(Camera obscura - σκοτεινό δωμάτιο στα λατινικά) περιγράφεται ένας κλειστός, φωτοστεγανός χώρος (δωμάτιο ή κουτί), του οποίου η μια πλευρά έχει μια μικρή οπή. Οι ακτίνες του φωτός, που διέρχεται από την οπή αυτή, δημιουργούν στην απέναντι πλευρά του σκοτεινού θαλάμου την εικόνα του περιβάλλοντος χώρου ή των αντικειμένων. Η εικόνα αυτή ονομάζουμε είδωλο και είναι αντεστραμμένη σε σχέση με το πραγματικό αντικείμενο ή τον χώρο. Όσο μικρότερη είναι η οπή, τόσο ευκρινέστερη είναι η εικόνα.
Θεωρείται πως μια πρώτη περιγραφή του σκοτεινού θαλάμου βρίσκουμε στον Αριστοτέλη. Ο σκοτεινός όμως θάλαμος μπαίνει σε χρήση τον 16°αιώνα από τον Giovanni Battista délia Porta, ο οποίος τον περιγράφει στο βιβλίο του Natural Magic (1544). Ο σκοτεινός θάλαμος χρησιμοποιείται από τους ζωγράφους, από τον 14° αιώνα και μετά, ως βοηθητικό εργαλείο για τον σχεδιασμό ενός τοπίου ή ενός πορτραίτου.
0 Σχόλια