ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗΣ
Όταν κάνουμε μια φωτογραφική λήψη, τοποθετούμαστε σε μια συγκεκριμένη απόσταση και σε κάποια συγκεκριμένη υψομετρική διαφορά από το αντικείμενο. Επομένως, τοποθετούμαστε στο χώρο σε σχέση με το αντικείμενο, άρα και αποκτούμε μια σχέση αλληλοτοποθέτησης στο χώρο, που με τη σειρά της καθορίζει την προοπτική της εικόνας.
Αλλαγή σημείου παρατήρησης
Εάν, κατά τη φωτογράφηση, αλλάξουμε το σημείο παρατήρησης, θα μεταβληθεί ο τρόπος απεικόνισης του θέματος. Θα αλλάξει η προοπτική κατασκευή του χώρου επομένως και η αίσθηση του χώρου, που μεταφέρει η φωτογραφία. Το αποτέλεσμα είναι μια διαφορετική φωτογραφία, μια διαφορετική αναπαράσταση του χώρου ή του αντικειμένου.
Στην περίπτωση απεικόνισης ενός κτιρίου, έχουμε ένα μεγάλο αριθμό επιλογών που θα μας οδηγήσουν σε διαφορετική πληροφόρηση και απόδοση του θέματος:
• Επιλογή ενός κεντρικού και μετωπικού προς το κτίριο σημείου παρατήρησης, οπότε βλέπουμε μόνο την απέναντι όψη του κτιρίου. Εάν όμως το σημείο παρατήρησης είναι ψηλά σε σχέση με το κτίριο, πάλι η λήψη θα είναι μετωπική αλλά θα βλέπουμε και τμήμα της στέγης του. Μια τέτοια λήψη μπορεί να τονίσει την μεγαλοπρέπεια ενός κτιρίου ή να αποδώσει σωστά τις αναλογίες της όψης.
• Επιλογή ενός πλάγιου προς το κτίριο σημείου παρατήρησης, οπότε θα είναι ορατή και κάποια από τις πλευρικές όψεις.
• Φωτογράφηση του κτιρίου από μια σχετικά μεγάλη απόσταση, οπότε ο περιβάλλων χώρος αποκτά σημασία και παρουσιάζεται η σχέση με το κτίριο.
• Φωτογράφηση του θέματος από κοντινή απόσταση ώστε να γεμίσει το φωτογραφικό κάδρο και να φανούν περισσότερες λεπτομέρειες.
Η συμμετρική οργάνωση ενός φωτογραφικού θέματος ενισχύει την αίσθηση της ισορροπίας, της σταθερότητας αλλά και της στατικότητας. Η κεντρική τοποθέτηση του θέματος τονίζει την δεσπόζουσα σημασία του σε σχέση με τον περιβάλλοντα χώρο. Αντίθετα η έκκεντρη τοποθέτηση του θέματος αδυνατίζει την σημασία του και προβάλλει και άλλα στοιχεία της εικόνας.
Η ασύμμετρη τοποθέτηση του θέματος στο φωτογραφικό κάδρο δημιουργεί μια αβεβαιότητα αλλά και μια δυναμική μέσα στην εικόνα. Κλασσικό παράδειγμα αποτελεί το φωτογραφικό έργο του ρώσου φωτογράφου του μεσοπολέμου Αλεξάντερ Ρότσενκο, που με τις διαγώνιες τοποθετήσεις του θέματος μέσα στο κάδρο δήλωνε την ρευστότητα και την δυναμική της εποχής και την δυνατότητα αλλαγής του κοινωνικού περιβάλλοντος.
Προοπτική δρόμου με σπίτι στο βάθος.
Α) Κανονικός φακός: Το σπίτι μικρό.
Β) Ευρυγώνιος φακός: το σπίτι γίνεται μικροσκοπικό και εξαφανίζεται στο βάθος Γ) Τηλεφακός: Το σπίτι γεμίζει το κάδρο. Δ) Επεξηγηματικό σκίτσο.
Αλλαγή προοπτικής με την αλλαγή του σημείου παρατήρησης.
Όταν κάνουμε μια φωτογραφική λήψη, τοποθετούμαστε σε μια συγκεκριμένη απόσταση και σε κάποια συγκεκριμένη υψομετρική διαφορά από το αντικείμενο. Επομένως, τοποθετούμαστε στο χώρο σε σχέση με το αντικείμενο, άρα και αποκτούμε μια σχέση αλληλοτοποθέτησης στο χώρο, που με τη σειρά της καθορίζει την προοπτική της εικόνας.
Αλλαγή σημείου παρατήρησης
Εάν, κατά τη φωτογράφηση, αλλάξουμε το σημείο παρατήρησης, θα μεταβληθεί ο τρόπος απεικόνισης του θέματος. Θα αλλάξει η προοπτική κατασκευή του χώρου επομένως και η αίσθηση του χώρου, που μεταφέρει η φωτογραφία. Το αποτέλεσμα είναι μια διαφορετική φωτογραφία, μια διαφορετική αναπαράσταση του χώρου ή του αντικειμένου.
Στην περίπτωση απεικόνισης ενός κτιρίου, έχουμε ένα μεγάλο αριθμό επιλογών που θα μας οδηγήσουν σε διαφορετική πληροφόρηση και απόδοση του θέματος:
• Επιλογή ενός κεντρικού και μετωπικού προς το κτίριο σημείου παρατήρησης, οπότε βλέπουμε μόνο την απέναντι όψη του κτιρίου. Εάν όμως το σημείο παρατήρησης είναι ψηλά σε σχέση με το κτίριο, πάλι η λήψη θα είναι μετωπική αλλά θα βλέπουμε και τμήμα της στέγης του. Μια τέτοια λήψη μπορεί να τονίσει την μεγαλοπρέπεια ενός κτιρίου ή να αποδώσει σωστά τις αναλογίες της όψης.
• Επιλογή ενός πλάγιου προς το κτίριο σημείου παρατήρησης, οπότε θα είναι ορατή και κάποια από τις πλευρικές όψεις.
• Φωτογράφηση του κτιρίου από μια σχετικά μεγάλη απόσταση, οπότε ο περιβάλλων χώρος αποκτά σημασία και παρουσιάζεται η σχέση με το κτίριο.
• Φωτογράφηση του θέματος από κοντινή απόσταση ώστε να γεμίσει το φωτογραφικό κάδρο και να φανούν περισσότερες λεπτομέρειες.
Η συμμετρική οργάνωση ενός φωτογραφικού θέματος ενισχύει την αίσθηση της ισορροπίας, της σταθερότητας αλλά και της στατικότητας. Η κεντρική τοποθέτηση του θέματος τονίζει την δεσπόζουσα σημασία του σε σχέση με τον περιβάλλοντα χώρο. Αντίθετα η έκκεντρη τοποθέτηση του θέματος αδυνατίζει την σημασία του και προβάλλει και άλλα στοιχεία της εικόνας.
Η ασύμμετρη τοποθέτηση του θέματος στο φωτογραφικό κάδρο δημιουργεί μια αβεβαιότητα αλλά και μια δυναμική μέσα στην εικόνα. Κλασσικό παράδειγμα αποτελεί το φωτογραφικό έργο του ρώσου φωτογράφου του μεσοπολέμου Αλεξάντερ Ρότσενκο, που με τις διαγώνιες τοποθετήσεις του θέματος μέσα στο κάδρο δήλωνε την ρευστότητα και την δυναμική της εποχής και την δυνατότητα αλλαγής του κοινωνικού περιβάλλοντος.
Προοπτική δρόμου με σπίτι στο βάθος.
Α) Κανονικός φακός: Το σπίτι μικρό.
Β) Ευρυγώνιος φακός: το σπίτι γίνεται μικροσκοπικό και εξαφανίζεται στο βάθος Γ) Τηλεφακός: Το σπίτι γεμίζει το κάδρο. Δ) Επεξηγηματικό σκίτσο.
Αλλαγή προοπτικής με την αλλαγή του σημείου παρατήρησης.
0 Σχόλια