Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΙΛΑΣ
Ὁ μετὰ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου συνιδρυτὴς τῆςἈποστολικῆς Ἐκκλησίας τῶν Φιλίππων
Γράφει ὁ Ἀριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος
Ἐκπαιδευτικὸς
Μέσα στὴν εὐλογημένη χορεία τῶν Ἁγίων Ἑβδομήκοντα Ἀποστόλων συναριθμεῖται καὶ ὁ τιμώμενος στὶς 30 Ἰουλίου Ἅγιος Ἀπόστολος Σίλας, ὁ καὶ συνέκδημος τοῦ θεηγόρου Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου, ἀλλὰ καὶ συνεργάτης τοῦ κορυφαίου Ἀποστόλου Πέτρου, ὁ ὁποῖος εἶναι ἐνδεικτικὸ ὅτι στὴν πρώτη του ἐπιστολὴ τὸν χαρακτηρίζει ὡς «πιστὸ ἀδελφό». Ἄλλωστε μέσα ἀπὸ τὴν ἐπίγεια βιοτὴ καὶ τὴν ἱεραποστολική του δράση διακρίθηκε γιὰ τὸν ἔνθερμο ζῆλο, τὴν ἀκλόνητη καὶ ζωντανὴ πίστη, τὸ θυσιαστικὸ φρόνημα καὶ τὴν ἀξιομνημόνευτη καρτερία.
. Ὁ ἔνδοξος καὶ πανεύφημος Ἅγιος Ἀπόστολος Σίλας, ποὺ τὸ ὄνομά του εἶναι συντετμημένη μορφὴ τοῦ ὀνόματος Σιλουανός, μὲ τὸ ὁποῖο μάλιστα ἀναφέρεται τόσο στὴ Β´ Ἐπιστολὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πρὸς Κορινθίους ὅσο καὶ στὴν Α´ Ἐπιστολὴ τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, ἀπολάμβανε τὴν ἰδιαίτερη ἐκτίμηση καὶ τὸν μεγάλο σεβασμὸ στὴν Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων. Γι’ αὐτὸ καὶ ἀναδείχθηκε μεταξὺ τῶν ἐκλεκτῶν καὶ ἡγετικῶν στελεχῶν της, γεγονὸς ποὺ ἐπιβεβαιώνεται ἀπὸ τὸ βιβλίο τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων στὰ Κεφάλαια 15, 16 καὶ 17. Ἡ μεγάλη ἀναγνώριση τῆς προσωπικότητος τοῦ Ἁγίου Σίλα στὴν Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, ὅπου μνημονεύεται ὡς «ἡγούμενος ἐν τοῖς ἀδελφοῖς», παρακίνησε τοὺς ὑπόλοιπους Ἀποστόλους νὰ ἐπιλέξουν αὐτὸν καὶ τὸν Ἰούδα, τὸν ἐπονομαζόμενο Βαρσαβά, γιὰ νὰ συνοδεύσουν τοὺς Ἀποστόλους Παῦλο καὶ Βαρνάβα στὴν Ἀντιόχεια. Ἐκεῖ θὰ ἐπέδιδαν τὴν ἐπιστολὴ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ποὺ περιεῖχε τὴν ἀπόφαση τῆς Ἀποστολικῆς Συνόδου τῆς Ἱερουσαλήμ, παρέχοντας παράλληλα καὶ τὶς ἀπαραίτητες ἐπεξηγήσεις, ὥστε νὰ ἀποφευχθεῖ ὁ ἐνδεχόμενος κίνδυνος παρανόησης τῶν ἀποφάσεων αὐτῆς τῆς Συνόδου.
. Φτάνοντας στὴν Ἀντιόχεια ὁ Ἅγιος Σίλας παρέδωσε στοὺς Ἀντιοχεῖς τὴν ἀπόφαση τῆς Ἀποστολικῆς Συνόδου καὶ παρέμεινε μαζὶ μὲ τὸν Ἰούδα γιὰ νὰ ἐργασθεῖ μὲ ἔνθερμο ἱεραποστολικὸ ζῆλο γιὰ τὴ διάδοση τοῦ μηνύματος τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ «Ἰούδας τε καὶ Σίλας, καὶ αὐτοὶ προφῆται ὄντες, διὰ λόγου πολλοῦ παρεκάλεσαν τοὺς ἀδελφοὺς καὶ ἐπεστήριξαν, Πράξεις (ιε´ 32)». Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς παραμονῆς του στὴν Ἀντιόχεια συνδέθηκε ἰδιαίτερα μὲ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο, ὁ ὁποῖος βρῆκε στὸ πρόσωπο τοῦ Σίλα τὸν ἔμπιστο καὶ πολύτιμο συνεργάτη καὶ συνοδοιπόρο του. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸν ἐπέλεξε ὡς τὸν πλέον κατάλληλο συνοδό του γιὰ τὴ Β´ Ἀποστολική του περιοδεία τὸν Μάρτιο τοῦ 49μ.Χ., προκειμένου νὰ διαδοθεῖ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ στὰ Ἔθνη. Ἄλλωστε ὁ Σίλας διέθετε ἔνθερμο ἱεραποστολικὸ ζῆλο καὶ βαθιὰ πίστη, εὐφυΐα καὶ δυναμισμό, τόλμη καὶ παρρησία, ἐνῶ ἀπολάμβανε τὴν ὑψηλὴ ἀναγνώριση τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων. Ἐπιπλέον ἦταν, ὅπως καὶ ὁ Παῦλος, Ρωμαῖος πολίτης. Ἐνδεικτικὸ εἶναι μάλιστα τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Σίλας ἐπελέγη ἀπὸ τὸν Παῦλο ὡς συνοδὸς καὶ συνεργάτης του ἀντὶ τοῦ Ἀποστόλου Μάρκου. Ἔτσι ἀκολούθησε τὸν Παῦλο στὶς περιοδεῖες του στὴν Καρία, τὴν Κιλικία, τὴ Λυκαονία, τὴ Φρυγία, τὴ Γαλατία καὶ τὴν Τρωάδα, ὑπομένοντας τὶς θλίψεις, τὶς στερήσεις καὶ τὶς ταλαιπωρίες ποὺ ὑπέστη ὁ θεηγόρος καὶ οὐρανοβάμων Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν. Παράλληλα ὁ Σίλας, ὁ πιστὸς καὶ ἔνθεος αὐτὸς συνακόλουθός του, ἐπέδειξε ἀξιοθαύμαστη ὑπομονὴ καὶ καρτερία, ἀλλὰ καὶ ξεχωριστὴ αὐτοθυσία, γεγονὸς ποὺ ἐγκωμιάζεται στὸ βιβλίο τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων.
. Ὁ Σίλας ὅμως συνόδευσε τὸν Παῦλο καὶ στὴν ἱεραποστολική του περιοδεία στὴ Μακεδονία, ὅπου μετέβη γιὰ νὰ κηρύξει τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ κατόπιν θαυμαστοῦ ὁράματος. Σύμφωνα μ’ αὐτὸ ἄνδρας ἀπὸ τὴ Μακεδονία ἐμφανίσθηκε στὸν Παῦλο καὶ τὸν παρακάλεσε νὰ ἔρθει στὴ γῆ τῆς Μακεδονίας γιὰ νὰ κηρύξει τὴ χριστιανικὴ πίστη. Ἔτσι ὁ Παῦλος καὶ ὁ Σίλας ἀναχώρησαν ἀπὸ τὴν Τρωάδα καὶ διὰ μέσου της Σαμοθράκης ἀποβιβάστηκαν στὴ Νεάπολη ποὺ εἶναι ἡ σημερινὴ πόλη τῆς Καβάλας. Ἀπὸ ἐκεῖ ἔφτασαν στοὺς Φιλίππους ποὺ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἦταν μία ἀπὸ τὶς σημαντικότερες πόλεις τῆς Ἀνατολικῆς Μακεδονίας καὶ ταυτόχρονα καὶ Ρωμαϊκὴ ἀποικία. Στὸν τόπο αὐτὸ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εὐρισκόμενος ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη κοντὰ στὸν ποταμὸ Ζυγάκτη κήρυξε τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ. Ἀκροατὲς τοῦ κηρύγματός του ἦταν γυναῖκες, μεταξὺ δὲ αὐτῶν καὶ ἡ ἐκ Θυατείρων τῆς Μ. Ἀσίας Λυδία ἡ πορφυρόπωλις, ἡ μετέπειτα ἁγία καὶ ἰσαπόστολος τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ὁποία ἀκούγοντας τὴ διδασκαλία τοῦ Παύλου γιὰ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ βαπτίσθηκε χριστιανή, ὅπως καὶ ὅλη ἡ οἰκογένειά της. Στοὺς Φιλίππους ὁ Ἀπόστολος Παῦλος θεράπευσε μὲ τὴν προσευχητικὴ συμμετοχὴ καὶ τοῦ πιστοῦ συνοδοιπόρου καὶ συνεργάτου του, τοῦ Ἁγίου Σίλα, ἕνα κορίτσι ποὺ βρισκόταν κάτω ἀπὸ ἰσχυρὴ δαιμονικὴ ἐπήρεια καὶ μὲ τὶς μαντεῖες της ἐπέφερε πολλὰ κέρδη στοὺς κυρίους της. Τὸ κορίτσι αὐτὸ ἀκολουθοῦσε ἐπίμονα τὸν Παῦλο καὶ τὸν Σίλα καὶ φώναζε γιὰ πολλὲς ἡμέρες τὸ ἀκόλουθο: «οὗτοι οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου εἰσίν, οἵτινες καταγγέλουσιν ἡμῖν ὁδὸν σωτηρίας». Τότε οἱ δύο κήρυκες τῆς χριστιανικῆς πίστεως κατάλαβαν ὅτι τὸ νεαρὸ κορίτσι ἦταν δαιμονισμένο καὶ ἁπλὰ ἀκολουθοῦσε τοὺς δύο Ἀποστόλους, πιστεύοντας ὅτι ἔχουν μία ἀνώτερη δύναμη, χωρὶς ὅμως νὰ ἔχει συνειδητοποιήσει τὴ χάρη καὶ τὴν εὐεργεσία τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Παῦλος μὲ τὴ συμπροσευχὴ τοῦ Σίλα ἀπευθυνόμενος στὸν δαίμονα ποὺ εἶχε τὸ νεαρὸ κορίτσι μέσα στὴ ψυχή του, εἶπε: «Παραγγέλω σοι, ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐξελθεῖν ἀπ’ αὐτῆς, καὶ ἐξῆλθεν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ». Ἀμέσως τὸ κορίτσι ἀπελευθερώθηκε ἀπὸ τὴν ἐπήρεια τοῦ δαίμονος καὶ εἰσῆλθε μέσα στὴν ψυχή της ἡ δύναμη τοῦ Παναγίου Πνεύματος.
. Ὅμως ἡ θαυματουργικὴ δύναμη καὶ τὸ πύρινο κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων Παύλου καὶ Σίλα στοὺς Φιλίππους προκάλεσε ἀναταραχὴ στὴν πόλη καὶ ἐξόργισε τοὺς ἀνώτατους ἄρχοντες, ἀφοῦ ἡ χριστιανικὴ διδασκαλία ἐρχόταν σὲ ἀντίθεση μὲ τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμα τῆς Ρωμαϊκῆς παροικίας. Αὐτὸ εἶχε ὡς συνέπεια νὰ ξεσηκωθεῖ ὁ λαὸς ἐναντίον τους καὶ νὰ δοθεῖ ἡ ἐντολὴ νὰ ραβδιστοῦν ἀνηλεῶς οἱ δύο κήρυκες τῆς πίστεως. Ἔτσι ὁ Παῦλος καὶ ὁ Σίλας, ἀποσιωπώντας τὴν ἰδιότητά τους ὡς «Ρωμαῖοι πολίτες» , ὑπέστησαν σκληροὺς καὶ ἀπάνθρωπους ραβδισμοὺς καὶ κατόπιν ρίχθηκαν σὲ σκοτεινὴ ἐσωτερικὴ φυλακή, ἐνῶ τοποθετήθηκε καὶ δεσμοφύλακας γιὰ νὰ ἐπιβλέπει τὴ φύλαξή τους. Ἐνδεικτικὸ εἶναι ὅτι τὰ πόδια τους ἦταν στερεωμένα πάνω σὲ ξύλο, ἀλλὰ παρὰ τὶς κακουχίες οἱ δύο Ἀπόστολοι προσεύχονταν ὅλη τὴ νύχτα, ὑμνώντας καὶ δοξολογώντας τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Μάλιστα οἱ φυλακισμένοι στὰ ἄλλα κελιὰ ἄκουγαν μὲ θαυμασμὸ τοὺς οὐράνιους αὐτοὺς ὕμνους ποὺ προέρχονταν ἀπὸ τὸ κελὶ τῶν δύο Ἀποστόλων. Δὲν ἄργησε ὅμως νὰ ἔρθει καὶ ἡ λυτρωτικὴ λύση καὶ ἀπάντηση τοῦ Κυρίου, ἀφοῦ ἕνας αἰφνίδιος καὶ ἰσχυρὸς σεισμὸς τράνταξε τὰ θεμέλια της φυλακῆς. Ἀμέσως ἄνοιξαν διάπλατα ὅλες οἱ πόρτες καὶ ἔσπασαν οἱ ἁλυσίδες ὅλων τῶν φυλακισμένων. Βλέποντας ἔντρομος ὁ δεσμοφύλακας αὐτὸ τὸ ἀπρόσμενο καὶ ἀκατάληπτο γεγονὸς καὶ γνωρίζοντας τὶς τραγικὲς συνέπειες ποὺ θὰ εἶχε γιὰ ἐκεῖνον, ἀποφάσισε μὲ τὸ σπαθί του νὰ δώσει τέλος στὴ ζωή του. Τότε ὁ Παῦλος τοῦ φώναξε δυνατά: «μηδὲν πράξῃς σεαυτῷ κακόν· ἅπαντες γὰρ ἐσμεν ἐνθάδε». Ἀκούγοντας ἔντρομος ὁ δεσμοφύλακας τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Παύλου, ρώτησε τοὺς δύο κήρυκες τῆς πίστεως τί πρέπει νὰ κάνει γιὰ νὰ σωθεῖ. Τότε ἐκεῖνοι τοῦ εἶπαν νὰ πιστέψει στὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο θὰ σωθεῖ τόσο ἐκεῖνος ὅσο καὶ ἡ οἰκογένειά του. Κατόπιν ὁ δεσμοφύλακας, ἀλλὰ καὶ τὰ ὑπόλοιπα μέλη τῆς οἰκογένειάς του βαπτίσθηκαν χριστιανοί, ἐνῶ παρέθεσε στοὺς δύο Ἀποστόλους πλούσιο τραπέζι. Ἀξιοσημείωτο εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι πρὶν τὴ βάπτισή του περιποιήθηκε ἀκόμη καὶ τὶς πληγές τους.
. Στὸ μεταξὺ οἱ ἄρχοντες τῶν Φιλίππων ποὺ εἶχαν φυλακίσει καὶ τιμωρήσει μὲ ραβδισμοὺς τοὺς δύο Ἀποστόλους, πρόσταξαν νὰ τοὺς ἀπελευθερώσουν. Ὁ δεσμοφύλακας ἐνημέρωσε τὸν Παῦλο, ὁ ὁποῖος ὅμως διαμαρτυρήθηκε ἔντονα, λέγοντας ὅτι χωρὶς νὰ δικασθεῖ ἐκεῖνος καὶ ὁ Σίλας, μαστιγώθηκαν καὶ φυλακίστηκαν, παρόλο ποὺ ἦταν Ρωμαῖοι πολίτες καὶ τώρα τοὺς καλοῦν νὰ ἐγκαταλείψουν τὴν πόλη κρυφά. Γι’ αὐτὸ καὶ ἀρνήθηκαν νὰ πράξουν κάτι τέτοιο. Μόλις ὅμως οἱ ἄρχοντες πληροφορήθηκαν ὅτι εἶναι Ρωμαῖοι πολίτες, τοὺς ζήτησαν συγγνώμη καὶ τοὺς παρακάλεσαν νὰ φύγουν ἀπὸ τὴν πόλη. Τότε οἱ δύο Ἀπόστολοι βγῆκαν ἀπὸ τὴ φυλακὴ καὶ ἀφοῦ πῆγαν στὸ σπίτι τῆς Λυδίας, ὅπου εἶχαν συναθροιστεῖ πολλοὶ χριστιανοί, τοὺς καθοδήγησαν πνευματικὰ καὶ κατόπιν ἔφυγαν ἀπὸ τοὺς Φιλίππους, ὅπου χάρη στὴν εὐεργετικὴ παρουσία καὶ τὴ διδασκαλία τους ἱδρύθηκε σ’ αὐτὴ τὴν ἱστορικὴ περιοχὴ τῆς Μακεδονίας ἡ πρώτη χριστιανικὴ Ἐκκλησία τῆς Εὐρώπης.
. Μετὰ τὴν ἀναχώρησή τους ἀπὸ τοὺς Φιλίππους πέρασαν ἀπὸ τὴν Ἀμφίπολη καὶ τὴν Ἀπολλωνία καὶ ἔφθασαν στὴ Θεσσαλονίκη, ὅπου ὑπῆρχε συναγωγὴ τῶν Ἰουδαίων. Ἐκεῖ συνέχισαν μὲ τὸν ἴδιο ἔνθερμο ἱεραποστολικὸ ζῆλο τὴ διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ οἱ ραβδισμοὶ καὶ οἱ φυλακίσεις ποὺ εἶχαν ὑποστεῖ, δὲν ἔκαμψαν καθόλου τὸ ἀγωνιστικό τους φρόνημα. Ἡ πνευματικὴ παρουσία τῶν δύο Ἀποστόλων στὴ Θεσσαλονίκη καὶ ἡ πύρινη διδασκαλία τους γιὰ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ὡς Μεσσία ποὺ ἔπρεπε νὰ σταυρωθεῖ καὶ νὰ ἀναστηθεῖ ἐκ νεκρῶν, παρακίνησε ἀρκετοὺς Ἰουδαίους νὰ πιστέψουν στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου καὶ νὰ γίνουν μαθητὲς τοῦ Παύλου καὶ τοῦ Σίλα. Ἀλλὰ καὶ πολλοὶ προσήλυτοι Ἕλληνες, ὅπως καὶ γυναῖκες ποὺ εἶχαν μεγάλη ἐπιρροὴ στὴν κοινωνία, ἀσπάσθηκαν τὴ χριστιανικὴ πίστη. Ὅμως ἡ ἀπήχηση τοῦ κηρύγματος γιὰ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ στὴ Θεσσαλονίκη ἦταν τόσο ἰσχυρή, ὥστε οἱ Ἰουδαῖοι ποὺ δὲν πίστεψαν στὸ κήρυγμα τοῦ Παύλου καὶ τοῦ Σίλα, ἀντέδρασαν καὶ ἐπηρεάζοντας πονηροὺς ἀνθρώπους, ξεσήκωσαν τὸν ὄχλο καὶ προκάλεσαν ἀναταραχὴ στὴν πόλη. Μάλιστα ἀναζήτησαν τοὺς δύο Ἀποστόλους, ἀλλὰ ἐπειδὴ δὲν τοὺς βρῆκαν, κατηγόρησαν τὸν Ἰάσονα ὅτι τοὺς φιλοξενεῖ στὸ σπίτι του, ἰσχυριζόμενοι ὅτι εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἔφεραν τὴν ἀναταραχὴ στὴν πόλη. Ὅμως κατόπιν χρηματικῆς ἐγγυήσεως, ἄφησαν ἐλεύθερους τὸν Ἰάσονα καὶ ἄλλους χριστιανούς, ἐνῶ ὁ Παῦλος καὶ ὁ Σίλας ἀναγκάσθηκαν νὰ φυγαδευτοῦν τὴ νύχτα καὶ νὰ καταφύγουν στὴ Βέροια.
. Οἱ Ἰουδαῖοι τῆς Βέροιας ἦταν πιὸ καλοπροαίρετοι σὲ σύγκριση μ’ αὐτοὺς ποὺ ζοῦσαν στὴ Θεσσαλονίκη καὶ γι’ αὐτὸ καὶ ἀποδέχθηκαν μὲ μεγάλη προθυμία τὸ κήρυγμα γιὰ τὸν Ἰησοῦ Χριστό, ἐνῶ καθημερινὰ μελετοῦσαν τὴν Ἁγία Γραφὴ γιὰ νὰ διαπιστώσουν, ἐὰν αὐτὰ ποὺ κήρυτταν οἱ Ἀπόστολοι συμφωνοῦσαν μὲ τὰ γραφόμενα. Ἡ παρουσία τῶν Ἀποστόλων Παύλου, Σίλα καὶ Τιμοθέου στὴ Βέροια ὑπῆρξε ἰδιαίτερα εὐεργετική, ἀφοῦ πολλοὶ Ἰουδαῖοι ἀσπάσθηκαν τὴ χριστιανικὴ πίστη, μεταξὺ αὐτῶν καὶ ὁ Σωσίπατρος, ὅπως καὶ γυναῖκες τῆς ἀνώτερης κοινωνικῆς τάξεως. Μόλις ὅμως πληροφορήθηκαν οἱ Ἰουδαῖοι τῆς Θεσσαλονίκης ὅτι οἱ ἐκδιωχθέντες τρεῖς κήρυκες τῆς πίστεως βρίσκονται στὴ Βέροια καὶ κηρύττουν τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, πῆγαν ἐκεῖ καὶ ξεσήκωσαν τὸν ὄχλο ἐναντίον τους. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἀνάγκασε τοὺς χριστιανοὺς τῆς Βέροιας νὰ φυγαδεύσουν τὸν Παῦλο στὴν Ἀθήνα, ἐνῶ ὁ Σίλας καὶ ὁ Τιμόθεος παρέμειναν στὴ Βέροια. Ἀργότερα ὅμως κατ’ ἐντολὴν τοῦ Παύλου ἐγκατέλειψαν καὶ οἱ δύο τὴ Βέροια καὶ μετέβησαν στὴν Κόρινθο, ὅπου βρισκόταν ὁ θεηγόρος καὶ οὐρανοβάμων Ἀπόστολος. Ἐκεῖ συνέδραμαν τὸν Παῦλο στὸ ἱεραποστολικό του ἔργο καὶ μάλιστα σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε ὁ Σίλας κατέστη ἰδιαίτερα ἀγαπητὸς στὸν λαὸ τῆς Κορίνθου καὶ ἀναδείχθηκε ἀκάματος ἐργάτης στὸ κηρυκτικὸ ἔργο τῆς διαδόσεως τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ. Ἐνδεικτικὸ μάλιστα τῆς ἀγάπης τοῦ κορινθιακοῦ λαοῦ στὸ πρόσωπο τοῦ Ἀποστόλου Σίλα εἶναι ὅτι μετὰ τὴν ἀναχώρηση τοῦ οὐρανοβάμονος Παύλου ἀπὸ τὴν Κόρινθο, ὁ Σίλας ἐξελέγη Ἐπίσκοπος τῆς πόλεως τῆς Κορίνθου καὶ ἐκεῖ παρέδωσε εἰρηνικὰ τὸ πνεῦμα του στὸν ἀθλοθέτη Κύριο.
. Ἡ δράση τοῦ Ἀποστόλου Σίλα μνημονεύεται καὶ στὸ ὑπ’ ἀριθμὸν 423 ἀρχαῖο χειρόγραφο τῆς Ἱεροσολυμιτικῆς Βιβλιοθήκης, ὅπου τὸ ὄνομά του ἀναφέρεται μεταξὺ τῶν Ἑβδομήκοντα Ἀποστόλων στὴ δέκατη πέμπτη σειρά. Ἀλλὰ ὁ Σίλας ὑπῆρξε συνεργάτης καὶ τοῦ κορυφαίου Ἀποστόλου Πέτρου, μὲ τὸν ὁποῖο εἶχε γνωρισθεῖ προτοῦ γίνει συνοδοιπόρος τοῦ θεηγόρου Ἀποστόλου Παύλου. Μάλιστα συμμετεῖχε καὶ στὴ συγγραφὴ τῆς Α´ Ἐπιστολῆς τοῦ Πέτρου, ὁ ὁποῖος τὸν χαρακτηρίζει σ’ αὐτὴ «πιστὸ ἀδελφό». Τὴν ἐπιστολὴ αὐτὴ ὁ Πέτρος τοῦ τὴν ἔδωσε γιὰ νὰ τὴν κομίσει στὶς Τοπικὲς Ἐκκλησίες ποὺ βρίσκονταν στὶς περιοχὲς τοῦ Πόντου, τῆς Γαλατίας, τῆς Καππαδοκίας, τῆς δυτικῆς Μ. Ἀσίας καὶ τῆς Βιθυνίας. Ἡ πολύπτυχη ἱεραποστολικὴ δράση τοῦ τιμωμένου στὶς 30 Ἰουλίου Ἁγίου ἐνδόξου καὶ πανευφήμου Ἀποστόλου Σίλα ὑμνεῖται καὶ γεραίρεται τόσο μέσα ἀπὸ τὴν Ἀσματική του Ἀκολουθία, τὴν ποιηθεῖσα ἀπὸ τὸν ἀείμνηστο Μοναχὸ Γεράσιμο Μικραγιαννανίτη, Ὑμνογράφο τῆς Μεγάλης του Χριστοῦ Ἐκκλησίας ὅσο καὶ μέσα ἀπὸ τὸν Παρακλητικὸ Κανόνα ποὺ συντάχθηκε πρὸς τιμήν του ἀπὸ τὸν Ἱερομόναχο Ἀθανάσιο Σιμωνοπετρίτη, ἐπίσης Ὑμνογράφο τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας.
. Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Σίλας μαζὶ μὲ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο εἶναι οἱ συνιδρυτὲς τῆς Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῶν Φιλίππων ποὺ ὑπῆρξε καὶ ἡ πρώτη χριστιανικὴ Ἐκκλησία τῆς Εὐρώπης. Ἀξιοσημείωτη εἶναι καὶ ἡ σχετικὴ ἐπιχώρια παράδοση ὅτι στοὺς πρόποδες τῶν λόφων πάνω ἀπὸ τὴ σημερινὴ πόλη τῆς Καβάλας σταμάτησαν γιὰ ἀνάπαυση οἱ Ἀπόστολοι Παῦλος, Σίλας, Τιμόθεος καὶ Λουκᾶς κατὰ τὴ διάρκεια τῆς κοπιώδους ὁδοιπορίας τους ἀπὸ τὸ λιμάνι τῆς Νεαπόλεως πρὸς τοὺς Φιλίππους. Στὸν εὐλογημένο αὐτὸ τόπο θεμελιώθηκε στὶς 12 Ἰουνίου 1937 μικρὸς ναὸς ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου Σίλα, ὁ ὁποῖος ὅμως κατὰ τὴ διάρκεια τῆς γερμανοβουλγαρικῆς κατοχῆς (1941 -1944) ὑπέστη μεγάλες καταστροφές. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ὁδήγησε τὸν ἀοίδιμο Μητροπολίτη Φιλίππων, Νεαπόλεως καὶ Θάσου κυρὸ Χρυσόστομο Χατζησταύρου (1924-1962), τὸν καὶ μετέπειτα Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος (1962 – +9 Ἰουνίου 1968) νὰ μετατρέψει τὸ ἐξοχικὸ παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγίου Σίλα σὲ ἀνδρώα Ἱερὰ Μονὴ ἐπ’ ὀνόματί του κατόπιν σχετικοῦ βασιλικοῦ διατάγματος (26/1946, ΦΕΚ 275/9-9-46). Ἀργότερα καὶ μὲ σχετικὴ πρωτοβουλία του θεμελιώθηκε νέος περικαλλὴς ἱερὸς ναὸς τοῦ Ἁγίου, ὁ ὁποῖος ἐγκαινιάσθηκε στὶς 20 Μαΐου 1956.
Σήμερα ἡ εὑρισκόμενη σὲ ἀπόσταση μόλις τριῶν χιλιομέτρων ἀπὸ τὴν Καβάλα Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Σίλα εἶναι ἀνακαινισμένη καὶ δέχεται πολυπληθεῖς προσκυνητὲς ποὺ καταφθάνουν γιὰ νὰ ζητήσουν τὶς πρεσβεῖες τοῦ Ἁγίου, ἀλλὰ καὶ νὰ ἐπικαλεσθοῦν τὴ θαυματουργική του χάρη, ἀφοῦ ἀναρίθμητα εἶναι τὰ θαύματα ποὺ ἔχει ἐπιτελέσει ὁ ἔνθεος καὶ πανεύφημος αὐτὸς Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ.
. Ἰδιαίτερη τιμὴ ἀπολαμβάνει ὁ Ἅγιος Σίλας στὴ Ρόδο, ὅπου σὲ ἀπόσταση τεσσάρων χιλιομέτρων ἀπὸ τὸ χωριὸ Σορωνὴ καὶ σὲ κατάφυτη ἀπὸ πεῦκα περιοχὴ βρίσκεται τὸ παλαιὸ ἐξωκκλήσιο τοῦ Ἁγίου, γνωστὸ στὸν ροδιακὸ λαὸ ὡς «Ἅγιος Σουλᾶς».
Ἐντὸς τοῦ ναοῦ ὑπάρχει θαυματουργὸ ἁγίασμα, τὸ ὁποῖο θεραπεύει διάφορες δερματικὲς ἀσθένειες καὶ ἰδιαίτερα τὴν ψώρα. Ἡ ἀποδιδόμενη τιμὴ στὸν Ἅγιο Σίλα στὴ Ρόδο καὶ ἡ ὕπαρξη ὁμωνύμου ἱεροῦ ναοῦ μὲ μεγάλη θαυματουργικὴ φήμη συνδέεται μὲ παλαιὰ τοπικὴ παράδοση. Σύμφωνα μ’ αὐτὴ ὁ Ἅγιος Σίλας ἦρθε στὴ Ρόδο μαζὶ μὲ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο γιὰ νὰ κηρύξουν τὸν χριστιανισμό. Ὅταν ὁ Ἅγιος Σίλας ἐπισκέφθηκε τὴν περιοχὴ τῆς Σορωνῆς, ὅπου βρίσκεται σήμερα ὁ ὁμώνυμος ναός, τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ὑπῆρχε εἰδωλολατρικὸς βωμός. Μόλις ὁ Ἅγιος ἄρχισε νὰ κηρύττει γιὰ τὸν Ἰησοῦ Χριστό, οἱ κάτοικοι τὸν ἀντιμετώπισαν μὲ μεγάλη δυσπιστία καὶ καχυποψία. Τότε γιὰ νὰ ἀποδείξει τὴ θαυματουργικὴ δύναμη τοῦ Κυρίου σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ψεύτικη θρησκεία τῶν εἰδωλολατρικῶν θεῶν, πρότεινε νὰ φέρουν ἕναν ἀσθενῆ τῆς περιοχῆς ποὺ ἔπασχε ἀπὸ ψώρα καὶ νὰ προσευχηθοῦν οἱ ἱερεῖς τῶν εἰδώλων γιὰ τὴ θεραπεία του. Στὴν περίπτωση ποὺ ὁ ἀσθενὴς θεραπευτεῖ ἀπὸ τὶς προσευχὲς τῶν ἱερέων τῶν εἰδωλολατρῶν, τότε θὰ ἀσπασθεῖ καὶ ἐκεῖνος τὴν εἰδωλολατρικὴ θρησκεία. Ἐὰν ὅμως δὲν ὑπάρξει θεραπεία τοῦ ἀσθενοῦς, τότε θὰ προσευχηθεῖ στὸν ἕναν καὶ ἀληθινὸ Θεὸ καὶ θὰ ἀποδειχθεῖ περίτρανα ἡ ἀνωτερότητα τοῦ Θεοῦ, τὸν Ὁποῖο διδάσκει καὶ πιστεύει. Ἡ πρόταση ἔγινε δεκτὴ ἀπὸ τοὺς κατοίκους καὶ ὅπως ἦταν αὐτονόητο, οἱ προσευχὲς τῶν ἱερέων τῶν ψεύτικων εἰδώλων δὲν ἔφεραν ἀπολύτως κανένα ἀποτέλεσμα. Ἀπεναντίας ἡ προσευχὴ τοῦ Ἁγίου στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ θεράπευσε τὸν ἀσθενῆ καὶ ἔτσι οἱ κάτοικοι πίστεψαν στὴ χριστιανικὴ θρησκεία.
Μέχρι σήμερα πλῆθος προσκυνητῶν συρρέει κάθε χρόνο στὶς 30 Ἰουλίου στὴ λαοφιλῆ πανήγυρη τοῦ Ἁγίου στὸν ὁμώνυμο ἱερὸ ναὸ τῆς Σορωνῆς Ρόδου.
. Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Σίλας τιμᾶται καὶ στὴν ἡρωικὴ καὶ φιλόξενη μεγαλόνησο τῆς Κρήτης, ὅπου τὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου φέρει χωριὸ τῆς ἐπαρχίας Τεμένους τοῦ νομοῦ Ἡρακλείου, στὸ ὁποῖο ὁ ἔνδοξος καὶ πανεύφημος Ἀπόστολος σεμνύνεται μὲ δύο ὁμωνύμους ἱεροὺς ναούς, τὸν παλαιὸ καὶ τὸν νέο ἐνοριακό, καθὼς καὶ οἰκισμὸς κοντὰ στὸ χωριὸ Δαμαβόλου τῆς ἐπαρχίας Μυλοποτάμου τοῦ νομοῦ Ρεθύμνης, ὅπου ὑπάρχει ἐπίσης ὁμώνυμος ναός. Ναοὶ (ἐξωκκλήσια –παρεκκλήσια) ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου Σίλα στὴν Κρήτη ὑπάρχουν ἐπίσης στὴν εὐρύτερη περιοχὴ τοῦ νομοῦ Λασιθίου καὶ συγκεκριμένα στὴ Νεάπολη, στὰ χωριὰ Καλὸ Χωριὸ καὶ Μάλες, στὸν οἰκισμὸ Βαθὺ Κριτσᾶς, καθὼς καὶ στὸ χωριὸ Κεράσια τῆς ἐπαρχίας Μαλεβιζίου τοῦ νομοῦ Ἡρακλείου. Στὴν Ἀττικὴ ὁ Ἅγιος Σίλας τιμᾶται στὴν ὄμορφη καὶ πευκόφυτη περιοχὴ τῆς Νέας Πεντέλης μὲ ὁμώνυμο παρεκκλήσιο, τὸ ὁποῖο ὑπάγεται στὸν ἱερὸ ἐνοριακὸ ναὸ τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς τῆς περιοχῆς καὶ ὅπου κάθε χρόνο στὴ μνήμη του προσέρχονται πολυάριθμοι χριστιανοὶ γιὰ νὰ τὸν τιμήσουν. Τέλος ἐξωκκλήσιο τοῦ Ἁγίου Σίλα ὑπάρχει καὶ στὴν περιοχὴ τοῦ χωριοῦ Μόρια τῆς νήσου Λέσβου, ἐνῶ στὴν Κύπρο στὸ προάστιο Ὕψωνας τῆς Λεμεσοῦ καὶ σὲ περιοχὴ ποὺ φέρει τὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου σώζονται τὰ ἐρείπια τῆς ἀρχαίας Μονῆς τοῦ Ἁγίου Σίλα, ὅπου κατ’ ἔτος στὶς 30 Ἰουλίου ἑορτάζεται μὲ εὐλάβεια ἡ πανίερη μνήμη του.
. Ἂς ἐπικαλεστοῦμε λοιπὸν τὶς πρεσβεῖες τοῦ ἐνθέου καὶ παμμακαρίστου Ἁγίου ἐνδόξου καὶ πανευφήμου Ἀποστόλου Σίλα στὴν καθημερινὴ ζωὴ καὶ τὸν προσωπικό μας πνευματικὸ ἀγώνα, ὥστε νὰ ἀποκτήσουμε καὶ ἐμεῖς τὸν ἔνθερμο ἱεραποστολικό του ζῆλο, τὴν ἀκλόνητη πίστη του καὶ τὴν ὑπομονή του στὴ σημερινὴ ἀλλοπρόσαλλη ἐποχὴ μὲ τοὺς πάμπολλους πνευματικοὺς κινδύνους καὶ τὰ τόσα ὑπαρξιακὰ ἀδιέξοδα. πηγη
Ἀριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος
Ἐκπαιδευτικὸς
Βιβλιογραφία
Βίος καὶ Ἀκολουθία τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Σίλα, Ἐκδόσεις «Παρουσία», 2η Ἔκδοση, Καβάλα 2011.Εἰκόνες
[01] Φορητὴ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Σίλα σὲ προσκυνητάρι στὸν ὁμώνυμο Ἱερὸ Ναὸ Ν. Πεντέλης Ἀττικῆς. Ἱστορήθηκε τὸ 1955 ἀπὸ τὴν Ἀδελφότητα τῶν Ἀβραμαίων στὴ Νέα Σκήτη τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
ΠΗΓΗ: kallimasia.blogspot.g
0 Σχόλια