- Αρθρίτιδες, ρευματοειδής αρθρίτιδα, οστεοπόρωση.
- Επικονδυλίτιδες, περιαρθρίτιδες, τενοντίτιδες, μυαλγίες.
Όποιος πρωτοέρχεται σε επαφή με την ομοιοπαθητική ιατρική, ακόμη και αυτοί που έχουν πεισθεί για τα θεραπευτικά της αποτελέσματα σε άλλες παθήσεις, δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι μπορεί να βοηθήσει και στα ορθοπεδικά προβλήματα. Κι αυτό συμβαίνει γιατί θεωρούμε, συνήθως, ότι η θεραπεία τέτοιων παθήσεων έχει σχέση κυρίως με επιδέσμoυς, φυσιοθεραπεία, γυψονάρθηκες, εγχειρήσεις, ανατάξεις κλπ. Δηλαδή με μη φαρμακευτική αγωγή. Κάτι που επί πλέον ενισχύει αυτήν την άποψη είναι και το γεγονός ότι έχουμε συνήθως να κάνουμε με εκφυλιστικές ή τραυματικές παθήσεις, δηλαδή με έντονες ανατομικές αλλοιώσεις, που φαίνεται να μην παίρνουν άλλη αντιμετώπιση από την ανατομική επέμβαση.
Όμως κάτι τέτοιο απέχει από την πραγματικότητα. Γιατί η εμπειρία 200 χρόνων εφαρμογής της ομοιοπαθητικής ιατρικής, έδειξε ότι υπάρχουν πολύ ικανοποιητικά αποτελέσματα και στα ορθοπεδικά προβλήματα. Δεν πρόκειται βέβαια για πανάκεια αλλά αυτά κυμαίνονται από την πλήρη θεραπεία, μέχρι και τη σημαντική αποκατάσταση στις μη ιάσιμες περιπτώσεις. Πώς γίνεται αυτό;
Ο άνθρωπος δεν είναι μηχανή, αλλά ένας σοφός πολύπλοκος ζων οργανισμός.
Για να το κατανοήσει κανείς θα πρέπει πρώτα να ξεφύγει από τη μηχανιστική άποψη για τον ανθρώπινο οργανισμό και πολύ περισσότερο για τον ρόλο του σκελετού. Το ανθρώπινο σώμα δεν μπορεί να συγκριθεί με ένα άψυχο σπίτι και ούτε ο σκελετός μπορεί να συγκριθεί με τον σκελετό από κολώνες του κτιρίου. Η στήριξη του ανθρωπίνου σώματος δεν οφείλεται, όπως πολλοί νομίζουν, στον σκελετό αλλά στο μυοσκελετικό σύστημα. Και όχι μόνον σ’ αυτό.
Κατ’ αρχήν, τα πολλά και διάφορα οστά, οι πολυάριθμοι και διαφορετικοί μύες, οι περιτονίες, οι σύνδεσμοι και οι τένοντες ευρίσκονται όχι μόνον σε θαυμαστή διάταξη μεταξύ τους αλλά και σε πλήρη λειτουργική συνεργασία. Σε αυτά προστίθενται ένα πολύπλοκο δίκτυο από κινητικά και αισθητικά νεύρα, καθώς και τα κινητικά και αυτόνομα κέντρα του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού, που οργανώνουν, συντονίζουν και επιβλέπουν και την παραμικρότερη κίνηση ή στήριξη. Και σε αυτά προστίθεται ακόμη ένα ολόκληρο δίκτυο από αιμοφόρα αγγεία, που τρέφουν το μυοσκελετικό σύστημα και αποβάλλουν τα άχρηστα ή επιβλαβή υλικά. Επί πλέον ένας ολόκληρος βιοχημικός και oρμονικός μηχανισμός φροντίζει την αύξηση, ανάπλαση, προστασία και συντήρηση κάθε βλάβης του συστήματος.
Σε τελική ανάλυση, το μυοσκελετικό σύστημα δεν διαφέρει ουσιαστικά από κανένα άλλο σύστημα. Ευρίσκεται και αυτό σε πλήρη συσχέτιση και συνεργασία με το σύνολο του σώματος. Και όχι μόνον του σώματος αλλά και του ψυχικού επιπέδου. Γνωρίζουμε π.χ. ότι όταν κάποιος είναι αγχωμένος ή φοβισμένος, αποθηκεύει μεγάλη ένταση στους μυς και ότι αυτό επηρεάζει και τις αρθρώσεις και μπορεί π.χ. να έχουμε νευρική οσφυαλγία ή νευρική αυχεναλγία ή ακόμη πονοκέφαλο και ζαλάδα από τη μυοσκελετική ένταση του αυχένα. Ή ότι όταν ένα άτομο φοβηθεί, τότε τρέμουν τα χέρια του και τα πόδια του δεν μπορούν να το στηρίξουν. Ή ότι πολλά άτομα παθαίνουν αρθρίτιδα στην άρθρωση της κάτω σιαγόνας, γιατί σφίγγουν λόγω άγχους τα δόντια τους στον ύπνο.
Πολύ καλή ανταπόκριση των ορθοπεδικών προβλημάτων στην ομοιοπαθητική
Επειδή η ομοιοπαθητική ιατρική δρα κινητοποιώντας όλους τους θεραπευτικούς μηχανισμούς του οργανισμού, σωματικούς και ψυχικούς, μπορεί να βοηθήσει σε πολλές παθήσεις του μυοσκελετικού. Πολύ καλή ανταπόκριση έχουν στην ομοιοπαθητική οσφυαλγίες, αυχεναλγίες, αρθρίτιδες γονάτων ή άλλων αρθρώσεων, περιαρθρίτιδες, επικονδυλίτιδες, τενοντίτιδες, ρευματοειδής αρθρίτιδα, οστεοπόρωση, σκολίωση. Στα κατάγματα, μετά την ανάταξη από τον ορθοπεδικό, τα ομοιοπαθητικά φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν στη γρηγορότερη και ασφαλέστερη πόρωση και στη μείωση των επιπλοκών. Στα εξαρθρήματα, μετά τις πρώτες βοήθειες και την ακινητοποίηση από τον ορθοπεδικό, η ομοιοπαθητική αγωγή προσφέρει γρήγορη μείωση του οιδήματος, του πόνου και της φλεγμονής, με αποτέλεσμα πιο σύντομη κινητοποίηση του ασθενούς.
Οσφυαλγία και ομοιοπαθητική
Το παράδειγμα της ομοιοπαθητικής αγωγής της οσφυαλγίας λόγω κήλης του μεσοσπονδυλίου δίσκου, είναι χαρακτηριστικό του τρόπου δράσης τού ομοιοπαθητικού φαρμάκου. Στην οξεία φάση του πόνου, το ομοιοπαθητικό φάρμακο θα δράσει με άμεση αντιφλεγμονώδη, αποιδηματική και παυσίπονη δράση. Ο ασθενής θα κινητοποιηθεί αρκετά γρήγορα. Αλλά οι δυνατότητες της ομοιοπαθητικής αγωγής δεν σταματάνε εδώ. Με τη συνέχιση της αγωγής, μπορεί να αντιμετωπιστεί η προδιάθεση του ασθενούς για εμφάνιση προβλημάτων στους σπονδύλους. Συχνά βλέπουμε περιπτώσεις κατά τις οποίες αντιμετωπίζεται εγχειρητικά η κήλη του δίσκου μετά τον πέμπτο οσφυϊκό σπόνδυλο και, τελικά, μετά από μερικά χρόνια αναγκαζόμαστε να κάνουμε το ίδιο στον τέταρτο και στον τρίτο, γιατί η εγχείρηση δεν αντιμετωπίζει την πρωταρχική αιτία της κήλης. Με την ομοιοπαθητική αγωγή μειώνεται επί πλέον δραστικά η πιθανότητα υποτροπών, είτε στο ίδιο μεσοσπονδύλιο διάστημα είτε σε άλλο.
Οστεοπόρωση και ομοιοπαθητική
Στην οστεοπόρωση η συνήθης ιατρική παρεμβαίνει δίνοντας στον ασθενή ασβέστιο και άλλα φάρμακα, που στόχο έχουν να παρέμβουν στον μεταβολισμό του ασβεστίου. Με την ομοιοπαθητική αγωγή υπάρχει η δυνατότητα να θεραπευθεί η οστεοπόρωση σε μεγάλο ποσοστό, αντιστρέφοντας την πορεία πόρωσης των οστών. Αυτό γίνεται με τη ρύθμιση της απορρόφησης του ασβεστίου από τις τροφές και την ομαλοποίηση του μεταβολισμού του. Αλλά η πείρα έχει δείξει ότι δεν παίζει μόνον το ασβέστιο ρόλο στην οστεοπόρωση. Τελικά, σε όλες σχεδόν τις παθήσεις, ο βιοχημικός και φυσιολογικός μηχανισμός στην υγεία και στην ασθένεια είναι τόσο πολύπλοκος, ώστε τα χημικά φάρμακα παρεμβαίνουν μόνον μεμονωμένα. Αυτό οδηγεί σε φτωχά ή προσωρινά αποτελέσματα ή ακόμη και σε παρενέργειες. Αντίθετα, η ομοιοπαθητική αγωγή, επειδή κινητοποιεί συνολικά και με φυσικό τρόπο τον οργανισμό, δεν παρουσιάζει καθόλου παρενέργειες, ενώ το θεραπευτικό αποτέλεσμα είναι σημαντικό.
Το παρόν έχει δημοσιευθεί στο τεύχος 18 του περιοδικού «Μονοπάτι του Πολεμιστή»
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση, αρκεί να αναφέρεται η πηγή.
Πηγή: http://www.alkimachon.gr
0 Σχόλια