Σχέσεις: Αγαπιόμαστε αλλά δεν είμαστε ερωτευμένοι

Αγάπη δίχως έρωτα χαι έρωτας δίχως αγάπη

Γράφει ο ψυχοθεραπευτής Δημήτρης Καραγιάννης 

Ο έρωτας έχει υποφέρει από έναν ολέθριο διαχωρισμό ανάμεσα σε έναν έρωτα δίχως αγάπη, χαι σε μιαν αγάπη δίχως έρωτα. 

Οι δύο αυτές διαστάσεις της ερωτικής αγάπης ή του αγαπητικού έρωτα δεν μπορούν να χωριστούν χωρίς να καταστραφεί το όλο οι­κοδόμημα. Μόνο όταν συνυπάρχουν, μπορεί να ανα φερόμαστε σε ερωτική σχέση που η αγάπη για τον άλλο είναι πραγματική. 

Ο έρωτας γίνεται κινητή­ρια δύναμη και η αγάπη λόγος υπέρβασης.

Η καταναλωτική στάση ως προς τον έρωτα διώ­χνει την αγάπη από τον έρωτα, ανάγοντας τον έρω­τα μόνο σε σεξ. ενώ η πουριτανική κατανόηση του έρωτα θέτει μιαν άρνηση προς την σωματική σχέ­ση και διώχνει τον έρωτα από την αγάπη.

Η αγάπη δίχως έρωτα υπήρξε το μοντέλο για κάποιους σεβαστούς ανθρώπους στο παρελθόν, αλ­λά ακόμη και στο παρόν. Οι πράξεις αγάπης στίς περιπτώσεις αυτές περιέχουν φροντίδα, σεβασμό και νοιάξιμο. αλλά μέχρι εκεί. Η τρυφερότητα μπορεί να υπάρχει, αλλά τα ερωτόλογα και το πάθος είναι είναι υπό εξαφάνιση.

Οι επιλογές ζωής έχουν προαποφασιστεί και ακο­λουθούνται πιστά. Η τιμιότητα, ένα εσωτερικό πι­στοποιητικό εγγύησης ποιότητας ISO, είναι το κύριο χαρακτηριστικό των ανθρώπων αυτών. Γνωρίζουν να υπηρετούν το καθήκον, αλλά η ζωοποιός έκπληξη απουσιάζει από τη ζωή τους. Απουσιάζει ο έρωτας. Μια αγάπη που ακολουθεί ένα προκαθορισμένο μο­ντέλο αντί να δημιουργεί το δικό της ανεπανάληπτο μοντέλο, καθώς οι επιθυμίες έχουν καταπιεστεί στην προσπάθεια να μην ξεφύγουν από τα πρέποντα.

Η αγάπη σ’ αυτές τις περιπτώσεις απομονώνει την σεξουαλικότητα, επειδή την φοβάται. Είναι τό­τε που οι άνθρωποι, και κυρίως οι γυναίκες, διαχω ρίζονται σε εκείνες που είναι ευγενικές, αθώες υπάρξεις και είναι άξιες σεβασμού και σε εκείνες που είναι μόνο για το σεξ.

Ο έρωτας δίχως αγάπη είναι μια σεξουαλική ενόρμηση. μια καταναλωτική στάση που ανάγει τον άλλο σε αντικείμενο της ανάγκης του και ουσια­στικά τον χρησιμοποιεί, ενώ τον αγνοεί. Είναι ο απρόσωπος έρωτας, ακόμη και αν η σχέση είναι δε­σμευμένη και μακρόχρονη. Ουσιαστικά είναι η άρ­νηση του έρωτα και ας έχει τα χαρακτηριστικά του.Θυμίζει τις επώδυνες περιπτώσεις συνδρόμου Alz­heimer που εξωτερικά είναι ο δικός σου άνθρωπος, αλλά εσωτερικά εκείνος είναι άδειος και εσύ γι’ αυ­τόν δεν υπάρχεις.

Η παθιασμένη τρυφερή αγάπη και ο τρυφερός παθιασμένος έρωτας είναι οι συνιστώσες του ολοκληρωμένου έρωτα που παίρνει στα φτερά του τους φθαρτούς ανθρώπους σε μιαν υπέρβαση της ατομι­κότητας και της φθαρτότητας.

Πώς θα απαλλαγεί η σεξουαλικότητα από τα τραύματα της ενοχοποίησης αφενός και από τα τραύματα της αποπροσωποποίησης αφετέρου;

Είναι η σχέση αγάπης που θα επουλώσει τις πληγές που έχουμε στο σώμα μας και στην ψυχή μας. Είναι η ερωτική ματιά του άλλου, που μας έχει επιλέξει, που μας θέλει και που μας αγαπά. 'Οπως δεν είναι οι ανώριμες σχέσεις που καλύπτουν προ­σωρινά τις ανασφάλειες, αλλά που οδηγούν στην «φόρητη μοναξιά και στην επιβεβαίωση της απο­τυχίας.

Ο έρωτας. η σεξουαλικότητα και η επιθυμία για ομορφιά αποτελούν αντίδοτα στην απομόνωση, στην αποξένωση και τον θάνατο. Αιτία χαράς, αλλά και ματαίωσης, αιτία απογοήτευσης, αλλά και πληρό­τητας.

Μπορείτε να διαβάσετε τη συνέχεια στο βιβλίο του Δρ. Καραγιάννη Έρωτας ή Τίποτα- Εκδόσεις Αρμός 

Πηγή:boro.gr