Ήταν το 1995 που ενώ ήμουν στην Νότια Αυστραλία στο Υπουργείο των εξωτερικών σε αποστολή, έμαθα να πιλοτάρω (P.P.L) για να καλύπτω τις τεράστιες αποστάσεις, μια και η Αυστραλία είναι ήπειρος.Όταν είχα επισκεφτεί το Marree στο κέντρο του πουθενά, βόρεια από την Αδελαίδα κοντά στη λίμνη Eyre, προσγείωσα το μικρό CHESSNA 182 σε ένα χωμάτινο διάδρομο, ο θεός να το κάνει αεροδρόμιο. Kαι ενώ ακόμη ήμουν σε διερευνητική πτήση πετώντας χαμηλά στα 3000 πόδια (1000 μέτρα) από το έδαφος, παρατήρησα κάτι εντελώς παράξενο και απίθανο.
Ένα γιγάντιο γεωγλυφικό μήκους 4,2 χιλιομέτρων, ζωγραφισμένο πάνω στην έρημο,που μου θύμισε το Δία κρατώντας το ακόντιό του!!!
Είναι 35 χιλιόμετρα δυτικά του Marree. Δεν γνωρίζω το γιατί αλλά σήμερα το ίχνος έσβησε πλέον.
Οι συντεταγμένες είναι: 29ο 31΄31,47΄΄ Ν και
137ο 28΄ 11,05΄΄ Ε.
Κρίμα! 4,2 χιλιόμετρα μήκος, τεράστια φιγούρα, μόνο για εναέρια παρατήρηση. Δεν είχε κανένα άλλο νόημα η σχεδίασή της, ενώ αυτό καθ΄αυτό το γεγονός απαιτούσε ανώτερες μαθηματικές γνώσεις και άλλου είδους ανώτερες πληροφορίες. Ο λαός των Αβορίγινων (ντόπιων ιθαγενών) δεν θα μπορούσε να είχε προβεί σε αυτό το εγχείρημα. Μελέτησα τη ζωή και την τεχνοτροπία τους που περιορίζεται σε συγκεκριμένα μοτίβα.
Ένα άλλο ζήτημα είναι η ομοιότητα με ντόπιο ιθαγενή και όχι με ελληνική θεότητα, θα μποροούσε να ισχυριστεί ένας ξένος, ένας ουδέτερος και μη υποψιασμένος ερευνητής.
Σωστό. Έχω την εντύπωση ότι στις μικρές λεπτομέρειες όπως δέσιμο μαλλιών και ρίψη μπούμερανγ, έγινε μικρό "ρετούς".
Το όλο στήσιμο της μορφής και της ανατομίας του παραστήματος ανάγει σε στάση αρχαίου ελληνικού αγάλματος. Και ναι εμείς έχουμε υπαρκτή αναφορά να το προσομοιάσουμε. Οι Αβορίγινες ούτε κάτι παρόμοιο έχουν, ούτε ο πτωχός και ανύπαρκτος πολιτισμός τους επέτρεψε να παρουσιάσουν ένα τέτοιο γεγονός.
Μέχρι το 1995 που ήμουν εκεί, η Κυβέρνηση της Νοτίου Αυστραλίας του είχε φτιάξει καινούρια διαμερίσματα σε συγκροτήματα ανεξάρτητων κατοικιών (Units). Επειδή το DNA τους δεν επιδέχεται καμία μετατροπή και εξέλιξη, δεν μπόρεσαν να δεχτούν τον πολιτισμό. Άναβαν λοιπόν φωτιές πάνω στα πλακάκια, γκρέμιζαν τους τοίχους να εξέρχονται και γκρέμιζαν και μέρος της οροφής να βγαίνει ο καπνός από τις φωτιές. Οι περισσότεροι σήμερα είναι αλκοολοικοί, αφού η αντοχή τους στο οινόπνευμα είναι μηδενική. Η άποψή τους για την τέχνη και τις κατασκευές περιορίζεται σε λαίκά μοτίβα πάνω σε πηλό, σε διάφορά μικρά χαϊμαλιά και στα "ντζιντιριντού" ένα μακρύ κούφιο και διακοσμημένο κλαδί δέντρου που παράγει ήχο συννενόησης και ψυχαγωγίας.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες,είναι λοιπόν απολύτως λογικό το ερώτημα και παραμένει:
Ποιος και με ποιες γνώσεις κατασκεύασε μια φιγούρα ύψους 4 χιλιομέτρων στο κέντρο του πουθενά που η μόνη της χρήση είναι για εναέρια παρατήρηση και πληροφορία;
Οι καταπληκτικές ομοιότητες των δύο εικόνων που παραθέτω μιλούν μόνες τους και δεν χωρούν καμία αμφισβήτηση:
Υπήρξε ελληνική συμμετοχή στο σχεδιασμό του Marre man, εκεί στο κέντρο του πουθενά, στην έρημο της νότιας Αυστραλίας.Δημήτριος Μαντές
0 Σχόλια