Η αγάπη που νιώθει μια μάνα για το παιδί της είναι απλά ξεχωριστή, ενώ δε διστάζει να βγει αυτή τελευταία, αρκεί το δικό της παιδί να βγει πρώτο.
« Η ιστορία ξεκινάει από τότε που εγώ ήμουν παιδί. Στο τραπέζι υπήρχε πάντα λιγοστό φαγητό και η μητέρα μου, μου έδινε και το δικό της πιάτο, λέγοντας πως αυτή δεν πεινάει. Το πρώτο της ψέμα.
Στον ελεύθερο της χρόνο πήγαινε και ψάρευε. Το βράδυ πάντα μαγείρευε την ψαριά που είχε καταφέρει να πιάσει. Ενώ εγώ έτρωγα με ευχαρίστηση τα ψάρια, η μάνα μου έτρωγε ότι κρέας είχε απομείνει στα κόκαλα, λέγοντας μου πως δεν της άρεσαν τα ψάρια. Το δεύτερο της ψέμα.
Για να μπορέσω να σπουδάσω , βρήκε και δεύτερη δουλειά. Ανακύκλωνε παλιά κουτιά από χαρτόνι και η δουλειά αυτή της έδινε κάποια χρήματα. Ένα χειμωνιάτικο βράδυ όταν ξύπνησα και την είδα να δουλεύει, της είπα να πάει να ξεκουραστεί και μου αποκρίθηκε πως δεν ήταν κουρασμένη. Άλλο ένα ψέμα της μητέρας μου.
Όταν έφτασε η στιγμή να δώσω εξετάσεις πήρε άδεια από τη δουλειά της και καθόταν έξω εκεί στη ζέστη με τις ώρες. Όταν τέλειωσα μου έδωσε ένα κρύο μπουκάλι νερό, ενώ αυτή ήταν κατακόκκινη από τη ζέστη και εξαντλημένη. Της ζήτησα να το πιει αυτή, αλλά μου απάντησε.. «Πιες το εσύ γιε μου να δροσιστείς. Εγώ δεν έχω ανάγκη».
Ο πατέρας μου πέθανε και η όλα τα βάρη έπεσαν πάνω στη μητέρα μου. Οι γείτονες της έλεγαν πως έπρεπε να ξαναπαντρευτεί. Αυτή τους απαντούσε «Δεν έχω ανάγκη από την αγάπη κανενός, είμαι μεγάλη γυναίκα με παιδί». Το πέμπτο ψέμα της μητέρας μου.
Αφού τελείωσα τις σπουδές μου, βρήκα δουλειά σε άλλη περιοχή. Η μητέρα μου αν και τώρα έπρεπε να ξεκουραστεί συνέχιζε να εργάζεται στη λαϊκή αγορά. Εγώ κάθε μήνα τις έστελνα ένα δέμα με όλα τα καλούδια και χρήματα. Τα χρήματα με την πρώτη ευκαιρία μου τα επέστρεφε πίσω λέγοντας μου πως εγώ έχω μεγαλύτερη ανάγκη.
Μετά από τρία χρόνια σκληρής δουλειάς βρήκα δουλειά σε μια μεγαλύτερη εταιρία που μου έδινε ακόμα καλύτερο μισθό και ανέλαβε και το διδακτορικό μου. Τότε της είπα « Μάνα έλα μαζί μου να ξεκουραστείς». Αυτή τότε μου είπε « Άσε με παιδί μου στον τόπο μου, κοίτα να κάνεις εσύ τη ζωή σου καλύτερη, εγώ εδώ είμαι μια χαρά.» Το έβδομο ψέμα της μητέρας μου.
Στα γεράματα έπαθε καρκίνο στο στομάχι και δεν μου είχε πει τίποτα. Εγώ χωρίς να την έχω ενημερώσει έφτασα στο χωριό για να της κάνω έκπληξη. Την είδα εξαντλημένη στο κρεβάτι. Με έπιασαν τα κλάματα.
Η μητέρα μου είπε «Γιε μου μην κλαις, εγώ είμαι μια χαρά και μου κράτησε το χέρι, όπου και ξεψύχησε» Αυτό ήταν το τελευταίο ψέμα της μητέρα μου».
0 Σχόλια