Κανείς δεν θέλει ένα διαζύγιο, σωστά; Το διαζύγιο είναι μια οδυνηρή διαδικασία για όλους τους εμπλεκόμενους.
Ωστόσο, συχνά φαντάζει η μοναδική λύση σε έναν κακό γάμο. Τα παιδιά υποφέρουν από το διαζύγιο – υποφέρουν όμως και από τον κακό γάμο.
Τελικά, αυτό που επηρεάζει περισσότερο ένα παιδί δεν είναι τόσο το τί συμβαίνει αλλά το πώς συμβαίνει.
Εκείνο που μένει μέσα του και πάντα θα επηρεάζει τη ζωή του είναι αυτό που μαθαίνει από τους γονείς του για τις σχέσεις. Και βέβαια, αν αυτό που μαθαίνει είναι δυσλειτουργικό, το παιδί θα δυσκολεύεται με τις σχέσεις του σε ολόκληρη τη ζωή του.
Οι περισσότεροι ειδικοί συνδέουν τις αυξημένες πιθανότητες να χωρίσει αργότερα στη ζωή του ένα παιδί χωρισμένων γονέων ακριβώς με την εσφαλμένη αυτή μάθηση. Ισχυρίζονται, δηλαδή, ότι το παιδί που βλέπει τους γονείς του να χωρίζουν μαθαίνει «λάθος» πράγματα για τις σχέσεις. Μαθαίνει πως οι γάμοι καταλήγουν άσχημα, πως οι άνθρωποι απογοητεύουν ή ενίοτε προδίδουν ο ένας τον άλλο, και πως είναι αποδεκτό να χωρίζεις όταν τα πράγματα δυσκολεύουν. Αυτό υποτίθεται πως κάνει τα παιδιά των χωρισμένων γονέων να δυσκολεύονυαι να εμπιστευθούν τους άλλους, να φοβούνται να μπουν σε ένα γάμο και να χωρίζουν εύκολα όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά.
Από την άλλη μεριά, όμως, ένα παιδί που βιώνει τον κακό γάμο των γονιών του ο οποίος παρόλα αυτά δεν διαλύεται, δεν μαθαίνει λάθος πράγματα για τις σχέσεις; Το παιδί που βλέπει δύο ανθρώπους να είναι δυστυχείς, να μαλλώνουν, να κακομεταχειρίζονται, ενίοτε να απατούν ή να κοροϊδεύουν ο ένας τον άλλο αλλά να παρεμένουν τυπικά ζευγάρι δεν μαθαίνει λάθος πράγματα για το γάμο; Αυτό το παιδί, πόσες πιθανότητες έχει να κάνει έναν καλό γάμο;
Τελικά, για τη ζωή του παιδιού, το πιο σημαντικό δεν είναι αν θα πάρουν ή όχι διαζύγιο οι γονείς του αλλά το πώς λειτουργούν και το τί διδάσκουν στο παιδί τους.
Αν λειτουργούν ανώριμα, εγωκεντρικά, καταστροφικά, κι αν περνούν στο παιδί τους αρνητικά μηνύματα για τις σχέσεις (πράγμα που δυστυχώς συχνά συμβαίνει είτε με είτε χωρίς διαζύγιο), τότε το παιδί όταν ενηλικιωθεί θα δυσκολευτεί να κάνει έναν καλό γάμο και θα είναι πιθανότερο να χωρίσει. Αν όμως λειτουργούν με ωριμότητα, λογική και ανθρωπιά, και αν διδάσκουν στο παιδί τους θετικές ιδέες που βοηθούν τις σχέσεις, τότε το παιδί θα είναι καλύτερα προετοιμασμένο να κάνει έναν καλό γάμο μεγαλώνοντας.
Τι πρέπει οπωσδήποτε να αποφεύγουμε:
Κατηγόριες, επικρίσεις, βρισιές για τον ή την πρώην μας.
Γενικεύσεις τύπου «όλοι οι άντρες…όλες οι γυναίκες».
Αποφθέγματα τύπου «ο γάμος είναι….»
Παραινέσεις τύπου «εσύ να μην παντρευτείς ποτέ…μην εμπιστεύεσαι κανένα…»
Δραματικές εξομολογήσεις για το πόσο άσχημα περάσαμε στο γάμο μας.
Υπεραπλουστεύσεις τύπου «εγώ ήμουν το θύμα – αυτός ο θύτης», «για όλα έφταιγε εκείνος»
Συναισθηματικούς εκβιασμούς τύπου «αν πας μαζί του, με προδίδεις», «με πληγώνεις κι εσύ όπως κι εκείνος»
Τι ιδέες είναι καλό να περνάμε:
Οι σχέσεις αγάπης είναι βασική ανάγκη του ανθρώπου.
Παρά τις δυσκολίες, η ζωή είναι πολύ καλύτερη μέσα σε μια καλή σχέση/γάμο.
Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που αξίζουν την εμπιστοσύνη μας και την αγάπη μας.
Είναι φυσικό να φοβόμαστε να έρθουμε πολύ κοντά με κάποιον – ωστόσο, αν καταφέρουμε να αντέξουμε το ρίσκο, η ανταμοιβή είναι μεγάλη.
Μια καλή σχέση/γάμος θέλει διαρκή δουλειά και καλλιέργεια (δεν φτάνει ο έρωτας για να λειτουργήσει καλά).
Όταν υπάρχουν προβλήματα στη σχέση ή στο γάμο πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε ειλικρινά μαζί με τον/την σύντροφό μας και να προσπαθούμε να βελτιώσουμε την κατάσταση.
Αν έχουμε προσπαθήσει πραγματικά και για αρκετό καιρό αλλά τίποτα δεν βελτιώνεται, και νιώθουμε πως η σχέση αυτή μας βλάπτει ως άτομα, τότε ίσως η καλύτερη λύση είναι να χωρίσουμε.
Πηγή: singleparent
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου