Φαντάζει κουτὸ τὸ νὰ ξεκινήσουμε νὰ διασχίσουμε μίαν ὁλόκληρη πορεία, δίχως νὰ πιστεύουμε πὼς στὸ πέρας αὐτῆς τῆς πορείας θὰ βροῦμε αὐτό, τὸ ὁποῖον μᾶς ὁδήγησε στὸ νὰ μποῦμε σὲ αὐτὴν τὴν πορεία.
Καὶ πράγματι, σὲ πολλοὺς συμβαίνει κάτι τέτοιο, ἰδίως ἐὰν ΔΕΝ ἔχουν πεισθεῖ γιὰ τὴν χρησιμότητα τοῦ ἀποτελέσματος. Ἤ, ἀκόμη χειρότερα, ἐὰν ὁ στόχος ΔΕΝ εἶναι δικός μας, ἀλλὰ «ἐμφυτευμένος» ἀπὸ ἐξωτερικοὺς παράγοντες.
Πρὸς τοῦτο ἀπαιτεῖται νὰ ξεκαθαρίσουμε, ἀρχικῶς, τὸ ποιοὶ εἴμαστε, τὸ ποῦ θέλουμε νὰ πᾶμε καὶ τὸ ἐὰν εἴμαστε διατεθειμένοι νὰ πληρώσουμε τὸ ὁποιοδήποτε τίμημα, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ φθάσουμε στὸν στόχο μας. Ὅταν αὐτὰ ἔχουν συμβεῖ, τότε δὲν ὑπάρχει δύσκολη διαδρομή. Ὑπάρχει μόνον δρόμος καὶ στόχος.
Καὶ τότε, ὅταν αὐτὰ ἔχουν ὁρισθεῖ ξεκάθαρα, εἶναι βέβαιον πὼς οἱ πιθανότητες τῆς ὁλοκληρώσεως καὶ τῆς ἐπιτυχίας εἶναι μὲ τὸ μέρος μας.
0 Σχόλια