Ομοφυλοφιλία: Αλήθειες και ψέματα για το διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό (και δυο λόγια για την ταυτότητα φύλου)

Η Αριστερά πρέπει να υπερασπίζεται τα δικαιώματα ΟΛΩΝ των καταπιεσμένων και πάνω απ’ όλα το δικαίωμα στην ισότητα. Και οι ομοφυλόφιλοι είναι από τις πιο καταπιεσμένες ομάδες πληθυσμού στην Ελλάδα. Άλλωστε, γι’ αυτό το λόγο, πουθενά στην καθημερινή μας ζωή δεν βλέπουμε ομοφυλόφιλους.

Τι είναι ομο­φυ­λο­φι­λία;

Το να ερω­τεύ­ε­ται και να διε­γεί­ρε­ται σε­ξουα­λι­κά κά­ποιος ή κά­ποια με άτομο του ίδιου φύλου.
Αυτό δεν έχει καμία σχέση με το πόσο «αρ­ρε­νω­πός» ή «θη­λυ­πρε­πής» είναι ένας άν­δρας (και αντί­στοι­χα μία γυ­ναί­κα). Υπάρ­χουν πάρα πολ­λοί ομο­φυ­λό­φι­λοι άν­δρες που είναι αρ­ρε­νω­πό­τα­τοι και αντί­στοι­χα υπάρ­χουν ομο­φυ­λό­φι­λες γυ­ναί­κες που είναι πολύ θη­λυ­κές.

Ει­δι­κά για τους άν­δρες ομο­φυ­λό­φι­λους, το αν κά­ποιος είναι ενερ­γη­τι­κός ή πα­θη­τι­κός ή και τα δύο (ή… κα­νέ­να από τα δύο, αφού πολ­λοί ομο­φυ­λό­φι­λοι δεν κά­νουν πρω­κτι­κό έρωτα), ΚΑΙ αυτό δεν εξαρ­τά­ται κα­θό­λου από το πόσο αρ­ρε­νω­πός είναι κά­ποιος. Υπάρ­χουν πα­θη­τι­κοί άν­δρες που είναι αρ­ρε­νω­πό­τα­τοι. Άλ­λω­στε, τα πρό­τυ­πα «αρ­ρε­νω­πό­τη­τας» και «θη­λυ­κό­τη­τας» είναι κατά κύριο λόγο -αν όχι απο­κλει­στι­κά- κοι­νω­νι­κές κα­τα­σκευ­ές συ­μπε­ρι­φο­ράς.

Επι­πλέ­ον, εκτός από την ομο­φυ­λο­φι­λία και την ετε­ρο­φυ­λο­φι­λία, υπάρ­χει και η αμ­φι­φυ­λο­φι­λία (bisexuality): Οι αμ­φι­φυ­λό­φι­λες και οι αμ­φι­φυ­λό­φι­λοι έλ­κο­νται από αν­θρώ­πους και των δύο φύλων, δεν είναι μπερ­δε­μέ­νοι/-ες. Σύμ­φω­να με την «κλί­μα­κα του Kinsey», ανά­με­σα στα δύο άκρα της απο­κλει­στι­κής ετε­ρο­φυ­λο­φι­λί­ας και ομο­φυ­λο­φι­λί­ας, υπάρ­χουν και όλες οι εν­διά­με­σες κα­τα­στά­σεις.

Οι ομο­φυ­λό­φι­λοι άν­δρες νιώ­θουν γυ­ναί­κες; (και οι ομο­φυ­λό­φι­λες γυ­ναί­κες νιώ­θουν άν­δρες;)
Προ­φα­νώς και ΟΧΙ! (Χωρίς αυτό να ση­μαί­νει ότι «θα ήταν πρό­βλη­μα» αν οι γκέι άν­δρες ένιω­θαν γυ­ναί­κες. Αλλά δε νιώ­θουν έτσι.)

Ας ξε­κα­θα­ρί­σου­με πρώτα τις δύο βα­σι­κές έν­νοιες που απο­τε­λούν την… αλ­φα­βή­τα για κα­θε­τί που αφορά τους/τις ΛΟΑΤ: Άλλη είναι η έν­νοια του σε­ξουα­λι­κού προ­σα­να­το­λι­σμού και τε­λεί­ως δια­φο­ρε­τι­κή η ταυ­τό­τη­τα κοι­νω­νι­κού φύλου.Ο σε­ξουα­λι­κός προ­σα­να­το­λι­σμός αφορά το αν ένας άν­θρω­πος έλ­κε­ται ερω­τι­κά από το άλλο ή το ίδιο φύλο (ή και τα δύο). Αντί­θε­τα, η ταυ­τό­τη­τα κοι­νω­νι­κού φύλου έχει να κάνει με την προ­σω­πι­κή αντί­λη­ψη του κάθε αν­θρώ­που για το φύλο του. Π.χ. οι άν­δρες που νιώ­θουν γυ­ναί­κες και παίρ­νουν ορ­μό­νες ή/και κά­νουν διόρ­θω­ση φύλου, το πιο συ­νη­θι­σμέ­νοι είναι να μην έχουν ομο­ε­ρω­τι­κό σε­ξουα­λι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό. Δη­λα­δή νιώ­θουν γυ­ναί­κες και έλ­κο­νται ερω­τι­κά από τους άν­δρες, άρα είναι ετε­ρο­φυ­λό­φι­λες τρανς γυ­ναί­κες. Υπάρ­χει όμως και η (απο­λύ­τως υπαρ­κτή) πε­ρί­πτω­ση μια τρανς γυ­ναί­κα να είναι ΚΑΙ λε­σβία, δη­λα­δή ομο­φυ­λό­φι­λη (γεν­νή­θη­κε με βιο­λο­γι­κό φύλο άν­δρας, νιώ­θει γυ­ναί­κα και παίρ­νει ορ­μό­νες ή/και κάνει διόρ­θω­ση φύλου και έλ­κε­ται ερω­τι­κά από γυ­ναί­κες – είναι λε­σβία). Ας μην μπερ­δεύ­ου­με λοι­πόν το σε­ξουα­λι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό με την ταυ­τό­τη­τα φύλου.

Όσο για τους ομο­φυ­λό­φι­λους άν­δρες, το (συ­ντρι­πτι­κά) με­γα­λύ­τε­ρο πο­σο­στό από αυ­τούς ΟΥΤΕ νιώ­θουν γυ­ναί­κες ΟΥΤΕ θέ­λουν να γί­νουν γυ­ναί­κες.Απλά ερω­τεύ­ο­νται αν­θρώ­πους από το ίδιο με αυ­τούς φύλο. Τα ίδια ακρι­βώς ισχύ­ουν και για τις ομο­φυ­λό­φι­λες γυ­ναί­κες.

Συ­μπε­ρα­σμα­τι­κά:

-Τους ομο­φυ­λό­φι­λους αν­θρώ­πους τους αφορά μόνο ο σε­ξουα­λι­κός προ­σα­να­το­λι­σμός.

-Τους δια­φυ­λι­κούς αν­θρώ­πους τους αφορά η ταυ­τό­τη­τα φύλου, αλλά εν­δε­χό­με­να και ο σε­ξουα­λι­κός προ­σα­να­το­λι­σμός στην πε­ρί­πτω­ση που εκτός από δια­φυ­λι­κοί είναι και ομο­φυ­λό­φι­λοι ή αμ­φι­φυ­λό­φι­λοι.

Βέ­βαια, τα ζη­τή­μα­τα φύλου και σε­ξουα­λι­κού προ­σα­να­το­λι­σμού δεν είναι «μπε­τόν-αρ­μέ». Υπάρ­χουν και πολ­λές εν­διά­με­σες κα­τα­στά­σεις. Κά­ποιοι άν­θρω­ποι δε θέ­λουν να τους ταυ­τί­ζουν με μία από τις τα­μπέ­λες «άν­δρας» ή «γυ­ναί­κα». Για αυ­τούς το ζή­τη­μα δεν μπαί­νει αντι­θε­τι­κά - ή άν­δρας ή γυ­ναί­κα. Μπο­ρούν να νιώ­θουν κάτι από τα δύο ταυ­τό­χρο­να ή τί­πο­τα από τα δύο ή ένα από τα δύο σε δια­φο­ρε­τι­κές φά­σεις τις ζωής τους.

Επί­σης, με­ρι­κοί άν­δρες πράγ­μα­τι νιώ­θουν γυ­ναί­κες, όμως δε θέ­λουν ούτε να πά­ρουν ορ­μό­νες ούτε να κά­νουν διόρ­θω­ση φύλου και απλά τους αρέ­σει (πε­ρι­στα­σια­κά ή σε μό­νι­μη βάση) να ντύ­νο­νται ή/και να «φέ­ρο­νται γυ­ναι­κεία» (με βάση τις κοι­νω­νι­κές νόρ­μες ντυ­σί­μα­τος και συ­μπε­ρι­φο­ράς). Πρό­κει­ται για τη λε­γό­με­νη «πα­ρεν­δυ­σία», η οποία όμως μπο­ρεί να είναι και πιο πο­λυ­διά­στα­τη από αυτό που μόλις πε­ρι­γρά­φτη­κε. Φερ’ ει­πείν και πολ­λοί στρέιτ άν­δρες αρέ­σκο­νται στο να φο­ρούν (να νιώ­θουν πάνω τους) γυ­ναι­κεία ρούχα ή (πιο συχνά) εσώ­ρου­χα, αλλά εδώ πρό­κει­ται για μια τε­λεί­ως -μα τε­λεί­ως- δια­φο­ρε­τι­κή κα­τά­στα­ση: Αυτοί οι άν­δρες δεν κο­λα­κεύ­ο­νται από την ει­κό­να των γυ­ναι­κεί­ων (εσω)ρού­χων πάνω τους, αλλά έτσι νιώ­θουν ότι έρ­χε­ται πιο κοντά τους (τους αγ­γί­ζει) το γυ­ναι­κείο κορμί που πο­θούν.

Είναι η ομο­φυ­λο­φι­λία μια ανω­μα­λία; Μια σε­ξουα­λι­κή από­κλι­ση; Μια «ιδιαι­τε­ρό­τη­τα»; Μία ψυ­χι­κή δια­τα­ρα­χή;

Ας δούμε τι λέει η επι­στή­μη της Ψυ­χια­τρι­κής:

Ήδη από το 1973 η Αμε­ρι­κα­νι­κή Ψυ­χια­τρι­κή Εται­ρία έχει αφαι­ρέ­σει την ομο­φυ­λο­φι­λία από τον κα­τά­λο­γο με τις ψυ­χι­κές δια­τα­ρα­χές – DSM[1].Εδώ και 39 (!) ολό­κλη­ρα χρό­νια, λοι­πόν, η ομο­φυ­λο­φι­λία θε­ω­ρεί­ται μια από­λυ­τα φυ­σιο­λο­γι­κή ερω­τι­κή συ­μπε­ρι­φο­ρά ακόμα και από το DSM. Επί­σης, έχουν πε­ρά­σει 22 χρό­νια (17 Μαΐου 1990) από τότε που ΚΑΙ ο Πα­γκό­σμιος Ορ­γα­νι­σμός Υγεί­ας αφαί­ρε­σε την ομο­φυ­λο­φι­λία από τον κα­τά­λο­γο των ψυ­χι­κών ασθε­νειών. Δυ­στυ­χώς όμως ακόμα και σή­με­ρα, ένα με­γά­λο κομ­μά­τι της Αρι­στε­ράς (κυ­ρί­ως το ΚΚΕ και ο μα­ο­στα­λι­νι­κός χώρος) αντι­με­τω­πί­ζουν την ομο­φυ­λο­φι­λία σαν τα­μπού…

Μα γιατί τέλος πά­ντων κά­ποιοι «επι­λέ­γουν να γί­νουν ομο­φυ­λό­φι­λοι»; Μήπως είναι απλά «βι­τσιό­ζοι»; Μήπωςτε­λι­κά είναι μια μόδα της επο­χής;

Κατ’ αρχάς, οι ομο­φυ­λό­φι­λοι ΔΕΝ ΕΠΙ­ΛΕ­ΓΟΥΝ ναείναι ομο­φυ­λό­φι­λοι. Πολύ απλά, κά­ποιοι άν­θρω­ποι έλ­κο­νται σε­ξουα­λι­κά από άτομα του ίδιου φύλου. Justthat!Ούτε βί­τσιο είναι ούτε επι­λο­γή τους. Δεν ξύ­πνη­σαν μια μέρα και είπαν «Τώρα θα γίνω ομο­φυ­λό­φι­λος»! Απλώς έτσι ερω­τεύ­ο­νται.

Δυ­στυ­χώς, την άποψη περί «επι­λο­γής σε­ξουα­λι­κού προ­σα­να­το­λι­σμού» υιο­θέ­τη­σε και η ομάδα γυ­ναι­κών της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ στην προ­κή­ρυ­ξη[2] που μοί­ρα­ζε στο AthensPride2012, με τον ομο­λο­γου­μέ­νως εύ­στο­χο τίτλο «Μη βγαί­νεις από τη ντου­λά­πα. Σπάσ’ την!» (επί­σης, στο συ­γκε­κρι­μέ­νο κεί­με­νο της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ, και μά­λι­στα στο ση­μείο που μι­λά­ει για την «επι­λο­γή σε­ξουα­λι­κού προ­σα­να­το­λι­σμού» υπάρ­χει σα­φέ­στα­τη σύγ­χυ­ση ανά­με­σα στις έν­νοιες του σε­ξουα­λι­κού προ­σα­να­το­λι­σμού και της ταυ­τό­τη­τας φύλου). Με­γά­λο κομ­μά­τι του αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κού χώρου δεν μπο­ρεί να απο­δε­χτεί πως η συ­ντρι­πτι­κή πλειο­νό­τη­τα των ομο­φυ­λό­φι­λων (του­λά­χι­στον οι 99 στους 100) δη­λώ­νουν πως δεν επέ­λε­ξαν την ομο­φυ­λο­φι­λία τους. Η ομο­φυ­λο­φι­λία τούς βρήκε – δεν την βρή­καν αυτοί.

Δη­λα­δή και οι ετε­ρο­φυ­λό­φι­λοι επι­λέ­γουν να τους αρέ­σουν οι γυ­ναί­κες ως ερω­τι­κή συ­ντρο­φιά; Μα αν ίσχυε αυτό, τότε θα μπο­ρού­σα­με να επι­λέ­ξου­με γε­νι­κώς ποιον άν­θρω­πο θα ερω­τευ­τού­με. Π.χ. θα επι­λέ­γα­με να ερω­τευ­τού­με κά­ποιο στενό φι­λι­κό μας πρό­σω­πο, με το οποίο προ­φα­νώς μας συν­δέ­ουν κοι­νές αντι­λή­ψεις και εν­δια­φέ­ρο­νται. Ισχύ­ει αυτό; Όχι βέ­βαια! Αν η ομο­φυ­λο­φι­λία ήταν επι­λο­γή, εγώ προ­σω­πι­κά δεν υπήρ­χε πε­ρί­πτω­ση «να επι­λέ­ξω να γίνω ομο­φυ­λό­φι­λος» και να υφί­στα­μαι για μια ζωή τη διαρ­κή κα­τα­πί­ε­ση να ζω κρύ­βο­ντας την ερω­τι­κή μου ζωή σχε­δόν από όλους…Χώρια που από τη στιγ­μή που υιο­θε­τη­θεί η άποψη περί επι­λο­γής, τότε τρο­φο­δο­τεί­ται και η άποψη ότι αν κά­ποιος θέλει, μπο­ρεί και«να μην επι­λέ­ξει “να γίνει” ομο­φυ­λό­φι­λος». (να υπο­θέ­σου­με ότι πα­τά­ει το κου­μπά­κι και γί­νε­ται ετε­ρο­φυ­λό­φι­λος;)Τα «ψυ­χια­τρι­κά» ιδρύ­μα­τα που υπό­σχο­νται «θε­ρα­πεία από την ομο­φυ­λο­φι­λία», στη Βρε­τα­νία και αλλού, βα­σί­ζο­νται ακρι­βώς σε αυτή τη θε­ω­ρία περί «σε­ξουα­λι­κής επι­λο­γής»…

Πά­ντως, ακόμα και αν η ομο­φυ­λο­φι­λία ήταν επι­λο­γή (που ΔΕΝ είναι), η Αρι­στε­ρά εν­νο­εί­ται πως θα έπρε­πε να υπε­ρα­σπι­στεί το δι­καί­ω­μα κάθε αν­θρώ­που να ορί­ζει εκεί­νος τις ερω­τι­κές του «προ­τι­μή­σεις», στη βάση φυ­σι­κά της κοι­νής συ­ναί­νε­σης και της μη συμ­με­το­χής ανη­λί­κων.

Όσο για τον άλλο μύθο ότι η ομο­φυ­λο­φι­λία είναι μόδα της επο­χής, τι να σχο­λιά­σει κα­νείς… Είναι πάρα πολ­λές οι απο­δεί­ξεις ότι ομο­φυ­λό­φι­λοι υπήρ­χαν από τότε που υπάρ­χει και ο άν­θρω­πος. Για πα­ρά­δειγ­μα: Έχου­με αμέ­τρη­τες ανα­πα­ρα­στά­σεις με ομο­φυ­λο­φι­λι­κές σκη­νές σε αγ­γεία της Αρ­χαί­ας Ελ­λά­δας. Αντί­στοι­χα έργα τέ­χνης βρί­σκου­με και στην Αρ­χαία Ινδία και σε άλ­λους αρ­χαί­ους πο­λι­τι­σμούς.

• Οι ομο­φυ­λό­φι­λοι κά­νουν πρω­κτι­κό έρωτα. Ο πρω­κτι­κός έρω­τας είναι βρώ­μι­κος, επι­κίν­δυ­νος και ανή­θι­κος.Άρα οι ομο­φυ­λό­φι­λοι είναι βρώ­μι­κοι, επι­κίν­δυ­νοι και ανή­θι­κοι

Η συ­γκε­κρι­μέ­νη… μπα­ρού­φα με­γα­τό­νων εν­δέ­χε­ται να φο­ρε­θεί πολύ στην -ατυ­χή για τους ομο­φυ­λό­φι­λους- πε­ρί­πτω­ση να επι­κρα­τή­σει τε­λι­κά το κρά­τος έκτα­κτης ανά­γκης[3] και να συ­νε­χι­στεί η στο­χο­ποί­η­ση των πιο κα­τα­πιε­σμέ­νων μειο­νο­τή­των από το αστι­κό σύ­στη­μα κα­πι­τα­λι­στι­κής εξου­σί­ας. Ας μην ξε­χνά­με ότι πρώτα υπέ­στη­σαν πο­γκρόμ οι με­τα­νά­στες, μετά οι ορο­θε­τι­κές με­τα­νά­στριες ιε­ρό­δου­λες, ύστε­ρα και οι ντό­πιες ορο­θε­τι­κές ιε­ρό­δου­λες, να ανα­ρω­τη­θού­με ποιος άραγε έχει σειρά μετά;

Κα­ταρ­χήν ας ξε­κα­θα­ρί­σου­με τα αυ­το­νό­η­τα: Εφό­σον έχει προη­γη­θεί η στοι­χειώ­δης υγιει­νή, ο πρω­κτι­κός έρω­τας δεν είναι βρώ­μι­κος! Ούτε και είναι επι­κίν­δυ­νος για με­τά­δο­ση σε­ξουα­λι­κώς με­τα­δι­δό­με­νων νο­ση­μά­των, όταν χρη­σι­μο­ποιεί­ται σωστά το προ­φυ­λα­κτι­κό – ιδιαί­τε­ρα στις πε­ρι­στα­σια­κές επα­φές. Μην ξε­χνά­με ότι η σύγ­χρο­νη επι­δη­μιο­λο­γία δεν πα­ρα­δέ­χε­ται τον όρο «ομά­δες υψη­λού κιν­δύ­νου», αλλά «συ­μπε­ρι­φο­ρές υψη­λού κιν­δύ­νου» (οι στρέιτ που επι­δί­δο­νται σε πε­ρι­στα­σια­κές κολ­πι­κές επα­φές χωρίς προ­φυ­λα­κτι­κό κιν­δυ­νεύ­ουν πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο από τους γκέι που κά­νουν πρω­κτι­κό έρωτα με προ­φυ­λα­κτι­κό). Όσο για το «ανή­θι­κο» της υπό­θε­σης, πόσο ανή­θι­κη μπο­ρεί να είναι η διέ­γερ­ση μιας από τις πλέον ερω­το­γό­νες ζώνες του αν­θρώ­πι­νου σώ­μα­τος;

Επί­σης, αξί­ζει να το­νι­στεί ότι δεν επι­δί­δο­νται όλοι οι ομο­φυ­λό­φι­λοι σε πρω­κτι­κές επα­φές.Αυτό που χα­ρα­κτη­ρί­ζει τον ομό­φυ­λο αν­δρι­κό έρωτα δεν είναι η πρω­κτι­κή διείσ­δυ­ση, αλλά ο πόθος για το ίδιο φύλο (το πρό­σω­πο, το σώμα, τη μυ­ρω­διά, ολό­κλη­ρη την πα­ρου­σία ενός άνδρα). Άλ­λω­στε, η πρω­κτι­κή διέ­γερ­ση δεν είναι defactoμό­νο ομο­φυ­λό­φι­λη πρα­κτι­κή, αφού όλοι οι άν­δρες (στρέιτ και γκέι) διε­γεί­ρο­νται στη συ­γκε­κρι­μέ­νη πε­ριο­χή, επει­δή αυτή εφά­πτε­ται με τον προ­στά­τη (βα­σι­κές γνώ­σεις ανα­το­μί­ας-φυ­σιο­λο­γί­ας του αν­δρι­κού σώ­μα­τος, που όμως ακόμα και στο 2012 θε­ω­ρού­νται τα­μπού – ει­δι­κά στην… εφαρ­μο­γή τους).

Στην πα­ρα­φι­λο­λο­γία περί βρώ­μι­κου, επι­κίν­δυ­νου και ανή­θι­κου έχει συμ­βά­λει τα μέ­γι­στα η ορ­θό­δο­ξη Εκ­κλη­σία, με απο­κο­ρύ­φω­μα τις ομο­φο­βι­κές δη­λώ­σεις του μη­τρο­πο­λί­τη Πει­ραιά Σε­ρα­φείμ ότι «οι ομο­φυ­λό­φι­λοι έκα­ναν αξία ζωής τον σω­λή­να απο­βο­λής των πε­ριτ­τω­μά­των»[4](sic). Εμείς του απα­ντά­με ότι με τέ­τοιες δη­λώ­σεις κα­θι­στά δική του υπέρ­τα­τη «αξία ζωής» τα κη­ρύγ­μα­τα μί­σους ενα­ντί­ον των κα­τα­πιε­σμέ­νων κοι­νω­νι­κών ομά­δων… (υπεν­θυ­μί­ζου­με ότι εξαι­τί­ας της κρι­τι­κής του ενα­ντί­ον αυτών των δη­λώ­σε­ων, ο ακτι­βι­στής Λύο Κα­λο­βυρ­νάς διώ­χθη­κε από τον μη­τρο­πο­λί­τη Πει­ραιά με αγωγή ύψους… 1.000.000€!!)

• Η ομο­φυ­λο­φι­λία κάνει τον άν­θρω­πο ανα­ξιό­πι­στο, δι­πρό­σω­πο και πι­σώ­πλα­το. Ο ομο­φυ­λό­φι­λος δια­πράτ­τει τις λε­γό­με­νες «που­στιές».

Εδώ γε­λά­με! Αλλά η ρε­τσι­νιά της «που­στιάς» είναι πολύ σο­βα­ρή, για να γε­λά­σου­με ελεύ­θε­ρα. Επι­στρέ­φου­με λοι­πόν και πάλι στο… αλ­φα­βη­τά­ρι της Ψυ­χο­λο­γί­ας: Η ομο­φυ­λο­φι­λία -αυτή κα­θαυ­τή- δεν επη­ρε­ά­ζει ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΕΛΑ­ΧΙ­ΣΤΟ τη δια­μόρ­φω­ση της προ­σω­πι­κό­τη­τας και της συ­μπε­ρι­φο­ράς του αν­θρώ­που (αυ­το­νό­η­τα, το ίδιο ισχύ­ει και για την ετε­ρο­φυ­λο­φι­λία). Οι ομο­φυ­λό­φι­λοι και οι ετε­ρο­φυ­λό­φι­λοι έχουν ακρι­βώς τις ίδιες πι­θα­νό­τη­τες να γί­νουν ανα­ξιό­πι­στοι, δι­πρό­σω­ποι και πι­σώ­πλα­τοι.

• ΑΙ­ΤΙΕΣ της ομο­φο­βί­ας στη ση­με­ρι­νή ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νία.
Ρόλος της οι­κο­γέ­νειας στον κα­πι­τα­λι­σμό

Ο κα­πι­τα­λι­σμός αξιο­ποιεί τις σχέ­σεις ιε­ραρ­χί­ας που υπάρ­χουν στην πα­ρα­δο­σια­κή πα­τριαρ­χι­κή οι­κο­γέ­νεια. Ο άν­δρας εξου­σιά­ζει τη γυ­ναί­κα, και το αν­δρό­γυ­νο εξου­σιά­ζει τα παι­διά. Έτσι, η πα­τριαρ­χι­κή οι­κο­γέ­νεια προ­ε­τοι­μά­ζει τα μέλη της να υπα­κούν και να υπο­τάσ­σο­νται στα αφε­ντι­κά στους χώ­ρους ερ­γα­σί­ας. Αυτού του εί­δους η οι­κο­γέ­νεια δι­δά­σκει την υπο­τα­γή «στους ανώ­τε­ρους» από τα γε­νο­φά­σκια. Επί­σης, στην πα­τριαρ­χι­κή οι­κο­γέ­νεια η γυ­ναί­κα προ­σφέ­ρει δω­ρε­άν ερ­γα­σία (νοι­κο­κυ­ριό, με­γά­λω­μα παι­διών, φρο­ντί­δα ηλι­κιω­μέ­νων), κάτι που προ­φα­νώς βο­λεύ­ει τον κα­πι­τα­λι­σμό.

Η ομο­φυ­λο­φι­λία σπάει αυτό το πρό­τυ­πο της πα­τριαρ­χί­ας, γι’ αυτό και ο κα­πι­τα­λι­σμός πολύ συχνά κα­τα­πο­λέ­μη­σε τους ομο­φυ­λό­φι­λους (σε αγα­στή συ­νερ­γα­σία με τους πα­πά­δες και τους φα­σί­στες). Αντί­θε­τα, ο σο­σια­λι­σμός δεν μπο­ρεί παρά να είναι στο πλευ­ρό ΟΛΩΝ των κα­τα­πιε­σμέ­νων, άρα και των ομο­φυ­λό­φι­λων και ιδιαί­τε­ρα των με­τα­να­στριών και με­τα­να­στών ομο­φυ­λό­φι­λων. Η Σο­βιε­τι­κή Ρωσία του 1917 ήταν το πρώτο κρά­τος που απο­ποι­νι­κο­ποί­η­σε την ομο­φυ­λο­φι­λία (μέχρι που πήρε την εξου­σία ο Στά­λιν και η κα­τα­πί­ε­ση των ομο­φυ­λό­φι­λων ερ­γα­ζό­με­νων άρ­χι­σε και πάλι). Τα δυ­τι­κά «πο­λι­τι­σμέ­να» κράτη απο­ποι­νι­κο­ποί­η­σαν την ομο­φυ­λο­φι­λία αρ­κε­τές δε­κα­ε­τί­ες αρ­γό­τε­ρα……

Η σο­σια­λι­στι­κή επα­νά­στα­ση είναι το πα­νη­γύ­ρι όλων των κα­τα­πιε­σμέ­νων, έγρα­φε ο Λένιν[5] ήδη από το 1905. Οι γκέι, οι λε­σβί­ες και οι τρανς προ­φα­νώς και δε θα λεί­πουν από αυτή τη γιορ­τή της αν­θρώ­πι­νης χει­ρα­φέ­τη­σης και της αλ­λη­λεγ­γύ­ης!

2. Θρη­σκεία

Ο χρι­στια­νι­σμός κα­τα­δι­κά­ζει την ομο­φυ­λο­φι­λία ΗΔΗ από την εποχή του Χρι­στού. Ο Από­στο­λος Παύ­λος στην επι­στο­λή του «προς Τι­μό­θε­ον» ανα­φέ­ρει: «Οι ομο­φυ­λό­φι­λοι (αρ­σε­νο­κοί­τες) δεν μπο­ρούν να κλη­ρο­νο­μή­σουν τη Βα­σι­λεία του Θεού.» (Α΄Τιμοθ.1:10)

Η κα­τα­δί­κη της ομο­φυ­λο­φι­λί­ας συ­νε­χί­ζε­ται (με πολύ σκλη­ρό­τε­ρο τρόπο) και από τους λε­γό­με­νους «άγιους πα­τέ­ρες της Εκ­κλη­σί­ας», π.χ. Ιω­άν­νης Χρυ­σό­στο­μος και Νι­κό­δη­μος ο Αγιο­ρεί­της (Πη­δά­λιον). Όποιος με­λε­τή­σει αυτά τα «ιερά» κεί­με­να, θα σο­κα­ρι­στεί από τη βαρ­βα­ρό­τη­τα με την οποία αντι­με­τω­πί­ζο­νται οι ομο­φυ­λό­φι­λοι.

Μέσα από τέ­τοια γρα­πτά δη­μιουρ­γή­θη­κε στα­δια­κά το πρό­τυ­πο του ετε­ρό­φυ­λου ζευ­γα­ριού που επι­τρέ­πε­ται να κάνει έρωτα μόνο μετά το γάμο. Μά­λι­στα, τα «ιερά» κεί­με­να του χρι­στια­νι­σμού βά­ζουν αυ­στη­ρό­τα­τους κα­νό­νες στον έρωτα ΚΑΙ για τα πα­ντρε­μέ­να ετε­ρό­φυ­λα ζευ­γά­ρια: Το σεξ επι­τρέ­πε­ται μόνο τις Τρί­τες και τις Πέμ­πτες!! Και γιατί αυτό; Διότι η Δευ­τέ­ρα είναι προς τιμήν του αρ­χάγ­γε­λου Μι­χα­ήλ, η Τε­τάρ­τη αφιε­ρώ­νε­ται στο μυ­στι­κό δεί­πνο και η Πα­ρα­σκευή στην Πα­να­γία! Όσο για το Σαβ­βα­το­κύ­ρια­κο; Η Κυ­ρια­κή είναι η μέρα του εκ­κλη­σια­σμού και της «θείας κοι­νω­νί­ας» και το Σάβ­βα­το η μέρα προ­ε­τοι­μα­σί­ας για την Κυ­ρια­κή. Επι­πλέ­ον, προ­βλέ­πο­νται για τους πα­ντρε­μέ­νους τέσ­σε­ρις με­γά­λες πε­ρί­ο­δοι κα­θη­με­ρι­νής απο­χής από τον έρωτα:

- Το σα­ρα­ντά­με­ρο για τα Χρι­στού­γεν­να.

- Η με­γά­λη σα­ρα­κο­στή, για το Πάσχα (εφτά εβδο­μά­δες!)

- Των Αγίων Απο­στό­λων, για τους απο­στό­λους Πέτρο και Παύλο (μέχρι ένας μήνας απο­χής ως τις 29 Ιου­νί­ου).

- Το Δε­κα­πε­νταύ­γου­στο για την κοί­μη­ση της Θε­ο­τό­κου.

Βέ­βαια, τα τε­λευ­ταία χρό­νια η Εκ­κλη­σία της Ελ­λά­δας δεί­χνει σα­φέ­στα­τη ανοχή στο προ­γα­μιαίο σεξ και γε­νι­κά κάνει τα στρα­βά μάτια σε ό,τι αφορά τους κα­νό­νες για τα ετε­ρό­φυ­λα ζευ­γά­ρια, πα­ντρε­μέ­να και μη. Ποτέ δεν βγήκε π.χ. ο Σε­ρα­φείμ Πει­ραιά ή ο Άν­θι­μος να κα­τα­κε­ραυ­νώ­σει όσους ετε­ρο­φυ­λό­φι­λους κά­νουν έρωτα έξω από τους κα­νό­νες του χρι­στια­νι­σμού. Προ­φα­νώς το στρέιτ χρι­στια­νι­κό ποί­μνιο είναι πολύ με­γά­λο, για να στρα­φεί ενα­ντί­ον του η Εκ­κλη­σία, δια­κιν­δυ­νεύ­ο­ντας να χάσει… πε­λα­τεία. Αντί­θε­τα, δί­νουν και παίρ­νουν τα κη­ρύγ­μα­τα μί­σους από άμ­βω­νος ενα­ντί­ον των ομο­φυ­λό­φι­λων και ιδιαί­τε­ρα από χείλη διά­φο­ρων τη­λε-αστέ­ρων μη­τρο­πο­λι­τών (Σε­ρα­φείμ, Αμ­βρό­σιος, Άν­θι­μος και… δε συμ­μα­ζεύ­ε­ται).

Για ποιο λόγο υπε­ρα­σπι­ζό­μα­στε τα δι­καιώ­μα­τα των ομο­φυ­λό­φι­λων; Μήπως το gayκί­νη­μα είναι τύπουlifestyle(όπως λέει το ΚΚΕ και ο μα­οϊ­κός χώρος);

1. Κα­ταρ­χάς η Αρι­στε­ρά πρέ­πει να υπε­ρα­σπί­ζε­ται τα δι­καιώ­μα­τα ΟΛΩΝ των κα­τα­πιε­σμέ­νων και πάνω απ’ όλα το δι­καί­ω­μα στην ισό­τη­τα. Και οι ομο­φυ­λό­φι­λοι είναι από τις πιο κα­τα­πιε­σμέ­νες ομά­δες πλη­θυ­σμού στην Ελ­λά­δα. Άλ­λω­στε, γι’ αυτό το λόγο, που­θε­νά στην κα­θη­με­ρι­νή μας ζωή δεν βλέ­που­με ομο­φυ­λό­φι­λους: Διότι δεν τολ­μά­νε σχε­δόν ποτέ να απο­κα­λύ­ψουν την ομο­φυ­λο­φι­λία τους, παρά μόνο σε ένα πολύ στενό κύκλο φίλων (και αν). Κι­νού­νται κρυφά και υπό­γεια, με το φόβο της κοι­νω­νι­κής κα­τα­κραυ­γής. Άρα ναι, τους υπε­ρα­σπι­ζό­μα­στε μα­χη­τι­κά.

2. Συ­γκε­κρι­μέ­να, διεκ­δι­κού­με το δι­καί­ω­μα στη σύ­να­ψη γάμου με­τα­ξύ ομό­φυ­λων ζευ­γα­ριών, για πολ­λούς λό­γους:

Με το γάμο, τα ομό­φυ­λα ζευ­γά­ρια απο­κτούν εκ του νόμου βαθμό συγ­γέ­νειας. Έτσι:

- Δι­καιού­νται φο­ρο­ε­λα­φρύν­σεις και άλλες διευ­κο­λύν­σεις όπως π.χ. την από κοι­νού υπο­βο­λή φο­ρο­λο­γι­κής δή­λω­σης.

- Απο­κτούν όλα τα δι­καιώ­μα­τα που απορ­ρέ­ουν από το κλη­ρο­νο­μι­κό δι­καί­ω­μα του συ­ζύ­γου (Άρθρα 1820, 1821 Αστι­κού Κώ­δι­κα – Ο/η σύ­ζυ­γος που επι­ζεί, Πέμ­πτη Τάξη) στην εξ αδια­θέ­του δια­δο­χή. Ο σύ­ζυ­γος που επι­ζεί δι­καιού­ται ακόμα και να με­τα­βι­βα­στεί σε αυτόν η σύ­ντα­ξη του θα­νό­ντα όπως και να έχει συμ­με­το­χή στα κοινά, κατά τη διάρ­κεια της έγ­γα­μης συμ­βί­ω­σης, απο­κτή­μα­τα. Επί­σης απο­κτά όλα τα δι­καιώ­μα­τα που προ­βλέ­πο­νται στο οι­κο­γε­νεια­κό δί­καιο για τον γάμο (άρθρ. 1350 επ. – Γάμος), καθώς ένα ομό­φυ­λο ζευ­γά­ρι μπο­ρεί, όπως όλα τα ζευ­γά­ρια, να κό­πια­σε κατά τη διάρ­κεια της κοι­νής τους ζωής για την δη­μιουρ­γία π.χ. μιας κα­τοι­κί­ας. Με το υπάρ­χον όμως κα­θε­στώς μπο­ρεί ο κάθε ανι­ψιός και συγ­γε­νής του θα­νό­ντα να πάρει π.χ. το σπίτι, στο οποίο έμενε το ζευ­γά­ρι και να πε­τά­ξει έξω τον επι­ζώ­ντα σύ­ντρο­φο.

- Επί­σης, σε πε­ρί­πτω­ση νο­ση­λεί­ας στην εντα­τι­κή ενός από τους συ­ντρό­φους, ο άλλος θα έχει το δι­καί­ω­μα να τον επι­σκε­φτεί, διότι στην εντα­τι­κή μπο­ρούν να έχουν πρό­σβα­ση μόνο συγ­γε­νείς του ασθε­νούς.

- Το κυ­ριό­τε­ρο: Με την ψή­φι­ση του γάμου ομο­φύ­λων έχου­με γε­νι­κό­τε­ρη θε­σμι­κή κα­το­χύ­ρω­ση των ομο­φυ­λό­φι­λων.

- See more at: http://rproject.gr