Τα πρώτα παγωτά στην Ελλάδα - Δροσερή φωτογραφική βόλτα!!!

 Η δροσιστική απόλαυση του καλοκαιριού, το παγωτό, έχει τη δική του παγκόσμια και γλυκιά ιστορία στη πορεία του χρόνου. Με τις πρώτες γραπτές πηγές να προέρχονται από την Κίνα, η ιστορία του παγωτού περνά πρώτα από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, τη Μεσοποταμία, τη Σικελία, την Κωνσταντινούπολη, φτάνει στις αριστοκρατικές Βερσαλίες της Γαλλίας και εν συνεχεία επεκτείνεται σε ολόκληρη την Ευρώπη και την Αμερική, και εν τέλει σε όλο τον κόσμο. Πόσα πράγματα ξέρουμε λοιπόν για την ιστορία του, με ποια μορφή πρωτοεμφανίστηκε.

Έχουμε και λέμε…

Χιόνι, γάλα και βρασμένο ρύζι είναι τα συστατικά του πρώτου παγωτού από την Κίνα, όπως αναφέρεται σε πηγές του 600 π.Χ. Ο πάγος διατηρούνταν για εβδομάδες σε υπόγειες αποθήκες. Ο βασιλιάς Τανγκ, στο Σανγκ της Κίνας, είχε βρει μια μέθοδο για να παρασκευάζει μείγματα από πάγο και γάλα.

Ο πρώτος παγωτατζής στην ιστορία, πάντως, ήταν φυσικά Ιταλός. Λεγόταν Φραντσέσκο Προκόπιο Κούτο και ξεκίνησε τη δουλειά του το 1686 ενώ στη συνέχεια άνοιξε ένα κατάστημα στο Παρίσι, το περίφημο «Λε Προκόπ», που υπάρχει ακόμα μέχρι σήμερα.

Στην Ελλάδα η πρώτη εταιρεία γαλακτοβιομηχανίας άνοιξε το 1934, στον Βοτανικό. Λίγα χρόνια αργότερα άνοιξε και στη βόρεια Ελλάδα μεγάλη γαλακτοβιομηχανία, με έδρα τις Σέρρες. Τότε κυκλοφόρησε το πρώτο τυποποιημένο παγωτό.

Οι πλανόδιοι παγωτατζήδες έγιναν σύμβολο μιας μεταπολεμικής Ελλάδας που εκσυγχρονιζόταν. Με το καρότσι τους γεμάτο παγωμένη κρέμα και παγωτά κασάτα περιφέρονταν στις γειτονιές και πούλαγαν την γλυκιά πραμάτια τους. Μέσα σε ένα μεγάλο κάδο με χιόνι (ή έτοιμο πάγο αργότερα), έριχναν στρώσεις αλάτι για να διατηρείται η θερμοκρασία κάτω από το μηδέν. Εκεί βύθιζαν ένα δεύτερο κάδο πιο μικρό, γεμάτο παγωτό, το οποίο κάθε λίγο ανακάτευαν με μια μεγάλη ξύλινη κουτάλα για να μην κρυσταλλώσει.

Στο σαράι του σουλτάνου της Κωνσταντινούπολης, όπως μνημονεύουν πολλοί περιηγητές του 16ου αιώνα, υπήρχαν αποθήκες πάντα γεμάτες με χιόνι για το αραίωμα των σερμπετιών ενώ οι καλεσμένοι εντυπωσιάζονταν με τις κούπες για τα επιδόρπια, φτιαγμένες από παγωμένους χυμούς φρούτων.

Το ποιος εφηύρε το χωνάκι δεν είναι σίγουρο, αλλά λέγεται ότι αυτό έγινε στο πανηγύρι του Σαιντ Λούις, της Αμερικής το 1904. Εκεί, οι «παγωτατζήδες» συνεργάστηκαν με τους «πιτάδες», βάζοντας παγωτό μέσα σε τυλιγμένες πίτες, λόγω έλλειψης πιάτων. Μια άλλη θεωρία θέλει τον Ίταλο Μαρτσιόνι, που διέσχιζε τη Γουολ Στριτ πουλώντας παγωτά με το καροτσάκι του, να χρησιμοποιεί πρώτος το χωνάκι, απογοητευμένος από τα πολλά σπασμένα και κλεμμένα ποτήρια που είχε καταγράψει ως τότε.

H περιπετειώδη εισαγωγή του παγωτού στην Ελλάδα.

Οι Αθηναίοι γεύθηκαν παγωτό για πρώτη φορά το 1835 σε μία από τις κοσμικές εκδηλώσεις του Βαυαρού πρωθυπουργού Άρμασπεργκ.

Ένας Ιταλός, ονόματι Κάλβος, διευθυντής ξενοδοχείου στην Αθήνα, σκόπευε να ιδρύσει ζαχαροπλαστείο κι έτσι, για να το διαφημίσει, πρότεινε στην κόμισσα Άρμασπεργκ να κατασκευάσει παγωτά για τους προσκεκλημένους της. Εκείνη δέχθηκε με προθυμία, αφού θα παρουσίαζε κάτι νέο στους καλεσμένους της. Άλλωστε, φαίνεται ότι οι Ιταλοί ήταν από τους πρώτους που διδάχθηκαν την τέχνη του παγωτού από τους ανατολίτες.

Η προσφορά των παγωτών κατενθουσίασε τους επισκέπτες μιλώντας με θαυμασμό για τον Κάλβο, του οποίου το ζαχαροπλαστείο η κ. Άρμασπεργκ δεν έχανε ευκαιρία να διαφημίζει.

Σε λίγη ώρα το κλίμα άλλαξε. Ενώ το βαλς εξακολουθούσε να παίζεται από την μπάντα του Βαυαρικού Τάγματος, οι αίθουσες του Μεγάρου άδειαζαν. Γυναίκες και άνδρες εξαφανίζονταν. «Μετέβαλον το δάπεδον της αιθούσης εις δεινώς κυμαινόμενον σκάφος», προσπαθώντας να βρουν κάποια σκοτεινή γωνιά για να «ακουμπήσουν» τις στομαχικές διαταραχές τους!

Ο Κάλβος, προκειμένου να παρουσιάσει πιο εντυπωσιακά τα παγωτά του, χρησιμοποίησε χημικά χρώματα, αφού στην Αθήνα δεν υπήρχαν τότε φυσικές χρωστικές ουσίες. Έτσι οι καλεσμένοι έπαθαν όλοι τροφική δηλητηρίαση.

Ο χορός διαλύθηκε και όλοι έσπευδαν να καλέσουν γιατρό. Ο Κάλβος, δε, φρόντισε να εξαφανιστεί από την Αθήνα μέχρι να ξεχαστεί το γεγονός.

Οι πρώτες εντυπώσεις από τα παγωτά στην πρωτεύουσα δεν ήταν και ιδιαίτερα ευχάριστες, όμως αργότερα ο Καρδαμάτης άνοιξε ζαχαροπλαστείο στη συμβολή των οδών Αιόλου και Ευριπίδου προσφέροντας παγωτά, τα οποία απολάμβαναν με πάθος οι Αθηναίοι. Έγιναν μάλιστα τόσο λαϊκά, ώστε λίγο αργότερα φάνηκε στην πόλη το περίφημο Γιάτσο, το οποίο υπήρξε η μεγαλύτερη ευχαρίστηση της «λουστραρίας» της πρωτεύουσας.

Επιμέλεια:iscreta.gr