Πήγαινε γυρεύοντας... Ζητούσε να μάθει για τον Χριστό και γνώρισε άρρητα πράγματα για Εκείνον και τον εαυτό του!
Διαβάστε τις αποκαλύψεις του, όπως ακριβώς μας τις εξιστόρησε:
Είμαι νέος, έχω μία όμορφη γυναίκα και υπέροχα μωρά. Είμαι σαν όλους τους άλλους...Μία μέρα είπα να αλλάξω τις κακές μου συνήθειες και σκέψεις που όλοι ίσως έχουμε...
Ξεκίνησα να μελετώ τους βίους και θαύματα Αγίων, την Αγία Γραφή...
Είπα να νηστεύσω, σε όλα και προπαντός στα μάτια και στην σκέψη...
Είπα να γίνω Άγιος για λίγες ημέρες και εγώ!
Ο άθλιος...
Προσπάθησα, και να μην φάω και δεν τα κατάφερα...
Κατάλαβα ότι ήμουν εγωιστής...
Προσευχήθηκα αν υπάρχει Θεός, να με βοηθήσει...
Δεν τα λέω για προβολή αυτά... από ενθουσιασμό τα λέω τώρα.Συνεχίζω...
Ξυπνούσα βράδια και προσευχόμουνα....
Ξύπνιος δε, έλεγα από μέσα μου την ευχή συνέχεια...
Ξέρεις ποια είναι η Ευχή;
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό.Έχει μεγάλη δύναμη. Κάτι σαν ορθόδοξη "γιόγκα" λοιπόν...
Ξανά νηστεύω...
Έλεγα την ευχή και συνεχώς με πείραζε ο διάολος...
Ξέρεις, το μεγαλύτερο κατόρθωμα του έκπτωτου, είναι ότι οι πιο πολλοί δεν πιστεύουν στην ζωντανή ύπαρξή του...
Δαιμονισμένοι που αποκαλύπτουν τα μυστικά σου, όμως υπάρχουν...
Και μεταθανάτιες εμπειρίες υπάρχουν...
Και Άγιοι υπάρχουν. Και Θαύματα γίνονται. Όμως δεν πιστεύουμε τόσο... Κάποιος μας βραχυκυκλώνει την σκέψη μας! Είναι πολύ πονηρός, ο Πονηρός και μισάνθρωπος...
Μία φορά, περιμένοντας στο δρόμο, λέγοντας την ευχή, ξαφνικά μία κοπέλα έσκυψε και μου έδειξε, όλα όσα δεν φορούσε. Και μου χαμογέλασε...
Και τι δεν αντιμετώπιζα... Το μόνο που θα πω, είναι ότι εκείνο το διάστημα, πολλά "τυχαία" γινόντουσαν μπροστά μου... Εγώ κρατούσα με βία, έστω για λίγο, τις αισθήσεις και τις σκέψεις μου καθαρές, με την Ευχή.
Είχα διαβάσει για τους πειρασμούς και πως τίποτε δεν είναι τυχαίο. Οι άνθρωποι, κάποιοι... γίνονται μέσα του διαβόλου και πρέπει όλα να τα εκλαμβάνουμε σαν έναν αόρατο πόλεμο, πειρασμών...
Όπως είπε ο μακάριος Παύλος «δὲν ἔχουμε νὰ παλαίψουμε μὲ ἀνθρώπους, ἀλλὰ μὲ ἀρχὲς καὶ ἐξουσίες, δηλαδὴ μὲ τοὺς κυρίαρχους τοῦ κόσμου τούτου, τὰ πονηρὰ πνεύματα ποὺ βρίσκονται ἀνάμεσα στὴ γῆ καὶ στὸν οὐρανό». (Ἐφεσ. 6,12).
Με κάνει λοιπόν ο Θεός, 3 μέρες, να απέχω από φαγητό και νερό!
Ήταν Θαύμα, γιατί αυτή την φορά, ένιωθα ελαφρύς και είχα έρωτα για προσευχή.
Παρακαλώ τον Χριστό να μου δείξει τις αμαρτίες μου και να με βοηθήσει να γίνω και εγώ Άγιος, ο άθλιος, σαν στους Βίους των, που μελετούσα...
Και ένα βράδυ, ήρθαν τόσα δάκρυα, που μόνο την ευχή έλεγα, με λυγμούς...
Λυγμοί σαν κραυγές μετάνοιας...
Πήρα τηλέφωνο τον παππούλη Ιερέα της ενορίας μου...
Πρώτη φορά, εξομολογήθηκα για ΌΛΑ!!! Ντράπηκα πολύ! Του είπα για ότι θυμόμουνα από μικρός.
Έκλαιγα σαν μικρό παιδί... Ακούς;
Μετά κάποιο βράδυ, γονατιστός και μετά την οικογενειακή προσευχή που κάνουμε, με την γυναίκα και τα μωρά...
Κάποια στιγμή ουρλιάζανε τα σκυλιά έξω...
Το ξύλινο πάτωμα, ένιωθα ότι τρανταζόντανε...
Τρόμαξα.
Μα εγώ εκεί, λέω αν υπάρχεις Χριστέ, θα με σώσεις...
Πίσω μου ουρλιάζανε...
Είχα διαταράξει τη αμαρτωλή ισορροπία μου!
Μπροστά το εικονοστάσι... το νοούσα να λάμπει!
Και που λες, βλέπω ένα μαύρο πράμα, την ψυχή μου και εγώ από πάνω...
Ήξερα ότι ήταν αυτό το άσχημο πράμα, η ψυχή μου και εικόνες, αμαρτίες μου, περνούσαν γρήγορα από την σκέψη μου...
Τα δάκρυα ατελείωτα... Ήθελα να χωθώ στο έδαφος...
Έκλαιγα...
Τρόμαξα πολύ!
Μα συνέχιζα την Ευχή.
Αυτή την φορά έκλαιγα, που με αξίωσε, εμένα τον άθλιο, να δω αυτό που είδα...
Το πρωί της επομένης, έγινε το επόμενο Θαύμα!
Ξυπνώ και ενώ δίπλα είναι η γυναίκα μου, νιώθω να πετώ!
Ανοιχτά τα μάτια, κλειστό το στόμα...
Εγώ άκουγα, έβλεπα, μύριζα την Ευχή!
Η καρδιά μου προσευχότανε και εγώ την άκουγα!!!!!!
Αργότερα μου είπε μοναχή, ότι αυτό λέγεται Νοερά Προσευχή!
Δεν είμαι Άγιος, απλά ότι συνέβηκε, έγινε για να δω...
Κάποια μέρα επισκέπτομαι Μονή της Παναγίας.
Κάνω τάμα, να επηρεάσω θετικά φίλου μου την ζωή...
Βλέπω κέρματα στην Εικόνα Της.
Η μοναχή μου λέει ότι η εικόνα Της, τα έλκει, αν εκπληρώνεται το τάμα...
Παίρνω ένα, το βάζω στο τζάμι, που είναι κάθετο και πέφτει...
Λέω... ύστερα από τόσες αποκαλύψεις... πόσο Άθεος είμαι και βουρκώνω...
Μου λέει δοκίμασε πάλι, με δικό σου...
Βγάζω 5 σεντς. Μόλις πλησιάζω βουρκωμένος την εικόνα Της και μη χρειαζούμενος για το αποτέλεσμα...
Το νόμισμα έφυγε από τα χέρια μου και κόλλησε γερά στο τζάμι!!!!!!!
Τέλος πάντων... από τότε έγιναν πολλά...
Εγώ που κατηγορούσα τους παπάδες ότι μαζεύουν λεφτά, ότι η ζωή είναι αυτή και πρέπει να προλάβω να τα ζήσω όλα... Τώρα έβλεπα μία άλλη ζωή. Μία μικρή πρόβα, Ζωής!!!
Που λες, άνθρωποι που μου συμπεριφερόντουσαν άσχημα, με μυστικά την ευχή και εξομολογημένος, τους αλλοίωνα!!!
Βέβαια τα πάθη δεν νικήθηκαν, ο πνευματικός αγώνας, μόλις ξεκίνησε...
Και δεν ξεχνώ ποτέ, ότι αυτά που άξιοι μοναχοί καρπίζονται, μετά ολόκληρης μοναχικής ζωής και αγώνος, εγώ τα έζησα...
Με μιας τα έχασα... και τώρα προσπαθώ να τα αποκτήσω, πιο σταθερά, πιο έμπειρα...
Πίστεψέ με, το σώμα μας είναι αμαρτωλό.
Έχουμε δύο όμως υποστάσεις!
Και η πνευματική ηδονή είναι ασύγκριτη της σωματικής. Η ψυχή θέλει να αγιάσει! Ξέρει ποιος είναι ο Άγιος Κύριος και τρελαίνεται μόλις συναντά την Επιφάνειά Του...
Υπάρχει λόγος που ζούμε. Που σε ένα αχανές σύμπαν υπάρχω και υπάρχεις.
Κοίτα την φύση. Κάποιος την έφτιαξε.
Κάνε την "γιόγκα", την ορθόδοξη, και θα δεις, ποιος είναι ο Θεός, ο Ένας και Τριαδικός!
Το τι έγραφα δε, για τον Χριστό, εκείνες τις ημέρες δεν λέγεται. Έγινα θεολόγος!
Ο πάτερ μου ζητούσε φωτοτυπίες!
Βλέπεις προσευχόμουνα με έρωτα μεγάλο, σε εκκλησάκι μοναχικό, του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου.
Έβαλε και αυτός το χεράκι Του!
Έβρεχε ή είχε ήλιο, πάντα προσευχόμουνα έξω από την πόρτα της εκκλησούλας Του, να με φωτίσει ο Κύριος...
Μεγάλη απόλαυση ήταν η προσευχή τότε...
Έλεγα σε φίλους...
Πες την Ευχή. Θα δεις πως ο Θεός, υπάρχει. Ο Χριστός δεν είναι μόνο ιστορικό Πρόσωπο, που έκοψε τον χρόνο, πριν και μετά την Ανάστασή Του! Υπάρχει! Ζεί!
Η Αγία Γραφή ότι γράφει είναι αλήθεια, μέχρι και τα κόμματα και οι τελείες είναι θησαυροί!
Έβλεπα πολλούς Θησαυρούς εκεί μέσα και όχι μόνο παραβολές και παραμύθια, όπως άλλοτε...
Ο Λόγος του Θεού είναι Ζωντανός!
Πίστεψέ με, η ελευθερία, δεν έχει σχέση με την ελευθερία των παθών, των ορμών, της δίψας ή της πείνας ή του ύπνου...
Η πίστη μας δεν έχει σχέση με το αν πιστεύουμε χλιαρά στον Χριστό... είναι πεθαμένη πίστη.
Η Πίστη είναι βίωμα. Είναι ζωντανή η Ορθόδοξη Πίστη των δακρύων!!!
Αν είμαι κουρασμένος χρειάζομαι ύπνο γρήγορα, για να δουλέψω την αυριανή ημέρα. Τώρα θυσιάζω τον ύπνο, γιατί ξέρω πως αν προσευχηθώ, τόσο η ψυχή μου θα ζήσει και εκείνη, και το σώμα της θα το ξεκουράσει καλύτερα από τον ύπνο, ο Κύριος. Έχω εμπιστοσύνη στον Κύριο, για όλα τώρα...
Όταν πνευματικά, ενώνεσαι περισσότερο και πάντα ορθόδοξα και μέσω των Μυστηρίων της Εκκλησίας μας, δεν έχεις ανάγκη για αμαρτίες, η απάθεια είναι όντως Αρετή που δίδει το Άγιο Πνεύμα.
Οι Εβραίοι ακόμη περιμένουν τον Χριστό. Να σκεφτείς ότι πληρώσανε τους φύλακες, να μην πούνε για την Ανάσταση του Χριστού! Οι κακόμοιροι με τιμωρία την ζωή τους, φυλούσανε τον Τάφο του Κυρίου, σύμφωνα με το δίκαιο της εποχής εκείνης! Και όμως δεν τους σκοτώσανε... τους δωροδόκησαν!
Πόσα πράγματα τώρα, γινόντουσαν πιο ξεκάθαρα και πόσο η πίστη μου ζωντάνευε...
Συγχώρεσέ με αν σου παρουσίασα τον εαυτό μου Άγιο. Δεν είμαι.
Σαν εσένα δεν είμαι, είμαι χειρότερός σου.
Προς Δόξα Κυρίου και για να βοηθήσω συνομηλίκους μου, το κάνω και τα λέω όλα αυτά... και πες τα και σε άλλους.
Απλά κάνε το πείραμα, μία εβδομάδα. Νήστευε, εξομολογήσου, κοινώνησε... ασταμάτητα πες την ευχή. Προσευχήσου όποτε μπορείς γονατιστός, στην τουαλέτα ακόμη.... και θα δεις σίγουρα!!!
Αυτά λέω τώρα σε κάθε φίλο μου και νομίζουν ότι την ψώνισα...Ξέρεις αν δεν δοκιμάσεις, δεν μπορείς να το καταλάβεις, από ότι σου λέει ο κάθε ένας.
Μία εβδομάδα από την εδώ ζωή σου... και θα με θυμηθείς!
Παρακάλεσα τον Χριστό να μου αποκαλύψει πόσο άρρωστος είμαι, αφού εγώ δεν έβλεπα, το αίμα και το κρέας στην Θεία Κοινωνία Του!!! Έτσι λένε κάποιοι Άγιοι που είδανε...
Ξέρεις εγώ είχα και έχω, πολλές αμαρτίες να θυσιάσω και ο Χριστός, για αυτό με βοηθά, με άμεσες ενέργειες. Σε καλούς ανθρώπους και μεγαλύτερης πίστης, κάμει διαφορετικά και μένει πιο σιωπηλός...
Η αφή των αοράτων είναι μοναδική...
Τι θα ζήσουμε μετά από εδώ, δεν λέγεται παιδιά...
Αρκεί να ζητήσουμε βιωματικά, από το Κύριο, αυτά που έχουμε πραγματικά ανάγκη και δεν τα γνωρίζουμε!
Μην αφεθείς στην καθημερινότητα... άλλαξέ την... λέω στον εαυτό μου και σε φίλους.
Τώρα έχω περισσότερες δοκιμασίες και πάθη μου φουντώνουνε...
Ξέρω ότι Κύριος, θέλει να με δει να αγωνίζομαι, για να κερδίσω επάξια, ότι μου έδειξε...
Τελικά η χλιαρή πίστη δεν είναι Πίστη. Και είναι μεγάλο πράγμα να λεγόμαστε Χριστιανοί, αν δεν έχουμε προγευτεί την Μέλλουσα Ζωή, που μας περιμένει...
Τώρα ζω μέσα στον κόσμο, αγαπώ φίλους, και εχθρούς δεν βλέπω... Βλέπω μονάχα πειρασμούς και ταλαιπωρημένους ανθρώπους να με προκαλούν... Βλέπω αρετές και ζηλεύω... Ζω ασκητικά, με νηστεία, στο στομάχι και στις αισθήσεις και είμαι ένας μοναχός μέσα στον κόσμο.
Είναι πολύ δύσκολα όλα τώρα, αλλά οι καρποί υπέροχοι, ανέκφραστοι...
Μιλώ με τον Κύριο, την Παναγία και τους Αγίους και όποτε κλαίω για την αμαρτωλή μου ένδυση, Εκείνοι ζωντανεύουν, με παρηγορούν...
Το σπίτι μου δε, έχει μεγάλη ευλογία...
Ο μικρός μου, έχει μάθει την ευχή, πριν καλά πάει στο παιδικό σταθμό...
Πολλά βλέπω τώρα, που δεν έβλεπα...
Και όποιος έχει αυτιά ας ακούσει... είχε πει..."
Οι παραπάνω αποκαλύψεις του φίλου μας, ας γίνουν τουλάχιστον αιτία έρευνας...
Υπάρχουν μοναχοί και ανάμεσά μας, τελικά!
Δείτε την Γερόντισσα από την Μονή της Παναγίας του φίλου μας:
0 Σχόλια