Η μοναξιά είναι το κενό που νιώθει το εξαρτημένο άτομο που στηρίζεται στους άλλους, όταν δεν μπορεί να βρει κανέναν για να ακουμπήσει επάνω του και να νιώσει άνεση, να βρει ψυχαγωγία ή ενίσχυση. Το εξαρτημένο άτομο δεν έμαθε να απασχολείται µε τρόπο χρήσιμο και παραγωγικό. Αναζητεί κάποιον άλλο να του δώσει διασκέδαση, ψυχαγωγία, απασχόληση και σιγουριά, για να µη χρειαστεί να δείξει ότι είναι ανίκανο να αντιμετωπίσει µόνο του τον κόσμο. Με λίγα λόγια, γυρεύει κάποιον για να τον νταντέψει. Δεν εξασκήθηκε να επινοεί δική του δραστηριότητα, να χτίζει, να φτιάχνει ή να ανακαλύπτει, να εξερευνά και να αυτοσχεδιάζει στον κόσμο γύρω του. Γυρεύει κάποιον να τον πάρει από το χέρι και να τον φέρει στα καταπράσινα λιβάδια της απόλαυσης. Όταν δει ότι κανένας δεν του αφιερώνει αμέριστη προσοχή και υποστήριξη, τότε τον κατακλύζει ένα έντονο αίσθημα βαθιάς απομόνωσης.
Τα άτομα αυτά συνήθως δύσκολα συνάπτουν σταθερούς δεσμούς. Είναι τόσο λίγο δημιουργικοί και τόσο ρηχοί στη ζωή τους, ώστε οι άλλοι τούς βρίσκουν βαρετούς και τους αποφεύγουν όσο μπορούν. Ή έχουν υπερβολικές απαιτήσεις και δίνουν ελάχιστα σε ανταπόδοση. Κλείνονται λοιπόν πάλι στον εαυτό τους και αυτό τους ενισχύει το αίσθημα της απομόνωσης. Τους λείπει η βασική αυτοπεποίθηση και η κατάστασή τους παραμένει στάσιμη.
Αντίθετα, όταν είναι κάποιος µόνος, μοιάζει πολύ µε τα αστέρια που βγαίνουν τη νύχτα. Δεν έχω επίγνωση της εσώτερης φωνής όσο τα αυτιά µου είναι γεμάτα από τον ήχο των εξωτερικών φωνών - το ίδιο όπως δεν μπορούμε να δούμε τα αστέρια το μεσημέρι που λάμπει ο ήλιος. Το ώριμο άτομο κλείνει τα αυτιά του στις αλληλοσυγκρουόμενες φωνές που φτάνουν από έξω και συγκεντρώνεται στον ήχο του δικού του εσωτερικού κόσμου. Είμαι µόνος σημαίνει μπορώ να είμαι και χωρίς τους άλλους, όντας την ίδια στιγμή μαζί µε όλο τον κόσμο.
Είμαι µόνος σημαίνει ζω μια ανεξάρτητη εσωτερική ζωή, κλείνοντας τα αυτιά µου στις φωνές που ζητούν να µε επηρεάσουν και στη δική µου επιθυμία να επηρεάσω τους άλλους. Όταν εγκαταλείψουμε την επιθυμία µας να ανταγωνιζόμαστε, την ανάγκη µας να εξουσιάζουμε και να εκμεταλλευόμαστε, τον πόθο µας για προσωπική αναγνώριση και άλλα παρεμφερή κατάλοιπα της παιδικής µας ηλικίας, τότε ακούγεται καθαρά η εσωτερική φωνή και ανοίγεται μέσα µας ένας ολόκληρος κόσμος.
Όλα ζωντανεύουν και αποκτούν δική τους ζωή και δικό τους χαρακτήρα. Μπορούμε να κοιτάξουμε καθαρά τα πάντα, χωρίς να θέλουμε να τα διαστρεβλώσου µε, να τα βελτιώσουμε ή να αλλάξουμε τον εξωτερικό κόσμο. Μπορούμε να δούμε την πραγματικότητα όπως είναι, χωρίς να µας τυφλώνει η αστερόσκονη στα µάτια µας.
Η ανεξαρτησία, λοιπόν, είναι πληρότητα του πνεύματος και της είναι άγνωστο το αίσθημα της έλλειψης, της μοναξιάς ή της φτώχειας.
Η πληρότητα είναι γενική.
Η μοναξιά είναι ο άδειος κόσμος που αναζητεί εξωτερικές φωνές για να τον ζεστάνουν. Είναι το παιδί που έχασε μέσα στο πλήθος τους δικούς του και τρομάζει γιατί δεν ξέρει τι να κάνει.
Είναι παράξενο πώς δύο λέξεις που μοιάζουν τόσο πολύ ηχητικά, εκφράζουν δύο τόσο διαφορετικές καταστάσεις.
Μόνο αν τις εξετάσουμε στο επίπεδο της δράσης, μπορούμε να βρούμε την αλήθεια.
-Όταν νιώθω μοναξιά, είναι το σημάδι της μεγαλύτερης αδυναμίας µου.
ΠΗΓΗ:http://www.e-aftognosia.gr
0 Σχόλια