Από τη μύτη του ραβδιού του ξεπετάχτηκε μια αση­μένια ελαφίνα· προσγειώθηκε στο πάτωμα του γραφείου, αναπήδη­σε και πέταξε από το παράθυρο. Ο Ντάμπλντορ στράφηκε στον Σνέιπ και τα μάτια του ήταν γεμάτα δάκρυα. «Ύστερα από τόσα χρόνια;». «Πάντα», είπε ο Σνέιπ. (Στην μνήμη του Alan Rickman)