Φιλόλογος – Μ.Α. Πολιτικής Φιλοσοφίας Α.Π.Θ.
Οι Ούννοι, οι Βούλγαροι, οι Τούρκοι, οι Ούγγροι (Μαγυάροι), οι Άβαροι, οι Πετσενέγκοι, οι Χαζάροι, οι Ούζοι, οι Κουμάνοι, οι Άνται και οι Κουτριγούροι έχουν την ίδια καταγωγή! Πρόκειται για ασιατικά φύλα της ίδιας φυλής, που ήρθαν στην Ευρώπη τον 4ο μ.Χ. αιώνα (οι Ούννοι το 375μ.Χ.) από τα βάθη της Ασίας. Ανήκουν στην Ουραλοαλταϊκή φυλή της περιοχής Μογγολίας. Δηλαδή, πρόκειται για Μογγόλους που είχαν και αίμα της κίτρινης φυλής.
Όπως μας πληροφορεί ο ιστορικός L. Dindort (Historia Graeci Minores r. 1, 1870 Leipzig), οι Μογγολικοί λαοί κατοικούσαν σε ένα απέραντο κράτος στην Άπω Ανατολή τον 1ο μ.Χ. αι. Το μεγάλο εκείνο ασιατικό κράτος έπεσε σε παρακμή και περιήλθε υπό την κυριαρχία των Κινέζων τον 2ο μ.Χ. αι. Τότε συντρίμματα Μογγολικών λαών, για να αποφύγουν την κυριαρχία των Κινέζων, άρχισαν να κινούνται δυτικά, προς την Ευρώπη. Αιώνες διαρκεί η περιπλάνησή τους. Περνούν από τις ερήμους της Μογγολίας, της δυτικής Σιβηρίας και από την αχανή αρχαία Σκυθία. Επί έναν αιώνα εγκαθίστανται στα βόρεια της Κασπίας θάλασσας, στις όχθες του Βόλγα, εξ’ ού και το όνομα Βούλγαροι! Συνεχίζουν τις μετακινήσεις τους βορειοδυτικά στη Μαιώτιδα λίμνη (Αζοφική θάλασσα), στον Εύξεινο Πόντο, στις στέπες της νότιας Ρωσίας, ώσπου κατασκήνωσαν στην αριστερή όχθη του Ίστρου (κάτω ρου του Δούναβη). Στο πέρασμά τους έδειξαν αγριότητα και έκαναν πολλές λεηλασίες.
Οι Ούννοι συντρίβουν το 375 τους Γότθους (Βησιγότθους και Οστρογότθους) και τους Αλανούς και προχωρούν ακάθεκτοι… Πρώτοι οι Βησιγότθοι, ωθούμενοι υπό των Ούννων στα βόρεια του Δούναβη, ζητούν άσυλο στις ελληνικές περιοχές του Βυζαντίου. Οι Γότθοι, οι οποίοι είναι εν πολλοίς σκανδιναβικό φύλο και ανήκουν στην ανατολική γερμανική οικογένεια γλωσσών, είχαν ασπαστεί τον Χριστιανισμό, που κήρυξε σε αυτούς ο συμπατριώτης τους Ουλφίλας χρησιμοποιώντας το ελληνικό αλφάβητο για να συμπληρώσει το φτωχότατο γοτθικό! Ο αυτοκράτορας Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους Ουάλης δέχθηκε την εγκατάσταση των Βησιγότθων… Διακόσιες χιλιάδες πολεμιστές συν γυναιξί και τέκνοις διαβαίνουν τον Δούναβη και εγκαθίστανται ειρηνικώς στις νότιες χώρες το 376. Μετά, όμως, δύο έτη επαναστατούν και καλούν ως συμμάχους τους Οστρογότθους, Ούννους, Αλανούς κ.ά. Ο Ουάλης φονεύεται στη μεγάλη μάχη της Αδριανούπολης το 378 και οι Γότθοι φτάνουν ως την Κωνσταντινούπολη. Σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής εκείνης: «εις όλην την χώραν δεν άφησαν να υπάρχει παρά μόνο ουρανός και γη». Ο διάδοχος του Ουάλεντος, Θεοδόσιος, τερμάτισε με νίκη τον Γοτθικό πόλεμο και δέχθηκε τους βαρβάρους στην υπηρεσία του κράτους, γεγονός που προκάλεσε τη σφαγή των Θεσσαλονικέων στον Ιππόδρομο!
Φόβος και τρόμος του Βυζαντίου έγινε ο Αλάριχος, αρχηγός των Βησιγότθων επί βασιλείας του ασθενούς Αρκαδίου. Η επιδρομή των Βησιγότθων είναι φοβερή. Εισβάλλουν το 395 στη Μακεδονία και Θεσσαλία, διέρχονται τις Θερμοπύλες, εισβάλλουν στη Βοιωτία και την Αττική. Παντού, από όπου διέρχεται με το στρατό του ο Αλάριχος, ως θύελλα φονεύει άνδρες, σύρει μαζί του τις γυναίκες, καίει χωριά και δέντρα. Παραδόξως δεν λεηλάτησε την Αθήνα! Εισχώρησε και στην Πελοπόννησο λεηλατώντας την Κόρινθο, το Άργος, τη Σπάρτη και φθάνει ως το Ταίναρον. Τα ιερά και οι ναοί της αρχαίας θρησκείας καταστρέφονται από τα μαινόμενα στίφη των Γότθων και «εις τον απαίσιον αλαλαγμόν χριστιανών βαρβάρων και εις τον στεναγμόν των σφαζομένων Ελλήνων καταποντίζεται ο αρχαίος κόσμος». Το έτος αυτό της τρομερής επιδρομής του Αλάριχου, το 395μ.Χ. , είναι ορόσημο, γιατί οριστικά χωρίζεται το δυτικό από το ανατολικό ρωμαϊκό κράτος, λήγει επίσημα ο αρχαίος βίος και αρχίζει ο μεσαιωνικός για τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία πλέον.
Ο μεγάλος αυτός κίνδυνος των Γοτθικών επιδρομών συνδυάστηκε και με τον «ειρηνικό» εκγερμανισμό. Αθρόοι Γότθοι εισέρχονται στις πόλεις του Βυζαντίου. Ιδίως η Κωνσταντινούπολη ήταν γεμάτη από Γότθους, οι οποίοι ήταν υπηρέτες, υδροφόροι, έμποροι, αξιωματούχοι, ακόμη και στρατηγοί και κυβερνήτες. Λόγω του μεγάλου κινδύνου εκγερμανισμού του κράτους, ο ιεράρχης Ιωάννης Χρυσόστομος πολέμησε με σθένος το αιρετικό τους δόγμα, τον αρειανισμό.
Επιδρομές κάνουν οι Ούννοι στη βόρεια ακτή του Δούναβη. Ο αρχηγός τους, ο …πολύς Αττίλας, περνάει δια πυρός και σιδήρου τις βυζαντινές επαρχίες επί δέκα έτη (440 – 450) εμπνέοντας τον τρόμο στην Κωνσταντινούπολη. Τέλος, αποφασίζει να στραφεί στη Δύση… Εκεί, και συγκεκριμένα στην Ιταλία, οι Οστρογότθοι εισβάλλουν και κατακτούν την περιοχή το 494 – 495 υπό την ηγεσία του βασιλιά Θεοδώριχου Αμαλού. Το ιταλο-οστρογοτθικό κράτος είχε πρωτεύουσα τη Ραβέννα και συγκαταλεγόταν ανάμεσα στα ισχυρότερα ρωμανο-γερμανικά βασίλεια. Στα 535-555 το Βυζάντιο με τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό κατακτά το ιταλο-οστρογοτθικό βασίλειο και εκτοπίζει τους Γότθους!
Τέλος, θα αναφερθώ και στους σκληρούς και βάρβαρους Βάνδαλους ή Βανδήλους, οι οποίοι ήρθαν από την Ισπανία στην Αφρική το 429μ.Χ. υπό τον Γιζέριχο. Από την πρωτεύουσά τους Καρχηδόνα ερημώνουν με πειρατικές επιδρομές τα παράλια του Βυζαντινού κράτους. Ο αυτοκράτωρ Λέων Α΄ ο Θραξ στέλνει το 468 ισχυρό στόλο εναντίον τους στην Αφρική, χωρίς, όμως, αποτέλεσμα…
Η φωτογραφία απεικονίζει την ελαιογραφία «Οφηλία» (1851) του Sir John Everett Millais στην Tate Gallery London
0 Σχόλια