Τον τελευταίο καιρό, όλο και πιο συχνά ακούμε τον όρο "ενσυναίσθηση", ο οποίος επικεντρώνεται κυρίως στον τρόπο άσκησης της διαπαιδαγώγησης και της ανατροφής των παιδιών. Τι είναι όμως η ενσυναίσθηση;
Είναι η ικανότητα να μπορούμε να αντιληφθούμε τα συναισθήματα των άλλων, "μπαίνοντας στη θέση τους".
Σύμφωνα με τον Carl Rogers, ενσυναίσθηση είναι: "Να αντιληφθεί το εσωτερικό πλαίσιο αναφοράς του άλλου με ακρίβεια με τα συναισθηματικά συστατικά και τις έννοιες που αναφέρονται σαν να ήταν το ίδιο το πρόσωπο, αλλά χωρίς ποτέ να ξεχάσει τον όρο «σαν». Κατά συνέπεια, σημαίνει να αισθανθεί τη λύπη ή την ευχαρίστηση του άλλου σαν να είναι δικό του δεδομένο και να αντιληφθεί τις αιτίες επ' αυτού δεδομένου ότι τις αντιλαμβάνεται, αλλά χωρίς να χάνει ποτέ την αυτογνωσία του ότι είναι "σαν" να λυπήθηκα εγώ ή χάρηκα και ούτω καθ' εξής."
Η ενσυναίσθηση είναι μια δεξιότητα, την οποία οφείλει να κατέχει καλά ο θεραπευτής που προσπαθεί να βοηθήσει τους πελάτες που απευθύνονται σε εκείνον για στήριξη. Εάν δεν μπορεί να μπει στην θέση του θεραπευόμενου του, δεν θα μπορεί να νιώσει το πώς βιώνει το πρόβλημα στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή και επομένως δεν θα του προσφέρει αποτελεσματική βοήθεια. Όμως, η ενσυναίσθηση δεν υφίσταται μόνο στην θεραπευτική διαδικασία, αλλά μπορεί να υπάρχει και στις μεταξύ μας διαπροσωπικές σχέσεις.
Με τη δύσκολη καθημερινότητα και τους αγχωτικούς ρυθμούς ζωής μας, δεν επενδύουμε στην ενσυναίσθηση, καθώς είναι ένα δύσκολο κομμάτι που απαιτεί δουλειά από εμάς, ώστε να αλλάξουμε τον τρόπο που σχετιζόμαστε με τους άλλους. Αυτό που έχουμε μάθει να κάνουμε στις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους, είναι ουσιαστικά αυτό που αναπαράγουμε από την πατρική μας οικογένεια. Όταν κάποιος προσπαθεί να μας μιλήσει για κάτι που τον απασχολεί βιαζόμαστε να του δώσουμε γρήγορες λύσεις και συμβουλές χωρίς να τον έχουμε ακούσει, ακόμα πολλές φορές στην προσπάθεια μας να τον ανακουφίσουμε αν βιώνει κάποιο δύσκολο συναίσθημα όπως στενοχώρια ή θυμό του λέμε φράσεις τύπου: "Δεν είναι τίποτε. Πώς κάνεις έτσι; Έλα, έλα.... μην κλαις, όλα θα φτιάξουν", οι οποίες στην ουσία ακυρώνουν το συναίσθημα του ατόμου που αποφάσισε να μας εμπιστευτεί.
Εναλλακτικά ποια θα μπορούσε να είναι η συμπεριφορά μας ώστε να λειτουργούμε περισσότερο με ενσυναίσθηση στις σχέσεις μας με τους γύρω μας; Πολύ σημαντικό είναι να είμαστε καλοί ακροατές με το βλέμμα μας, τη στάση σώματος, την έκφραση του προσώπου μας, τον τόνο της φωνής μας και τις πράξεις μας. Η μεγάλη παγίδα στην οποία πέφτουμε είναι ότι βυθιζόμαστε στις σκέψεις μας και στα άγχη της καθημερινότητας και δεν ακούμε τους γύρω μας. Δεν ακούμε ούτε κυριολεκτικά, καθώς η προσοχή μας είναι στραμμένη αλλού, αλλά ούτε και μεταφορικά, καθώς δεν ακούμε τις ανάγκες τους!! Εάν γίνουμε καλύτεροι ακροατές θα βελτιωθούν και οι σχέσεις μας με τους σημαντικούς μας ανθρώπους, όπως είναι τα μέλη της οικογένειας μας!!
Τέλος, ένα πολύ σημαντικό και δύσκολο ίσως για εμάς κομμάτι, είναι να μπορούμε να αντέχουμε τα δύσκολα συναισθήματα χωρίς να προσπαθούμε αμέσως να τα κατευνάζουμε. Αφήστε τους δικούς σας ανθρώπους να σας μιλήσουν για το πώς νιώθουν πιο αναλυτικά. Τις περισσότερες φορές δεν περιμένουν από εσάς να τους βρείτε λύσεις! Τι πιο ανακουφιστικό από το είναι να έχεις έναν ενεργητικό και καλό ακροατή δίπλα σου! Από την επιστημονική ομάδα του
Διατροφολόγου Ευάγγελου Ζουμπανέα, diatrofi.gr, συγγραφέας Κρητικού Μαρίνα Ψυχολόγος Υγείας/ Συστημική-Οικογενειακή Σύμβουλος
Πηγή:boro.gr
0 Σχόλια