Γράφει η ψυχολόγος Μαρκέλλα Καπλάνη
Εκτόπισες όλους τους ανταγωνιστές σου και νίκησες τη σιωπηλή μάχη της σύγκρισης. Συγχαρητήρια!
Ωστόσο, αισθάνεσαι ακόμα ανασφαλής. Νιώθεις πάλι σαν να μην έχεις οδηγηθεί πουθενά.
Αρχίζεις να αναρωτιέσαι αν αγωνίστηκες μάταια για όλα όσα πέτυχες. Μήπως όσα αναζητούσες προκειμένου να προσδιορίσεις τον εαυτό σου δεν ήταν αυτά που είχες ανάγκη; Γίνεται όλα τα πράγματα στα οποία αφοσιώθηκες με θυσίες να ήταν ασήμαντα;
Ακόμη και το να μπεις στη διαδικασια να προβληματιστείς για τα παραπάνω φαντάζει ολέθριο. Γιατί; Επειδή αν επιτρέψεις στον εαυτό σου να σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο, θα θεωρήσεις ότι ξέφυγες κατά πολύ από την πορεία για την επίτευξη των στόχων σου. Όλα όσα θεωρούνταν αξιόλογα για σένα, θα μοιάζουν πλέον άσκοπα. Θα αποδεχτείς απλώς την ήττα σου. Και δεν είναι εύκολο να ξεκινήσεις εκ νέου τις προσπάθειές σου.
Τι κάνεις λοιπόν; Πώς απαλλάσσεσαι από τα δυσβάσταχτα συναισθήματα που βιώνεις σκεπτόμενος τις άστοχες ενέργειες στις οποίες επέλεξες να προβείς; Απλώς, αποφεύγεις αυτήν τη διαδικασία. Αντ’ αυτού, αποφασίζεις να στρέψεις τις «κατηγορίες» που βαραίνουν εσένα εναντίον άλλων ανθρώπων. Έτσι, δεν χρειάζεται να εξετάσεις τα λάθη σου. Δεν απαιτείται να επικεντρώσεις την προσοχή σου στο τι πήγε στραβά. Πλέον έχεις τη δυνατότητα να ανακατευθύνεις την κριτική διάθεση των άλλων προς την αντίθετη πλευρά.
Τελικά, καταλήγεις, με κάθε ευκαιρία, να προβάλλεις τα λάθη των υπόλοιπων ανθρώπων. Αντλείς ικανοποίηση από τη δύναμη που παίρνεις όταν επηρεάζεις επιτυχώς αρνητικά τις απόψεις ορισμένων για κάποιους άλλους. Πλέον δεν είσαι εσύ που βρίσκεται στο στόχαστρο, κάτι που βέβαια δε σε ενοχλεί, καθώς νιώθεις πως αν γινόσουν το αντικείμενο της προσοχής του κόσμου δε θα ήσουν ιδιαίτερα αγαπητός ή αποδεκτός. Επιλέγεις λοιπόν να στέκεσαι στο περιθώριο και να περιμένεις υπομονετικά μέχρι κάποιος να διαπράξει κάποιο λάθος, χωρίς φυσικά να αφήνεις ανεκμετάλλευτη τη δυνατότητα να το υποδείξεις. Εάν μάλιστα το κάνεις με τακτ και μεθοδικότητα μπορείς να καταφέρεις να δείχνεις συμπαθής σε ορισμένους ομίους σου. Άνθρωποι που λειτουργούν όπως εσύ και είναι επιρρεπείς σε επιπόλαιες σκέψεις και βεβιασμένα συμπεράσματα θα σε θεωρήσουν έως και οξυδερκή, ενισχύοντας με αυτόν τον τρόπο τον πληγωμένο σου εγωισμό.
...Ωστόσο, σε μια στιγμή ενόρασης, αναρωτήσου: είσαι ευτυχισμένος; Αισθάνεσαι ολοκληρωμένος με αυτόν τον δρόμο που έχεις επιλέξει να ακολουθήσεις; Μπορεί η πηγή ενέργειας που αντλείς από τον υπερτονισμό των λαθών των άλλων ανθρώπων να ικανοποιήσει τη δίψα σου για αυτοαποδοχή;
Επίτρεψε μου να σου πω ότι δεν είσαι ούτε κακός άνθρωπος, ούτε αποτυχημένος.
Εμείς οι άνθρωποι είμαστε πλασμένοι ώστε να επιβιώνουμε σε αντίξοες συνθήκες. Ένας τρόπος για να προστατευόμαστε από τον ψυχικό πόνο είναι η ασυνείδητη διαμόρφωση μηχανισμών άμυνας που μας επιτρέπουν να απωθούμε τον αρνητισμό που στρέφουμε εναντίον μας, ο οποίος θα μπορούσε να αποβεί εξαιρετικά καταστροφικός. Οποιοσδήποτε συνειδητοποιεί ότι οι στόχοι, που προσπάθησε τόσο σκληρά να κατακτήσει, ήταν εσφαλμένοι απογοητεύεται. Οι περισσότεροι αντιδρούν αρνητικά σε ένα τέτοιο γεγονός, απαξιώνοντας τους εαυτούς τους και όλα όσα εκπροσωπούν.
Είναι πολύ δύσκολο για κάποιον να παραμείνει ψύχραιμος και αντικειμενικός σε μια τέτοια στιγμή και να αναγνωρίσει ότι αυτές οι εμπειρίες αποτελούν πολύτιμα μαθήματα. Είναι σχεδόν αδύνατο να διατηρήσει την υπομονή του και να επιδείξει τη σύνεση που απαιτείται προκειμένου να προχωρήσει και να ξεκινήσει από την αρχή να αγωνίζεται για να πετύχει πιο κατάλληλους στόχους.
Οπότε, μην αυτοκατηγορείσαι! Ο αρνητισμός σου εναντίον των άλλων είναι ένας τρόπος για να αντιμετωπίζεις τα βασανιστήρια στα οποία υποβάλλεις τον εσωτερικό εαυτό σου. Τώρα όμως ξέρεις και είναι ευθύνη σου να κινηθείς προς μία διαφορετική κατεύθυνση για σένα και όχι για τους άλλους. Η άνευ όρων αποδοχή του εαυτού σου, η εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων από εμπειρίες του παρελθόντος και η διαφοροποίηση της στάσης σου δεν θα έχουν κάποια ιδιαίτερη επιρροή και αντίκτυπο στους άλλους, αλλά θα επηρεάσουν καθοριστικά τον τρόπο με τον οποίο ΕΣΥ εξελίσσεσαι ως άνθρωπος, ως προσωπικότητα, ως ψυχή! Δεν αξίζει να τον κόπο να το επιχειρήσεις;
Πηγή:boro.gr
0 Σχόλια