Γενικά
Ο ορισμός της ΘΥΒΟ, όπως δίνεται από τη διεθνή Εταιρεία Υποβρύχιας και Υπερβαρικής Ιατρικής (Undersea and Hyperbaric Medical Society– UHMS) είναι: «Εισπνοή από τον ασθενή 100% οξυγόνου με διαλείμματα, σε συνθήκες αυξημένης περιβαλλοντικής πίεσης εντός Θαλάμου Αποσυμπίεσης – πίεση μεγαλύτερη από μία Απόλυτη Ατμόσφαιρα (ATA). Η μέχρι τώρα αποκτηθείσα γνώση υποδεικνύει πως η πίεση θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 1,4 ATA»
Αν και αναφορές της χρήσης ΘΥΒΟ άρχισαν στο τέλος του 19ου αιώνα και η χρησιμότητά της στη θεραπεία της Νόσου Δυτών φάνηκε στη δεκαετία του '20, μόλις στα μέσα του 20ου αιώνα άρχισε να χρησιμοποιείται στην κλινική πράξη. Οι βιοχημικές και φυσιολογικές επιδράσεις του Υπερβαρικού Οξυγόνου (ΥΒΟ) έχουν οδηγήσει στη θεραπευτική χρήση του σε ποικίλες ασθένειες και καταστάσεις. Διεθνώς, οι ενδείξεις για τη ΘΥΒΟ ποικίλλουν και αυτό μπορεί να εξηγηθεί μερικώς από τις πολυάριθμες επιδράσεις που έχει στον ανθρώπινο οργανισμό. Η λίστα των ενδείξεων που έχει εγκριθεί για χρήση του ΥΒΟ από τη διεθνή Εταιρεία Υποβρύχιας και Υπερβαρικής Ιατρικής παρουσιάζεται στον παρακάτω πίνακα.
Αναγνωρισμένες Ενδείξεις Χρήσης ΘΥΒΟ, όπως έχουν καθορισθεί από την Επιτροπή για Θεραπεία με Υπερβαρικό Οξυγόνο
· Αρτηριακή Εμβολή Αέρα (ή άλλου αερίου)
· Δηλητηρίαση με Μονοξείδιο Άνθρακα και Δηλητηρίαση με Μονοξείδιο Άνθρακα σε συνδυασμό με Κυανιούχα
· Κλωστηριδιακή Μυοσίτις και Μυονέκρωση (Αεριογόνος Γάγγραινα)
· Συνθλιπτικές Κακώσεις, Σύνδρομο Διαμερίσματος, και άλλες περιπτώσεις Οξείας Ισχαιμίας τραυματικής αιτιολογίας
· Νόσος Δυτών
· Ευόδωση Επούλωσης σε Επιλεγμένα Προβληματικά Έλκη
· Μεγάλη Απώλεια Αίματος (Αναιμία)
· Ενδοκρανιακό Απόστημα
· Νεκρωτικές Λοιμώξεις Μαλακών Μορίων
· Οστεομυελίτις (Ανθεκτική)
· Καθυστερημένες Μετακτινικές Διαταραχές (Μαλακά Μόρια και Οστεονέκρωση)
· Δερματικά Μοσχεύματα (Επιπλεγμένα)
· Θερμικό Έγκαυμα
· Ιδιοπαθής Αιφνίδια Νευροαισθητήριος Βαρηκοΐα
Υπάρχουν διάφορες άλλες παθήσεις όπου το ΥΒΟ χρησιμοποιείται, οι οποίες σε διεθνές επίπεδο θεωρούνται ως «ενδείξεις υπό διερεύνηση». Οι Μονάδες Υπερβαρικής Ιατρικής παγκοσμίως θεραπεύουν ασθενείς για τέτοιες παθήσεις με πολύ καλά αποτελέσματα αν και δεν περιλαμβάνονται στον προηγούμενο κατάλογο ενδείξεων, γεγονός που εξηγείται εν μέρει από οικονομικούς λόγους (παροχής του κόστους θεραπείας από τους ασφαλιστικούς φορείς). Πάντως, μεγάλος όγκος της ιατρικής βιβλιογραφίας δείχνει θετικά αποτελέσματα.
Η μακροχρόνια εμπειρία μας στη διαχείριση ποικίλων ασθενειών (ως κέντρο αναφοράς ΘΥΒΟ) έχει καταστήσει σαφές ότι είναι μια μοναδική ισχυρή θεραπευτική αγωγή για πολλές από αυτές, οι οποίες περιλαμβάνουν:
Διαβητικό πόδι (περιλαμβάνεται στις περιπτώσεις επιλεγμένων προβληματικών ελκών για ευόδωση επούλωσης)– συμβάλλει στην επούλωση ελκών, θεραπεία πιθανής υποκείμενης οστεομυελίτιδας και αποφυγή ακρωτηριασμού
Άσηπτη Οστική Νέκρωση (Avascularnecrosis-AVN), ειδικά της κεφαλής του μηριαίου – αποφυγή αρθροπλαστικής, εξαφάνιση των οστικών αλλοιώσεων στις περισσότερες περιπτώσεις σταδίου I& II
Κατάγματα – Καθυστερημένη και Ατελής Πώρωση, Ψευδάρθρωση[i]
Δρεπανοκυτταρική Κρίση και άλλες υποξικές επιπλοκές της Δρεπανοκυτταρικής Αναιμίας
Αθλητικές Κακώσεις – αποκατάσταση και ταχεία επιστροφή στη δράση ή εργασία
Νευρολογικά πρόβλήματα λόγω φλεγμονής και τοπικής υποξίας – περιλαμβάνει την πάρεση προσωπικού νεύρου (Bell’spalsy) και άλλες μονονευροπάθειες
Αγγειακές παθήσεις – Νόσος Buerger, Σύνδρομο Raynaud
Γενικά, παθήσεις όπου η ισχαιμία εμποδίζει την φυσιολογική λειτουργία των επουλωτικών διεργασιών οδηγώντας σε ανεπαρκή επούλωση ελκών (περιλαμβάνονται συστηματικά αίτια, όπως κορτιζονοθεραπεία για ρευματικά νοσήματα, μεσογειακή αναιμία κ.α.), ανεπαρκή σχηματισμό οστικού πώρου (κορτιζόνη, σημείο του κατάγματος, συστηματικές παθήσεις κ.α.)
Όπως δηλώνεται στον ορισμό, η πίεση που χρησιμοποιείται θεραπευτικά είναι πάνω από 1,4 ATA(αν και όχι πάντα) και σε πιέσεις από 1,5 - 2 ATA, η θεραπεία είναι ασφαλής και ανεκτή από τους ασθενείς. Φυσικά, οι ασθενείς που πρόκειται να υποβληθούν σε ΘΥΒΟ εξετάζονται πριν την έναρξη της θεραπείας. Διενεργείται πλήρης ιατρική εξέταση με σκοπό να φανεί αν το ΥΒΟ ενδείκνυται για τοΝ συγκεκριμένο ασθενή καΙ άρα αν θα βοηθήσει. Επίσης, πιθανοί κίνδυνοι και αντενδείξεις για τη θεραπεία θα πρέπει να αποκλειστούν ή να δοθεί κατάλληλη θεραπεία, ενώ η σωστή διαχείριση των συνυπαρχόντων ιατρικών προβλημάτων είναι σημαντική.
Άλλα χαρακτηριστικά της ΘΥΒΟ είναι η διάρκεια της κάθε μίας θεραπείας (συνεδρία) η οποία συνήθως είναι περί τα 90 λεπτά, η συχνότητα και ο συνολικός αριθμόςσυνεδριών. Στις περισσότερες περιπτώσεις και πάλι, οι συνεδρίες γίνονται καθημερινά, 1 συνεδρία την ημέρα, 5 μέρες την εβδομάδα. Ο συνολικός αριθμός συνεδριών εξατομικεύεται ανάλογα με τον ασθενή αλλά, για την πλειοψηφία των παθήσεων που είναι χρόνιες καταστάσεις, ο ελάχιστος αριθμός των 20 συνεδριών απαιτείται.
Επίσης, σε πολλές περιπτώσεις, επαναληπτική θεραπεία με ΥΒΟ σε καθοριζόμενα διαστήματα μπορεί να είναι χρήσιμη για συντήρηση καλού αποτελέσματος ή την οριστική επίλυση του προβλήματος.
Φυσική και Φυσιολογία της ΘΥΒΟ – Τρόπος Δράσης του ΥΒΟ
Στο επίπεδο της θάλασσας, ο αέρας περιέχει 21% οξυγόνο και σύμφωνα με το νόμο του Dalton(σε μίγμα αερίων, το άθροισμα των μερικών πιέσεων των αερίων που αποτελούν το μίγμα ισούται με την ολική πίεση του μίγματος)[ii]η μερική πίεση του οξυγόνου υπολογίζεται σε 160 mmHg. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, σε ένα μέσο φυσιολογικό άνθρωπο που αναπνέει αέρα, να έχει κατά προσέγγιση 97,5% κορεσμό της αιμοσφαιρίνης με οξυγόνο και 20 mlοξυγόνου ανά 100 mlαίματος, από τα οποία μόνο 0.3 mlσε διάλυση στο πλάσμα. Κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, μόνο 25% αυτού του ποσού οξυγόνου μεταφέρεται στους ιστούς. Η αύξηση της συγκέντρωσης του εισπνεόμενου οξυγόνου από μόνη της θα έχει ελάχιστη επίδραση στην περιεκτικότητα του αίματος σε οξυγόνο, καθώς αυτή εξαρτάται από την αιμοσφαιρίνη (~ 97% κορεσμένη) και τη διαλυτότητα του οξυγόνου στο αίμα, καθοριζόμενη από τη μέγιστη δυνατή μερική πίεση εισπνεόμενου οξυγόνου.
Σε υπερβαρικές συνθήκες, καθώς η πίεση στο περιβάλλον και η μερική πίεση εισπνεόμενου οξυγόνου αυξάνουν, συμβαίνουν εντυπωσιακές αλλαγές. Όταν καθαρό οξυγόνο εισπνέεται, η κυψελιδική μερική πίεση αυτού φτάνει να είναι 1.400 mmHgσε πίεση 2 ATA. Παρότι το ποσό οξυγόνου που μεταφέρεται από την αιμοσφαιρίνη δεν μπορεί να αυξηθεί παραπάνω όταν αυτή κορεσθεί 100%, το ποσό οξυγόνου που μεταφέρεται σε διάλυση στο πλάσμα μπορεί να μεταβληθεί. Η διαλυτότητα του οξυγόνου στο αίμα αυξάνει εανάλογα με τη μερική πίεση εισπνεόμενου οξυγόνου σύμφωνα με το νόμο του Henry(η μερική πίεση ενός αερίου εντός υγρού ισούται με τη μερική πίεση που ασκεί το αέριο στην επιφάνεια του υγρού, όταν επέλθει ισορροπία). Σε πίεση 2,8 ATAμε εισπνοή 100% οξυγόνου, 6 mlοξυγόνου θα περιέχονται σε διάλυση ανά 100 mlπλάσματος. Όπωςπροαναφέρθηκε, περίπου5 mlοξυγόνουανά100 mlαίματοςχρησιμοποιούνταιαπότουςιστούςσεφυσιολογικέςσυνθήκες. Ο Boeremaσε ένα μοναδικό πείραμα σε ζώα, κατάδειξε τη δυνατότητα να διατηρείται η ζωή και η καρδιακή λειτουργία μετά από πλήρη αφαίμαξη, με εισπνοή καθαρού οξυγόνου σε πίεση τριών Απολύτων Ατμοσφαιρών[iii].
Οι φυσιολογικές επιδράσεις του ΥΒΟ είναι ποικίλες στα όργανα του ανθρώπινου οργανισμού και έχουν μελετηθεί εκτενώς. Το ΥΒΟ προκαλεί αγγειοσύσπαση που, σε συνδυασμό με την περίσσεια περιεκτικότητα του αίματος σε οξυγόνο δίνει γένεση στο παράδοξο φαινόμενο: μικρότερη παροχή αίματος – αυξημένη προσφορά οξυγόνου στους ιστούς. Από την άλλη πλευρά, η αγγειοσύσπαση στους φυσιολογικούς ιστούς προκαλεί ανακατανομή αίματος με αύξηση της αιματικής παροχής στους υποξικούς ιστούς. Σε κυτταρικό επίπεδο, το ΥΒΟ επιδρά σε ένζυμα και κυτταρικές λειτουργίες και έχει βρεθεί πως επηρεάζει το μεταβολισμό της γλυκόζης και της αμμωνίας. Έχει, επίσης, φανεί πως το ΥΒΟ επιδρά αρνητικά στη προσκόλληση των λευκών αιμοσφαιρίων και επακόλουθη βλάβη του ενδοθηλίου των αγγείων και έτσι, ελαττώνει την ιστική βλάβη από ελεύθερες ρίζες κατά την επαναιμάτωση. Τέλος, επηρεάζει την παραγωγή ορμονών και πρωτεϊνών, ιδίως αυτών που σχετίζονται με την υποξία, με ευεργετικές επιδράσεις σε διάφορα προβλήματα υγείας που σχετίζονται με την έλλειψη οξυγόνου σε κυτταρικό επίπεδο.
Τα αποτελέσματα του ΥΒΟ περιλαμβάνουν την αύξηση (ή νορμαλοποίηση) προσφοράς οξυγόνου σε υποξικούς ιστούς, ευόδωση επουλωτικών μηχανισμών του οργανισμού και βακτηριοκτόνες – βακτηριοστατικές ιδιότητες. Το ΥΒΟ προάγει την αγγειογένεση, το σχηματισμό κολλαγόνου και πολλαπλασιασμό ινοβλαστών και οστεοβλαστών. Με αυτό τον τρόπο προάγει το σχηματισμό οστικού πώρου, βελτιώνει το τελικό αποτέλεσμα σε εγκαύματα και αυξάνει τη βιωσιμότητα μοσχευμάτων. Επίσης, έχει φανεί πως έχει νευρο-προστατευτικές δράσεις και αυξάνει τον αριθμό των κυκλοφορούντων βλαστοκυττάρων (stemcells).
Θεραπεία με Υπερβαρικό Οξυγόνο (http://www.hyperbaric.gr/index.php/all-indications)
Η θεραπεία διενεργείται με τη χρήση Υπερβαρικών Θαλάμων οι οποίοι γενικά, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: μονόχωροι και πολύχωροι.
Στους μονόχωρους Θαλάμους, ο κάθε ασθενής βρίσκεται μόνος του. Το σχήμα τους συνήθως είναι κυλινδρικό και ο ασθενής είναι ξαπλωμένος. Κατά τη θεραπεία, ο Θάλαμος πληρούται με 100% οξυγόνο και η πίεση αυξάνει με περαιτέρω προσθήκη οξυγόνου μέχρι να φτάσει στην επιθυμητή πίεση. Ο ασθενής αναπνέει οξυγόνο ελεύθερα μέσα στο θάλαμο και υπάρχει οπτική επαφή με τον επιβλέποντα μέσω του διάφανου κελύφους του Θαλάμου, αλλά και ακουστική μέσω μικροφώνου – ηχείου.
Οι πολύχωροι Θάλαμοι προσφέρουν τη δυνατότητα να υποβάλλονται σε θεραπεία πολλοί ασθενείς ταυτόχρονα αλλά και να λαμβάνονται ειδικά μέτρα ιατρονοσηλευτικής φροντίδας από το συνοδό όταν απαιτείται, κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Βέβαια, έχουνκαιδιαφορετικέςαπαιτήσειςόσοναφοράαπαιτούμενουςπόρουςκαιασφάλεια. Στους πολύχωρους Θαλάμους οι ασθενείς είναι καθήμενοι, εκτός αν αλλιώς απαιτείται, και η πίεση αυξάνει με περαιτέρω προσθήκη αέρα. Σε αυτήν την περίπτωση, το οξυγόνο προσφέρεται εξωγενώς και ο ασθενής το αναπνέει μέσω σφιχτά εφαρμοσμένης μάσκας που φορά κατά τη θεραπεία. Και πάλι, υπάρχει οπτικοακουστική επαφή και η παρακολούθηση του ασθενούς γίνεται μέσω καμερών και των υαλοπαραθύρων, ενώ η επικοινωνία με μικρόφωνα – ηχεία.
Εξ ορισμού, η θεραπεία των καταδυτικών ατυχημάτων γίνεται σε πολύχωρους Θαλάμους όπου η απαιτούμενη φροντίδα και φαρμακευτική αγωγή μπορεί να δοθεί, μέσω του συνοδού. Σε αυτούς τους θαλάμους εξάλλου, εφ’ όσον απαιτηθεί, μπορούν να διενεργηθούν επείγουσες αναγκαίες παρεμβάσεις (διασωλήνωση, εξειδικευμένη υποστήριξη της ζωής).
Συνήθως, μία τυπική συνεδρία διαρκεί 90-120 λεπτά που περιλαμβάνουν τη συμπίεση (αύξηση πίεσης), τη θεραπευτική περίοδο (αναπνοή οξυγόνου στην επιθυμητή πίεση) και αποσυμπίεση (ελάττωση πίεσης μέχρι να φτάσει την πίεση του επιπέδου θαλάσσης). Κατάτηθεραπευτικήπερίοδο, οιασθενείςμπορούνναδιαβάζουν, ναακούνεμουσικήήναβλέπουντηλεόραση, ανυπάρχειδυνατότητα. Προσοχήχρειάζεταικατάτησυμπίεση, όπουοιασθενείςπρέπεινα«καθαρίζουν» τααυτιάτους, δηλαδήναεξισώνουντηνπίεσηστομέσοουςφυσώνταςτημύτητους, βήχοντας, καταπίνονταςήάλλουςτρόπους. Αυτό είναι ευκολότερο κατά την αποσυμπίεση όπου κατά κανόνα συμβαίνει παθητικά, με την κατάποση.
Η ΘΥΒΟ είναι ασφαλής και οι ανεπιθύμητες ενέργειες σπάνιες. Παροδική μυωπία μπορεί να εμφανιστεί μετά από μεγάλο αριθμό συνεδριών, αλλά είναι αναστρέψιμη και παρέρχεται μετά τη διακοπή της θεραπείας. Το βαρότραυμα μέσου ωτός (πόνος στο αυτί) είναι πιο συχνό. Κατάλληλη παρακολούθηση, εκπαίδευση και συμβουλές στον ασθενή μπορούν να εκμηδενίσουν τα ποσοστά εμφάνισης. Η τοξικότητα οξυγόνου στο ΚΝΣ εμφανίζεται ανάλογα με την πίεση και με αυτή που χρησιμοποιείται στην κλινική πράξη ουσιαστικά, δεν παρατηρείται. Αναφέρεται σε ποσοστό 0.01% σε κέντρα που χρησιμοποιούν πιέσεις 2.4 ATA. Η πνευμονική τοξικότητα οξυγόνου παραμένει πάντα ως θεωρητικός προβληματισμός και πρακτικά, δεν εμφανίζεται στην κλινική πράξη. Η εμφάνιση κλειστοφοβίας είναι σπάνια, αλλά μπορεί να είναι η αιτία να μην εφαρμοσθεί η θεραπεία και τέλος, άλλες παρενέργειες σχετίζονται με τις ειδικές συνθήκες της νοσολογίας του αρρώστου.
Περισσότερα στο http://www.hyperbaric.gr/
0 Σχόλια