Το όμοιο έλκει το όμοιο

Η ΔΥΝΑΜΗ ΔΡΑΣΗΣ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

http://esxatosadam.blogspot.g

Η διαλεκτική φύση και η Γνώση 

δεν ανήκουν στην ίδια τάξη

και αποτελούν δυο πεδία ζωής 

διακρινόμενα το ένα από το άλλο. 

Η Γνώση είναι ο Λόγος,

η πηγή όλης της ζωής. 

Εκδηλώνεται μέσα στο Πνεύμα και μέσω Αυτού, με αγάπη, φως, δύναμη που περικλείει τα πάντα και συμπαντική Σοφία. Στην αντίθετη πλευρά αυτής της θεϊκής πρωταρχικής εκδήλωσης, υπάρχει ο ατελείς κόσμος των αντίθετων δυνάμεων, της περιορισμένης νόησης, και της επιλεκτικής αγάπης, ο κόσμος της πλάνης.Το πεδίο της πρωταρχικής ζωής της ανθρωπότητας και το πεδίο της φθαρτής ζωής, στο οποίο αυτή κατοικεί σήμερα, υπάρχουν ταυτόχρονα, αλλά τα χωρίζουν οι ιδιότητές τους. Η Γνώση είναι το απόλυτο και η τελειότητα, που δεν συνδέονται με το χωροχρόνο. Ο γήινος κόσμος είναι σχετικός, αλληλοσυγκρουόμενος, ατελής και δεμένος στο χώρο και το χρόνο. 

Όποιος δεν κάνει το διαχωρισμό ανάμεσα σ' αυτούς τους δύο κόσμους γίνεται λεία διαφόρων ψευδαισθήσεων, όπως για παράδειγμα, να παίρνει αυτό που ονομάζουμε υπερπέραν, για τον παράδεισο. Αυτό που πολυάριθμοι άνθρωποι αναφέρουν ως υπερπέραν, "η άλλη πλευρά του πέπλου", "ο ουρανός" κλπ. δεν είναι άλλο από το λεπτοφυές αντίστοιχο του υλικού κόσμου. Και εκεί επίσης βασιλεύουν χαρά, πόνος, η ανταμοιβή και η τιμωρία, ο παράδεισος και η κόλαση.

Ο ζωγράφος Ιερώνυμος Μπος (1450-1516) έχει παρουσιάσει όλα αυτά τα πεδία. Στην εποχή μας, που είναι της μόδας τα "ταξίδια" στα λεπτοφυή πεδία, πολλές μαρτυρίες εμφανίζονται στην επικαιρότητα σχετικά με αυτό το θέμα, και ο φυσικός άνθρωπος ονομάζει όλες αυτές τις ψευδαισθήσεις "όνειρα αληθινά".

Η ιστορία της ανθρωπότητας δείχνει ότι το πεδίο της Γνώσης αγγίζει συνεχώς το πεδίο της διαλεκτικής φύσης, στο οποίο διακρίνονται καθαρά το απόλυτο και η αντινομία το αιώνιο και το προσωρινό το τέλειο και το σχετικό. Πως να ενωθούν δύο τόσο ασύμβατοι πόλοι;

Στη φυσική λένε πως ένα πεδίο προέρχεται από μια ξεχωριστή πηγή με ιδιαίτερες ιδιότητες. Το πεδίο της Γνώσης προέρχεται κι αυτό επίσης από μια πηγή, είναι η εκδήλωση των ιδιοτήτων αυτής της πηγης. Γι' αυτό δεν μπορεί κανείς να συλλάβει ούτε να φανταστεί ένα τέτοιο πεδίο διότι η πηγή προηγείται του πεδίου και όχι το αντίστροφο.

Η επαφή ανάμεσα σε δύο ασύμβατα πεδία

Καταγράφοντας όλες τις ωθήσεις της γνώσης που αναφέρονται στην ιστορία της ανθρωπότητας, τίθεται το ερώτημα:

"Γιατί η Γνώση πλησιάζει και αγγίζει κατά διαστήματα τον θνητό κόσμο;

Συμβαίνει μια τέτοια επαφή στην εποχή μας;"

Η απάντηση στην πρώτη ερώτηση είναι η ακόλουθη: Διότι ο Θεός δεν θέλει το δημιούργημά του να χαθεί. Αυτό το δημιούργημα λοιπόν, ο άνθρωπος, έχει στην παρούσα φάση προικιστεί με μια συνείδηση η οποία σχηματίστηκε από την αλληλεπίδραση με τη θνητή φύση. Είναι ολοκληρωτικά ανακόλουθη, ατελής, ασταθής. 

Αλλά το ανθρώπινο ον κατέχει και μια αρχή ανεξάρτητη από αυτή τη γήινη συνείδηση, έναν πνευματικό πυρήνα που προέρχεται από από το πεδίο της Γνώσης και ο άνθρωπος, είναι θεμελιακά ξένος προς τον φθαρτό κόσμο. Κατέχει λοιπόν μια πνευματική αρχή η οποία συνεχώς παρακινεί το ανθρώπινο ον να επιστρέψει στο πεδίο του πρωταρχικού, στο "σπίτι" του Πατέρα.

Εντούτοις η ύπαρξη αυτής της αρχής δεν σημαίνει απαραίτητα, ότι θα μπορέσει να την αισθανθεί κανείς συνειδητά. Γι' αυτό το λόγο, η Γνώση αγγίζει τους ανθρώπους στην καρδία και στέλνει αγγελιοφόρους, για να σχηματίσει μια προσωρινή γέφυρα ανάμεσα στο πεδίο της γνώσης και στον εκπεσμένο κόσμο, ώστε να υπάρξει, αν είναι δυνατόν, ένας σύνδεσμος μεταξύ των δύο. Αυτή η γέφυρα συνιστά ένα ενδιάμεσο πεδίο, το οποίο επιτρέπει την αλληλεπίδραση του ενός με το άλλο. Χάρη σε αυτή τη γέφυρα, οι εργάτες του Χριστικού πεδίου μπορούν να βοηθήσουν την παραπλανημένη ανθρωπότητα. Αυτή η επιχείρηση "διάσωσης" έχει στο παρελθόν συμβεί αμέτρητες φορές και συμβαίνει επίσης και στις μέρες μας.

Έχει σχηματιστεί λοιπόν ένα αρωγό και τροφοδοτικό πεδίο, το οποίο απλώνεται επάνω στον κόσμο και η απελευθερωτική δύναμη που απορρέει από αυτό αγγίζει εκατοντάδες αναζητητές στην καρδιά και τους τραβά ακαταμάχητα.

Το όμοιο έλκει το όμοιο

Ανεξάρτητα από τη σφοδρότητα της πηγής του, ένα μαγνητικό πεδίο δεν έλκει παρά αυτό που έχει την ίδια πολικότητα με τις ιδιότητές του. Έτσι ένας μαγνήτης δεν έλκει παρά τον σίδηρο και η Γνώση αποκλειστικά έλκει αυτό που είναι της δικής της φύσης. Επομένως, ο πνευματικός πυρήνας της καρδιάς είναι αυτής της φύσης, διότι προέρχεται από το πεδίο της Γνώσης. Αλλά ο διαλεκτικός - ο φυσικός άνθρωπος, δεν έλκεται και δεν μπορεί να ελκυστεί από αυτές τις δυνάμεις της γνώσης. 

Ο φυσικός όμως άνθρωπος δεν δέχεται τα του Πνεύματος του Θεού, διότι είναι μωρία σ' αυτόν, (τα θεωρεί τρελά, και δεν μπορεί να τα γνωρίσει, διότι αυτά πνευματικώς ανακρίνονται..) δεν μπορεί να τα καταλάβει, γιατί αυτά τα πράγματα μόνο με τη βοήθεια του Πνεύματος κατανοούνται. (Α' Κορ.2:14).

Αυτό δεν σημαίνει έλλειψη αγάπης, αφορά τη δράση ενός συμπαντικού νόμου: το όμοιο έλκει το όμοιο. Αυτός ο νόμος εξασφαλίζει τον σύνδεσμο ανάμεσα στο Θεό και στην αρχή του φωτός μέσα στον άνθρωπο όπου και αν βρίσκεται αυτός. 

Από τη μια πλευρά το ανθρώπινο ον συμμετέχει στο γήινο πεδίο, και από την άλλη ο πνευματικός πυρήνας μέσα του τον συνδέει με το πεδίο της Γνώσης, πράγμα που σημαίνει ότι οφείλει ασταμάτητα να κάνει την εκλογή του.

Καθώς ο πειρασμός και η απάτη είναι μεγάλοι, αυτή η εκλογή δεν είναι πάντοτε εύκολη, και μέσα στην ταραχή του κόσμου μας είναι αναγκαίο αυτό το πεδίο της Γνώσης να φέρει τη βοήθειά του έτσι ώστε να λειτουργήσει η ένωση με την Πηγή της Ζωής, αυτός που μπορεί να αναγνωρίσει αυτό πεδίο και αισθάνεται αυτή την κρυστάλλινη Πηγή, είναι ικανός να κάνει την εκλογή του και κατόπιν να βοηθηθεί.

Όσο πιο συμπαγής είναι η πηγή τόσο πιο ισχυρό είναι το πεδίο

Μέσα στην πηγή συγκεντρώνονται όλες οι δυναμεις. Όσο πιο συμπαγής είναι η πηγή, τόσο πιο ισχυρή η δράση. Όσο πιο συμπαγής είναι η πηγή ενός πεδίου της Γνώσης, τόσο πιο ισχυρές είναι η δραστηριότητά του και η βοήθεια που προσφέρει.

Δεδομένου ότι το πεδίο της φύσης και το πεδίο της Γνώσης διαχωρίζονται αυστηρά μεταξύ τους, η Γνώση δεν μιλά στο φυσικό άνθρωπο, αλλά στον πνευματικό άνθρωπο ο οποίος ακόμη κοιμάται μέσα στην καρδιά του, δεν μπορεί να συντελέσει τη μεταλλαγή της καρδιάς. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ένα πεδίο γνώσης δεν παράγει καμιά φυσική δύναμη, αλλά απελευθερώνει τη δύναμη, η οποία κρύβεται στον πνευματικό πυρήνα μέσα στον άνθρωπο.

Ωστόσο, είναι τελείως πιθανό ο αναζητητής να αντιληφθεί τη δράση ενός πεδίου γνώσης, αλλά αυτό στην περίπτωση που θα διεισδύσει σ' αυτό, χωρίς καμιά προκατάληψη και γεμάτος επιθυμία για να διακρίνει την πηγή. Χωρίς προκατάληψη δεν σημαίνει φυσικά χωρίς περισυλλογή, και χωρίς προσωπική διερεύνηση, αλλά προϋποθέτει ένα στοχασμό και μια αυτοεξέταση ανεξάρτητους από τα συνηθισμένα κριτήρια, και επομένως με την καρδιά ανοικτή και δεκτική.

Αλλαγή, ανακαίνιση και ανανέωση σε βάθος

Όταν η Γνώση συναντά ένα ανθρώπινο ον, αναπτύσσονται ιδέες και εισροές οι οποίες μετασχηματίζουν ριζικά τη συνηθισμένη ζωή του. Μέσω των εμπειριών του ο αναζητητής έχει φτάσει στο σημείο να κατανοήσει την αναγκαιότητα μιας τέτοιας αλλαγής και την αποδέχεται με την καρδιά του. Έτσι αρχίζει να ακολουθεί την οδό της απελευθέρωσης, και είναι η Αλήθεια που τον οδηγεί πάνω στην οδό του Φωτός, μέσω μιας διαδικασίας θεμελιώδους μετασχηματισμού και αναγέννησης, η οποία μπορεί να απελευθερώσει την αθάνατη ψυχή.

Το ακόλουθο παράδειγμα θα διαφωτίσει σίγουρα αυτή τη διαδικασία.

Ένας μαγνήτης περιβάλλεται από ένα μαγνητικό πεδίο. Στο εσωτερικό του βρίσκεται ένα χάλκινο σύρμα σε σχήμα μπούκλας και παραμένει ακίνητο. Μέσα στο σύρμα δεν κυκλοφορεί κανένα ρεύμα και δεν συμβαίνει τίποτε. Αλλά εάν κάποιος κουνήσει το σύρμα, εκδηλώνεται ένα επαγωγικό ρεύμα το οποίο παράγει το δικό του μαγνητικό πεδίο σε αλληλεπίδραση με το μητρικό πεδίο. Η κίνηση του σύρματος αναπτύσσει μια κίνηση μέσα στο σύρμα. Αυτή η εικόνα μας δείχνει τη δράση ενός ηλεκτρομαγνητικού πεδίου γενικά, και ιδιαίτερα του πεδίου της γνώσης: αυτός που διαπερνά αυτό το πεδίο χωρίς να μετέχει σε αυτό δεν αλλάζει. Όποιος εισχωρεί σε αυτό και συμμετέχει στην κίνησή του υφίσταται μια αλλαγή.

Δεν υπάρχει αλληλεπίδραση ανάμεσα σ' ένα αδρανές ον και στο πεδίο που το περιέχει. Το ον δεν αντιλαμβάνεται ούτε καν αυτό το ίδιο το πεδίο. Αλλά αν αυτό το ον αρχίσει να δρα και η κίνησή του συμφωνεί με την πηγή, λαμβάνει μέρος σε μια νέα ζωή. Να συμπεριφέρεται κανείς σε συμφωνία με τη Γνώση σημαίνει να ελευθερώνεται από τις απαιτήσεις της παλιάς φύσης, σκέψη, αίσθημα και δράση, και να προσανατολίζεται χωρίς κανένα εξαναγκασμό, δίνοντας προτεραιότητα στη νέα ζωή της γνώσης. 

Κατ' αυτόν τον τρόπο το κάλεσμα της Γνώσης αντηχεί στον κόσμο. Είναι μεγάλο προνόμιο στην εποχή μας να μπορούμε να μιλάμε για τη Γνώση, αλλά κυρίως να λαμβάνουμε τη δύναμή της για την ανανέωση της ζωής. 

Η αιωνιότητα έχει κατέλθει μέσα στον χρόνο. Βήμα το βήμα ο σοβαρός αναζητητής μπορεί να την προσεγγίσει και να εισέλθει σε αυτήν. Μέσω της ανοιχτής θύρας του ενδιάμεσου πεδίου, το άγγιγμα της Γνώσης γίνεται μια εμπειρία ζωής. Η αγάπη του Θεού οδηγεί τον άνθρωπο στην κατανόηση, εάν αντιδράσει με τον ορθό τρόπο, προς ένα θεμελιώδη μετασχηματισμό.