"Μικρέ μου αδελφέ Eliyahu, πριν πας στον επόμενο πόλεμό τους, σκέψου τον προηγούμενο πόλεμο ή άφησέ με να σου πω πως ο πατέρας της μητέρας σου έβγαλε όλα του τα δόντια, έκανε το παν για να μην πάει στον πόλεμό τους. Μικρέ μου αδελφέ Eliyahu, μην πας στον πόλεμό τους".
Φουντώνει το κίνημα των Εβραίων αντιρρησιών συνείδησης που απορρίπτουν τη στρατιωτικοποίηση του Ισραήλ και τις πολιτικές διακρίσεις που αναπαράγει
Yitzchak Laor, 1978
Σχεδόν επτά δεκαετίες μετά τη Νάκμπα (καταστροφή) και τη βάρβαρη στρατιωτική κατοχή από το κράτος του Ισραήλ και σχεδόν πέντε δεκαετίες μετά τον "πόλεμο των έξι ημερών" και την κατάληψη και της υπόλοιπης Παλαιστίνης, η επίμονη και ισχυρή παρουσία του κινήματος άρνησης στράτευσης κλονίζει την πολεμική μηχανή του Ισραήλ.
Στις αρχές του 1973 έγινε η πρώτη ανοιχτή πολιτική άρνηση υπηρεσίας στον ισραηλινό στρατό από ένα μέλος της ελευθεριακής κομμουνιστικής οργάνωσης Matspen. Το κίνημα αρνητών στράτευσης Γες Βουλ (Yesh Gvul) προβάλλει το επιχείρημα ότι το κράτος και οι πολίτες τού Ισραήλ δεν θα είναι ποτέ πια ασφαλείς όσο η κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών συνεχίζεται και το δικαίωμα του λαού της Παλαιστίνης να συγκροτήσει ανεξάρτητο κράτος δεν αναγνωρίζεται.
Ειδικά μετά τη δεύτερη Ιντιφάντα, ο λόγος των "asternersi" (αντιρρησίας συνείδησης αντί της στρατιωτικής θητείας) είναι συνήθως βαθιά πολιτικός και πυκνός αιχμών κατά του ρατσισμού, της εκμετάλλευσης του ανθρώπου και της καταστρατήγησης των δικαιωμάτων και των ελευθεριών του, του σεξισμού, της καταστροφής ολόκληρων λαών, αλλά και της βιομηχανίας του πολέμου που αντικαθιστά την πολιτική εξουσία και δρα προς όφελος των πολεμικών βιομηχανιών. Κοινή συνισταμένη όλων των ομάδων αρνητών στράτευσης είναι η εξής: "Αυτός ο πόλεμος δεν είναι δικός μας. Δεν θα πάρουμε μέρος". Ακολουθούν μερικές μόνο από τις περιπτώσεις αρνητών που προκάλεσαν πραγματικό σεισμό στην ισραηλινή πολιτική σκηνή και κοινωνία.
"Είμαστε Ισραηλινοί λιποτάκτες"
Τελευταίο συμβάν και καθόλου μεμονωμένο, όπως θα φανεί στη συνέχεια, ήταν αυτό των περισσότερων από 50 εφέδρων, που τον προηγούμενο μήνα αρνήθηκαν να υπηρετήσουν στον ισραηλινό στρατό στην ανελέητη πολιορκία της Γάζας, δηλώνοντας απερίφραστα: "Είμαστε Ισραηλινοί λιποτάκτες. Απορρίπτουμε τη στρατιωτικοποίηση του Ισραήλ και τις πολιτικές διακρίσεις που αναπαράγει. Αν υπάρχει λόγος να αντιταχθεί κανείς στις πολεμικές επιχειρήσεις στη Γάζα, υπάρχει επίσης λόγος να εναντιωθεί στην ισραηλινή στρατιωτική μηχανή, στο σύνολό της" υπογραμμίζουν.
Δεκάδες αρνητές προς Νετανιάχου: "Αρνούμαστε να υπηρετήσουμε στον κατοχικό στρατό"
Τρεις μήνες πριν, στις 21 Μαρτίου, δεκάδες νέοι Ισραηλινοί έστειλαν στον πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου ένα γράμμα στο οποίο δήλωναν την άρνησή τους να υπηρετήσουν τον ισραηλινό στρατό. Αποτελούσαν τη μεγαλύτερη ομάδα αρνητών στράτευσης στην πρόσφατη ιστορία του Ισραήλ. Ο Shaked Harari, ένας 17χρονος υπογραφόμενος από το Bat Yam, είπε: "Ο στρατός υπηρετεί τους κατέχοντες την εξουσία και όχι τους πολίτες, οι οποίοι είναι μονάχα ένα εργαλείο. Οι φίλοι μου και εγώ αρνούμαστε να είμαστε βορά αυτών των κανονιών."
Δρούζος αντιρρησίας συνείδησης: ΔΔεν θα γίνω καύσιμο στους πολέμους σας"
"Αρνούμαι να πάρω ένα τουφέκι και να το στρέψω εναντίον ενός άλλου ανθρώπινου όντος. Απεχθάνομαι αυτή τη βία και οτιδήποτε σχετίζεται με τη βία. Απεχθάνομαι και μισώ κάθε βία" δήλωσε τον Νοέμβρη του 2013 ο δεκαοκτάχρονος μουσικός Ομάρ Σάαντ, από το Μεγκχάρ στη Γαλιλαία, όταν κλήθηκε να στρατευθεί, κάτι που επανέλαβε για ακόμη έξι φορές. Έχοντας αποφυλακιστεί στις 9 Απριλίου του 2014, μετά την έκτη ποινή φυλάκισης και λίγο πριν την έναρξη της έβδομης, δήλωσε για άλλη μια φορά: "Δεν θα γίνω καύσιμο στους πολέμους σας". Από τον Δεκέμβριο του 2013 μπαινοβγαίνει στη φυλακή εκτίοντας ποινές μεταξύ 14 και 20 ημερών κάθε φορά, πριν αποφυλακιστεί και κληθεί να υπηρετήσει την επόμενη μέρα.
Νατάν Μπλανκ: "Καθήκον μας να αρνηθούμε τη συμμετοχή στο κυνικό παιχνίδι"
Ο Νατάν Μπλανκ, ένας Eβραίος Ισραηλινός και ένας από τους πιο μακρόχρονα φυλακισμένους αντιρρησίες των τελευταίων ετών, πέρασε επτά μήνες πηγαινοερχόμενος μεταξύ φυλακής και σπιτιού, εκτίοντας κάπου 158 ημέρες σε στρατιωτική φυλακή πριν εξαιρεθεί τελικά από τη θητεία. Ο Ομάρ Σάαντ έχει ήδη περάσει σχεδόν τα τρία τέταρτα αυτού του χρόνου στη φυλακή, σε μια περίοδο τεσσάρων μηνών.
Ο Νατάν Μπλανκ άρχισε να αμφισβητεί τη στράτευση όταν ήταν 15 ετών, κατά τη διάρκεια της εισβολής στη Γάζα με την Επιχείρηση «Χυτό Μολύβι» , στην οποία η Γάζα υπέστη επιθέσεις από αέρος και χερσαίες επιθέσεις από τον ισραηλινό στρατό αφήνοντας εκατοντάδες Παλαιστίνιους νεκρούς, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων των 300 παιδιών.
Ομέρ Γκόλντμαν: "Ισραηλινή αντιρρησίας συνείδησης, κόρη πράκτορα της Μοσάντ"
Η Ομέρ Γκόλντμαν, ήταν 19 χρόνων το 2012, όταν δήλωσε αντιρρησίας συνείδησης του ισραηλινού στρατού (Shministim). Στην περίπτωσή της υπάρχει μια ιδιαιτερότητα, καθώς ο πατέρας της διετέλεσε αναπληρωτής επικεφαλής της Μοσάντ και εξακολουθεί να θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους στον τομέα της ασφάλειας στο Ισραήλ. "Κατάλαβα την πραγματικότητα που βιώνουν οι Παλαιστίνιοι μόνο όταν πέρασα στην αντίπερα όχθη και είδα τι γίνεται με τα ίδια μου τα μάτια. Οι αρχές του Ισραήλ παραπληροφορούν τον κόσμο. Λένε ψέματα ότι το Ισραήλ βρίσκεται σε άμυνα ενάντια στην τρομοκρατία. Έχουμε τη μεγαλύτερη λογοκρισία παγκοσμίως" δήλωσε.
Μαθητές "refuznik" κατά της κατοχής
Καθώς το κίνημα άρνησης στράτευσης γιγαντώνεται και η ισραηλινή θηριωδία συνεχίζεται, στους κόλπους του εντάσσονται ακόμη και μαθητές. Η πιο γνωστή περίπτωση είναι αυτή των 50 τελειόφοιτων μαθητών refuznik (στα εβραϊκά "αυτός που αρνείται"), το 2002, που αρνήθηκαν να παρουσιαστούν στον στρατό, επικαλούμενοι λόγους συνείδησης, "εξαιτίας της συνεχιζόμενης ισραηλινής κατοχής των παλαιστινιακών εδαφών και των πράξεών του ισραηλινού στρατού που απορρέουν από αυτήν την κατοχή". Μέσα σε έναν χρόνο, οι refuznik μαθητές είχαν φτάσει τους 300 και οι 21 ήταν ήδη στη φυλακή.
Το κίνημα δείχνει ότι ακόμη και στο εσωτερικό τού "ισχυρού" κατακτητή, υπάρχει αντίσταση. Ότι το Ισραήλ δεν είναι μόνο ο Νετανιάχου και το αμείλικτο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της χώρας. Έρχεται να δείξει ότι οι στατιστικές που δείχνουν την πλειονότητα του πληθυσμού να στηρίζει την πολιτική αυτή είναι μόνο η μία όψη του νομίσματος. Υπάρχει και ένα "άλλο" Ισραήλ. Μια θαρραλέα κραυγή αλληλεγγύης, ένας σύμμαχος, ένας σύντροφος του παλαιστινιακού λαού και των απανταχού καταπιεζομένων. Εκείνων που αγωνίζονται με ανιδιοτέλεια για ελευθερία και δικαιοσύνη.
* Για τη σύνταξη του άρθρου χρησιμοποιήθηκαν πληροφορίες από το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων "Σπάρτακος"
0 Σχόλια