Παραμονή Πρωτοχρονιάς στην Πάφρα του Πόντου. Ήταν ΝΤΡΟΠΗ να μην ανοίξεις την πόρτα να ακούσεις τα κάλαντα…

Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στο σπίτι του Πόντιου Πάφραλη δεν έπρεπε να σβήσει μέχρι το πρωί το τζάκι ούτε και το φως. Το Καζάνι (μεγάλη κατσαρόλα) για το Κεσκέκι έπρεπε να είναι έτοιμο. Από μέρες είχε κοπανηθεί το σκληρό σιτάρι σε μεγάλα, συνήθως, ομαδικά γουδιά του χωριού από άνδρες και γυναίκες, μέχρι που να ασπρίσει το σιτάρι. Απάνω σε μεγάλο μαγκάλι με κάρβουνα τοποθετούνταν σε μπακιρένιο συνήθως καζάνι το κοπανισμένο σιτάρι με ένα ή δυο κοτόπουλα ανάλογα και αγνό βούτυρο και ψήνονταν σιγά σιγά μέχρι το πρωί, έλιωνε το σιτάρι και το κοτόπουλο και γίνονταν ένα σχεδόν σώμα. Το πρωί με ειδικό ξύλο (το κουτέλ) ο σπιτονοικοκύρης με ειδικό τεχνικό ανακάτεμα το μετέτρεπε σε πηχτό χυλό. Αυτό ήταν το επίσημο φαγητό της ημέρας το λεγόμενο Κεσκέκι. Το ίδιο βράδυ της Πρωτοχρονιάς 

παράλληλα με το κεσκέκι σε ένα άλλο καζάνι έβραζαν καλαμπόκι με λίγο αλεύρι μέσα και όλη την εβδομάδα έτρωγαν απ’ αυτό το φαγητό. Παράλληλα φιλοξενούσαν και τους επισκέπτες.

Ομάδες μεγάλων ανδρών με νταούλια και ζουρνάδες έλεγαν τα κάλαντα. Οι καλανταδόροι περπατούσαν δυο και τρεις ώρες προκειμένου να επισκεφτούν τα γειτονικά χωριά για να πούνε και εκεί τα Κάλαντα. Τα Κάλαντα λέγονταν μέχρι το πρωί της Πρωτοχρονιάς. Γι’ αυτό οι νοικοκυραίοι δεν ήξεραν πότε θα τους επισκεφτούν. Ήταν μεγάλη ντροπή και προσβολή οι Καλανταδόροι να επισκεφτούν ένα σπίτι και να το βρουν κλειστό. Το βράδυ της παραμονής το τραπέζι έπρεπε να είναι στρωμένο μέχρι το πρωί. Οι επισκέπτες μετά το καλάντισμα έπρεπε να κεραστούν και να φιλοξενηθούν. Σε κάποια Παφραίικα χωριά, στα οποία κατοικούσαν μερικές οικογένειες από την Προύσα και έκλειναν τα σπίτια τους από νωρίς την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, απέδιδαν μεγάλη μομφή οι Παφραίοι και τους θεωρούσαν ακοινώνητους, άξεστους και απόβλητους της κοινωνίας.

olympia.gr