εργοδότη μου να μην με απολύσει; Μπορώ να μπω στο
μυαλό του άλλου, στο δικό του υποσυνείδητο και να τον σταματήσω από του
να με αδικήσει και να με βλάψει;
Ακόμα
και αν δεν το συνειδητοποιούμε , όταν ζούμε ή εργαζόμαστε με άλλους
ανθρώπους μαζί, τότε επικοινωνούμε μαζί τους όχι μόνο άμεσα, αλλά και
έμμεσα. Δεν επικοινωνούμε δηλαδή μόνο προφορικά. Επικοινωνούμε και με
την γλώσσα του σώματος, και με τον τόνο της φωνής μας και με ένα σωρό
άλλα σημεία τα οποία προσλαμβάνει το υποσυνείδητο του συνομιλητή μας και
επηρεάζεται από την δική μας ψυχολογική κατάσταση και στάση ζωής.
Μεταφέρουμε δηλαδή στους άλλους την αισιοδοξία ή την απαισιοδοξία μας,
την βεβαιότητά μας για επιτυχία ή τον φόβο μας για αποτυχία και
αλυσιδωτά δημιουργούμε όλοι μαζί την κατάσταση που ονομάζουμε παρόν και
μέλλον.
Ακόμα και στην περίπτωση του ζευγαριού και της απάτης, υπάρχουν ένα σωρό σημάδια πως ένα άτομο είναι ακατάλληλο για εμάς από την αρχή, ή πως μια σχέση δεν πάει καλά και χρειάζεται βοήθεια και θεραπεία, τα οποία αν έχουμε ανοιχτά τα μάτια της ψυχής μας να τα δούμε χωρίς φόβο και πάθος μπορούμε να προλάβουμε να μην δημιουργηθούν δυσάρεστες καταστάσεις. Ή τουλάχιστον να πάρουμε κι εμείς συνειδητά μέρος στις αλλαγές και τις εξελίξεις. Να μην βρισκόμαστε μπροστά σε απρόοπτα.
Συνήθως
οι άνθρωποι όμως φοβόμαστε να κοιτάξουμε την αλήθεια κατάματα.
Προτιμούμε να φορούμε τα χρωματιστά γυαλιά της απάθειας και της
ανειλικρίνειας και να θεωρούμε πως όλα πάνε καλά και ξαφνικά έρχονται
και μας βρίσκουν κακά από την κακή μας μοίρα σταλμένα κι όχι από τις
συνειδητές και υποσυνείδητες αποφάσεις και πράξεις μας. Αρνούμαστε να
δούμε τις «κολοσυρμαθκιές του κούφου» και προτιμούμε να ξαφνιαζόμαστε
επικίνδυνα όταν συναπαντήσουμε τον ίδιο...
0 Σχόλια