Σύμφωνα με τον μοναχό Θωμά Τσονάκα η πράξη αυτή «δηλώνει ομολογία υποταγής δηλαδή υποτάσσομαι Θεέ μου στο θέλημα σου να κάνω ότι θες εσύ κύπτοντας ως εδάφους… εμείς όμως μένουμε στη μετάνοια μόνο. Είναι όπως με το κερί που ανάβουμε είναι και αυτό υπόσχεση όπως λέει ο Άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης να λιώνουμε και εμείς όπως λιώνει το κερί από αγάπη για το Θεό και τον πλησίον και να φωτίζουμε και εμείς όπως φωτίζει το κερί. Φυσικά αυτές τις υποσχέσεις τις ξεχνάμε…»
Έτσι το νόήμα της πράξης είναι:
«Εκφράζω τη βαθύτατη ευλάβειά μου και την πίστη μου στον θυσιασθέντα, παθόντα και ταφέντα Κύριο, και θέτω τον εαυτό μου εν ταπεινώσει κάτω από Αυτόν και κάτω από τη θαυμαστή και θεϊκή επίδραση και ευλογία Του».
Το ίδιο γίνεται και με το Ιερό Πετραχήλι, όπου σκύβω κάτω από αυτό, για να δεχθώ την ευλογία και την ευχή του Ιερέα, είτε στην Εξομολόγηση, είτε στο Ευχέλαιο, είτε σε οποιαδήποτε άλλη Ευχή.
Όπως και όταν εορτάζει κάποιος Άγιος και λιτανεύεται η Ιερά Εικόνα του, ή το σκήνωμά του (π.χ. Αγ.Γεράσιμος) ή ένα θαυματουργό Εικόνισμα της Παναγίας (πχ στην Τήνο).
Αλλά, παρόμοια συνήθεια περιγράφεται και στις Πράξεις των Αποστόλων, όπου θαυμαστά σημεία λάμβαναν χώρα, όταν και μόνο η σκιά των Αποστόλων που περνούσε πάνω από ασθενείς, ήταν αρκετή για να τους θεραπεύσει:
«Ο σεβασμός δε και η εκτίμησις του λαού προς αυτούς (τους Αποστόλους) δια την θείαν δύναμιν, που ενεργούσε δια μέσου αυτών, ήτο τόσος, ώστε έβγαζαν τους ασθενείς εις τας πλατείας και τους έβαζαν οι μεν πλούσιοι επάνω εις κλίνας, οι δε πτωχοί εις απέριττα κρεββάτια, ώστε, όταν θα ήρχετο και θα επερνούσε ο Πετρος, και η σκια του έστω να πέση επάνω εις κανένα από αυτούς, δια να τον θεραπεύση». (Πράξ. 5,15), όπως αναφέρει το laikiparadosi.blogspot.gr.
Επιμέλεια κειμένου Χώρα Του Αχωρήτου
Πηγή : http://www.thetoc.gr/
0 Σχόλια