Η διατήρησή τους μάλιστα δεν είναι δεδομένη και χρειάζεται προσπάθεια κι υποχωρήσεις κι απ’ τις δύο πλευρές για να υπάρχει ηρεμία κι ευτυχία. Ειδικότερα οι ερωτικές σχέσεις είναι ακόμη πιο πολύπλοκες κι απαιτητικές κι αυτό γιατί ο έρωτας δε διαρκεί εσαεί.
Στην καλύτερη των περιπτώσεων ο έρωτας ακολουθείται απ’ την αγάπη και την αφοσίωση. Βέβαια πάντα υπάρχουν κι οι αξιοθαύμαστες εξαιρέσεις, ο συνήθης κανόνας είναι όμως πως οι σχέσεις φθείρονται απ’ τη ρουτίνα της καθημερινότητας με αποτέλεσμα ο έρωτας κάπου να χάνεται, χωρίς βέβαια αυτό πάντα να σημαίνει πως τον ακολουθούν και τα υπόλοιπα συναισθήματα.
Το γεγονός όμως ότι σε μία σχέση έχει περάσει ο έρωτας, δεν είναι κάτι που θα πρέπει να προκαλεί φόβο. Ένας άνθρωπος που σε έχει ήδη ερωτευτεί μία φορά, που σε αγαπάει και σε νοιάζεται, μπορεί πολύ εύκολα να σε ερωτευτεί ξανά και ξανά όσες φορές κι εσύ το επιδιώξεις.
Είναι καθαρά στη θέληση των δύο συντρόφων να ανανεώσουν τη σχέση τους κι υπάρχουν ποικίλοι τρόποι για να γίνει αυτό. Το να κάτσω βέβαια και να περιγράψω μια λίστα από επιλογές θα ήταν τουλάχιστον χαζό απ’ την άποψη πως κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και κατά συνέπεια διαφέρουν κι όλες οι σχέσεις μεταξύ τους.
Ο καθένας από εμάς ξέρει κι αισθάνεται το ταίρι του καλύτερα απ’ τον οποιονδήποτε. Οι επιθυμίες του, τα όνειρά του, οι αδυναμίες του κι οι μικρές συνήθειές του είναι ουσιαστικά όλα όσα χρειάζεται κανείς να συμβουλευτεί για να αναζωπυρώσει τον έρωτα. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερο κόπο ή προσπάθεια. Αρκούν μερικές μόνο απλές και καθημερινές αλλαγές, κινήσεις ενδιαφέροντος και στοργής για να επέλθει η ηρεμία και να βγουν στην επιφάνεια ξανά όλα τα συμπτώματα του έρωτα.
Το βασικότερο από όλα όμως στην προκειμένη περίπτωση είναι να υπάρχει θέληση. Ένας άνθρωπος που σε νοιάζεται και σ’ αγαπάει θα φύγει από τη ζωή σου γιατί πλέον δεν του δίνεις εσύ κάποιον λόγο για να μείνει.
Συγκεκριμένα, πολλές φορές γινόμαστε εγωιστές και ξεχνάμε ότι η σχέση αυτή έχει δύο πρωταγωνιστές. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να υποβιβάζεται σταδιακά ο ρόλος του ενός κι όταν πλέον αυτός βρεθεί στη θέση του κομπάρσου, να αποχωρεί. Και ποιος μπορεί να τον κατηγορήσει αυτόν τον άνθρωπο; Η φυγή του δεν είναι μόνο θέμα αξιοπρέπειας, αλλά κι απογοήτευσης.
Ο έρωτας είναι ανεξάρτητος, έχει δική του βούληση και δε συμβιβάζεται με ρηχά συναισθήματα. Αντίθετα απαιτεί τα έντονα και τα παθιασμένα. Αν τον παραμελήσεις, φεύγει κι αν τον προδώσεις, σε εκδικείται. Έτσι λοιπόν σε μια σχέση τα συναισθήματα πρέπει να είναι αμοιβαία, όπως επίσης αμοιβαία πρέπει να είναι κι η θέληση για τη διατήρησή της.
Όσο περισσότερο παλεύει κανείς για τον άνθρωπό του, τόσο λιγότερους λόγους του δίνει για να αμφιβάλει. Παράλληλα όταν ένα άτομο λαμβάνει αγάπη και βλέπει το σύντροφό του να προσπαθεί για τη σχέση τους, να κάνει συμβιβασμούς κι υποχωρήσεις, τότε του δίνεται επιπλέον κίνητρο για να συνεχίσει κι αυτός τις προσπάθειές του.
Δεν μπορούμε να έχουμε την απαίτηση να μας έρχονται όλα πακεταρισμένα στα χέρια μας ούτε φυσικά να κλαιγόμαστε και να συκοφαντούμε τον άνθρωπο που μας παράτησε όταν πρώτοι εμείς του δείξαμε τον δρόμο.
Οι σχέσεις χρειάζονται αφοσίωση κι οι άνθρωποι αγάπη. Κι όχι μια αγάπη σιωπηλή και στωική, αλλά μια που φωνάζει και δεν αφήνει περιθώρια για αμφιβολίες. Αυτή η ίδια είναι που έχει τη δυνατότητα να ξυπνήσει τον έρωτα αμέτρητες φορές και να δίνει πνοή στη σχέση, πάντα βέβαια με την προϋπόθεση ότι εμείς οι ίδιοι έχουμε τη θέληση να κινήσουμε τα νήματά της.
Επιμέλεια Κειμένου Ιωάννας Καραφώτη: Πωλίνα Πανέρη – pillowfights.gr
0 Σχόλια