Εθνικός κήπος

   Η ιστορία του εθνικού κήπου αρχίζει σχεδόν με την νεοελληνική ιστορία. Αρχικά ο άλλοτε Βασιλικός κήπος, που σήμερα έχει τη γραφική πυκνότητα του δάσους, δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα... ρέμα που άρχισε να αξιοποιείται λίγο μετά την εποχή που η πρωτεύουσα της Ελλάδας μετατέθηκε από το Ναύπλιο στην Αθήνα.Η βασίλισσα Αμαλία, κάλεσε τον μηχανικό Λύντερς  και του έδωσε εντολή να της διαρρυθμίσει το ρέμα σε κήπο των Ανακτόρων. Ο κήπος σχεδιάστηκε πάνω σε παλιό αγγλικό σύστημα, προσαρμοσμένο όμως ανάλογα  στις ανάγκες της Αθήνας την εποχή εκείνη.
Στον καιρό της Αμαλία, η βορειοανατολική πλευρά είχε χρησιμοποιηθεί ως ζωολογικός κήπος, μέσα στον οποίο υπήρχαν σπάνια ζώα και πουλιά. Εκεί πρωτοείδαν οι Αθηναίοι της εποχής εκείνης λιοντάρι!... Όλο όμως αυτό το μέρος, μαζί με τα συντηρούμενα ζώα, καταστράφηκε στην επανάσταση του 1862. Σε άλλο μέρος του κήπου ήταν στημένη η πρώτη παγομηχανή που ήρθε στην Ελλάδα. Το νερό της χυνόταν από το στόμα μιας μεγάλης, μπρούτζινης κεφαλής λιονταριού.. Γενικά στον κήπο υπήρχαν διάφορες εγκαταστάσεις, περίεργες και ενδιαφέρουσες για τα χρόνια εκείνα, οι οποίες όμως με τον καιρό άρχισαν να χάνουν τη σημασία τους. Εκεί επίσης υπήρχε και ένα σπίτι, χτισμένο με πολύ περίεργο ρυθμό, το οποίο χρησίμευε σαν ένα είδος εκπαιδευτηρίου, όπου πολλοί Αθηναίοι του καιρού εκείνου έμαθαν γράμματα, και το οποίο όμως αργότερα επίσης καταστράφηκε. Υπήρχε ακόμα κι ένα χαριτωμένο μωσαϊκό που η Αμαλία το αγαπούσε εξαιρετικά.
  Στο μωσαϊκό αυτό, όπου έλεγε στους κηπουρούς της να βάζουν τ' αγαπημένα της λουλούδια, τις καμέλιες κατέβαινε κάθε πρωί και κάθε βράδυ για τον περίπατό της, μαζί με της κυρίες της Αυλής και της γυναίκες των καπεταναίων της Επανάστασης. Γύρω στα 1862 ο βασιλικός κήπος προσωρινά εγκαταλείφθηκε μέχρι την άφιξη του Γεωργίου του Α' απ' τη Δανία. Ο Γεώργιος ένοιωθε αληθινή λατρεία για τον κήπο. Το παραμικρό δεντράκι των ενδιέφερε. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο δεν θέλησε ποτέ να επιτρέψει την ελάχιστη μεταβολή στην διαρρύθμιση του κήπου.   

 Ο νέος βασιλιάς επιστατούσε ο ίδιος στο φύτεμα των νέων λουλουδιών και φυτών, φέρνοντας και άλλα απ' την Ευρώπη, κι έτσι με τον καιρό, μερικά απ' τα ωραιότερα είδη του φυτικού βασιλείου, στόλιζαν τον Ανακτορικό κήπο. Διάφορα θαυμάσια φοινικοειδή, Λατάνιες, βιγκάντιες Χαμετσίπερις Κουέρκους, Σάμπαλ, Μυρτοφύλλια , ευκάλυπτοι διαφόρων ειδών ήταν μερικά μόνο απ' τα φυτά που θα μπορούσε να βρει κανείς στον κήπο. Ακόμη στον καιρό του Γεωργίου Α', άνθιζαν τριανταφυλλιές σπανίων ειδών,  ντάλιες και χρυσάνθεμα εξωτικής ομορφιάς, γιγάντιοι φοίνικες, κρίνα και ζουμπούλια της Ολλανδίας, ένας ολόκληρος κόσμος από γεράνια, βιολέτες κι' άλλα λουλούδια κάθε εποχής.  
 Ο κήπος τότε ήταν ανοιχτός για τους επισκέπτες δυο φορές τη εβδομάδα, κάθε Τρίτη και Πέμπτη, από τις 2 ως τις 5 μ.μ. Τις ώρες εκείνες οι δρόμοι και τα μονοπάτια του απέραντου κήπου γέμιζαν από Αθηναίους και επαρχιώτες, από ερωτικά ζευγαράκια του παλιού ρομαντικού καιρού, από παιδάκια και νταντάδες . Παρόλα αυτά ο κήπος ήταν πάντα περιποιημένος, οι επισκέπτες κυκλοφορούσαν διακριτικά και με προσοχή, γιατί ήξεραν ότι ο Βασιλιάς ήταν πάνω στο παλάτι και ίσως παρακολουθούσε την κίνηση στον κήπο, πίσω από κανένα τζάμι. Και ακόμη ήταν γνωστό, ότι ο Γεώργιος κατέβαινε καμιά φορά, με πολιτική ενδυμασία, ανακατευόταν με τον κόσμο και κοίταζε αν οι φύλακες βρίσκονται στις θέσεις τους, κι' αν επιτηρούν το κοινό ώστε να μην κόβει τα λουλούδια και τα φυτά.
 Διηγούνται μάλιστα το ακόλουθο επεισόδιο: 
Κάποτε ο Γεώργιος αντελήφθη ένα ζευγαράκι που περνούσε μέσα από μια συστάδα ανθισμένων τριανταφυλλιών, από τις κρεμ εκείνες που λέγονται Μασεράλ. Η κοπέλα τότε είπε:  -Αχ, τι όμορφα τριαντάφυλλα!.. κι' έκανε να κόψει ένα, αλλά ο νεαρός την εμπόδισε, λέγοντάς της: -Μη! της είπε, μπορεί να μας δουν και να βρούμε τον μπελά μας!... Στο πρόσωπο της νέας τότε ο βασιλιάς διέκρινε μια σκιά λύπης.Βγήκε λοιπόν από τον κρυψώνα του, έκοψε τρία από τα μεγαλύτερα τριαντάφυλλα και τα πρόσφερε στην ωραία του υπήκοο. -Ορίστε, δεσποινίς, σας τα προσφέρω! Η κοπέλα τότε πήρε τα τριαντάφυλλα με τρεμάμενα χέρια, και ενώ ο νεαρός στεκόταν δίπλα της άλαλος, με το καπέλο του στο χέρι, ο βασιλιάς απομακρύνθηκε.  Μια άλλη φορά, ένας νεαρός σε μια επίσκεψή του στον κήπο έκοβε λουλούδια και τα 'κρυβε μέσα στο καπέλο του. Όταν όμως προχώρησε κάμποσο, βρέθηκε ξαφνικά απέναντι στο βασιλιά, σάστισε, έβγαλε το καπέλο του να χαιρετίσει και τα λουλούδια που έκρυβε έπεσαν κάτω. Ο βασιλιάς τότε τα είδε, χαμογέλασε και προχώρησε χωρίς να πει τίποτα... Στα χρόνια εκείνα υπήρχε και μια αρκετά μεγάλη έκταση που την καλλιεργούσαν ως λαχανόκηπο, για τα βασιλικά μαγειρεία. Έπειτα όμως η βασίλισσα Όλγα είπε να φυτέψουν στο μέρος αυτό πορτοκαλιές και λεμονιές. Εκεί επίσης έβαλαν και ένα ηλιακό ρολόι,που έδειχνε με ακρίβεια τις ώρες της ημέρας....

ΠΗΓΗ:  -ΜΕΓΑΣ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟΣ ΚΑΖΑΜΙΑΣ