Γράφει ο Χρήστος Κυπριανού - mindthetrap
Από μικροί μαθαίναμε για αξίες, ηθικές και πως οι καλοί στο τέλος παίρνουν πάντα αυτό που δικαιούνται. Μεγαλώνοντας όμως, συνειδητοποιούμε πως ο κόσμος όπου ζούμε κάθε άλλο παρά ευνοεί το σωστό και το δίκιο. Όλα όσα σου δίδαξαν τόσα χρόνια σε σχολεία, πανεπιστήμια, μοιάζουν παραμύθια για μικρά παιδιά. Η διαφορά είναι πως, στο δικό μας παραμύθι, ο δράκος σκοτώνει τον ήρωα και τρώει την πριγκίπισσα.
Λυπάμαι που θα σας ρίξω από τα σύννεφα ακόμα μια φορά, αλλά είναι φαινόμενο όλων των εποχών, όχι μόνο της δικής μας. Αυτά που λένε οι μεγαλύτεροι, ότι στους δικούς τους καιρούς οι άνθρωποι ήταν πιο αγνοί, πιο αθώοι και πιο αληθινοί, είναι απλά νοσταλγικά παραληρήματα. Ναι καλέ, δεν υπήρχαν πόλεμοι, ούτε φτώχεια, ούτε φόνοι, τίποτα απολύτως. Όλοι ζούσαν σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο και έτρεχαν ξέγνοιαστοι στα λιβάδια. Ξέρετε ποια είναι η διαφορά με εμάς; Τότε ζούσαν όλοι στο μικρόκοσμό τους, χωρίς να γνωρίζουν τι γίνεται πέρα από το χωριό τους ή τη γειτονιά τους. Σήμερα, με αυτόν τον διάολο το ιντερνέτ, η αθλιότητα αυτού του κόσμου εμφανίζεται κάθε μέρα μπροστά μας σαν μπαμπούλας, και αυτό είναι που μας τρομάζει.
Ο κανόνας λέει πως με το σταυρό στο χέρι κανείς δεν πήγε μπροστά. Υπάρχει και ένα σπάνιο είδος ανθρώπων, τα περιβόητα καλά παιδιά, που προσπαθούν να διαψεύσουν την ισχύουσα κατάσταση. Τις περισσότερες φορές είναι δύσκολο να πιστέψεις πως υπάρχουν στην πραγματικότητα, όμως κυκλοφορούν ανάμεσα μας και είναι από αυτόν τον πλανήτη, δεν έχουν πέσει από το διάστημα. Μη νομίζετε, και αυτοί πολλές φορές αισθάνονται ξένοι μέσα στο πλήθος, πως δεν ανήκουν σε αυτόν τον κόσμο.
Αυτά τα παιδιά θα σταθούν δίπλα σου όταν τους χρειαστείς, χωρίς να ζητήσουν αντάλλαγμα. Πρόθυμοι να κάτσουν να σε ακούσουν μέχρι τα ξημερώματα, να τους λες εσύ τον πόνο σου και ας μην τους αφορά. Είναι πάντα αληθινοί, ανιδιοτελείς, αθώοι σα μικρά παιδιά, με μια απίστευτη καθαρή ψυχή. Διαθέτουν τρομερή υπομονή με τους γύρω τους, προτιμούν αρκετές φορές να υποχωρούν παρά να έρθουν σε αντιπαράθεση με τον άλλο. Ξέρετε πόσες φορές τους είπαν σταμάτα να είσαι έτσι, δεν ωφελεί σε τίποτα; Αυτοί όμως εκεί, προτιμούν να κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια παρά να μαυρίσουν την ψυχή τους. Έχουν αρχές που δε θα τις εγκαταλείψουν, για τίποτα και για κανέναν. Δεν πουλούν τους φίλους τους, το ηθικό τους αίσθημα αρκεί να τους καλύψει εκείνη τη στιγμή.
Στο τέλος, όμως, περνιούνται για μαλάκες, αφελείς και βλάκες. Γιατί έτσι μάθαμε, αν ο άλλος είναι εντάξει μαζί μας πρέπει να το εκμεταλλευτούμε στο μέγιστο, νομίζοντας πως εμείς είμαστε οι έξυπνοι και αυτός ο ανόητος. Επειδή ο άλλος όμως είναι εκεί όποτε τον χρειάζεσαι, δε σημαίνει πως είναι και δεδομένος.
Συνήθως τα καλά παιδιά, το μόνο που κερδίζουν είναι αχαριστία. Κάτι το οποίο δεν ανέχεται ο ευαίσθητος οργανισμός τους. Για αυτό είναι φορές που τελειώνει η υπομονή τους και μετατρέπονται στους χειρότερους ανθρώπους, γιατί απλά σιχάθηκαν, βαρέθηκαν να είναι μια ζωή τα θύματα. Ποτέ όμως δε θα τους ακούσεις να κατηγορήσουν τους άλλους για αυτή την αλλαγή. Θα τα βάζουν με τον εαυτό τους, γιατί δεν είχαν τη δύναμη να αντέξουν την κακία.
Έχουν και μια άλλη ιδιοτροπία: δεν τους αρέσει να τους λες πως είναι καλά παιδιά. Στα αυτιά τους ακούγεται περισσότερο σα βρισιά παρά σαν κομπλιμέντο. Οι περισσότεροι, όταν χρησιμοποιούμε τη συγκεκριμένη κουβέντα, άλλα εννοούμε, και εκείνοι το ξέρουν, ηλίθιοι δεν είναι. Για παράδειγμα, είναι ίσως η χειρότερη έναρξη για να πεις σε κάποιον πως τον χωρίζεις. Αφού είναι καλό παιδί, γιατί δε θες να ‘σαι μαζί του; Το λες από ενοχή, για να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα; Γιατί στα δικά μου αυτιά έτσι ακούγεται.
Είναι πολύ δύσκολο για αυτούς να ζουν έτσι. Ξέρουν πως ποτέ κανείς δε θα τους εκτιμήσει όσο πρέπει, δε ζητάνε πολλά για αυτούς, ένα ευχαριστώ είναι αρκετό. Είναι παράξενο που όλοι ψάχνουμε έναν τέτοιον άνθρωπο, ενώ μπορεί να τον είχαμε δίπλα μας και να τον διώξαμε. Εάν είσαι και εσύ κάποιος από αυτούς, μην αλλάξεις για κανένα ρε φίλε. Άσε τους άλλους να ζουν με τις ενοχές τους και μια μέρα θα πάρεις αυτό που αξίζεις.
0 Σχόλια