Η σύσταση του φαρμάκου και η υφή του παίζουν καθοριστικό ρόλο στο αν θα προκαλέσουν ελάχιστο ή αρκετό πόνο.
Πολλοί νομίζουν πως το τρύπημα του δέρματος από την βελόνα είναι αυτό που προκαλεί τον πόνο.
Αυτό είναι λάθος αφού αν γίνει σωστά, ο ασθενής δεν καταλαβαίνει τίποτα.
Ο πόνος εξαρτάται αποκλειστικά από το φάρμακο. πχ τα ελαιώδη, ή τα φάρμακα σε σκόνη είναι περισσότερο επώδυνα, από αυτά σε υγρή μορφή.
Για λιγότερο επώδυνες ενδομυϊκές ενέσεις ακολουθούμε τις παρακάτω συμβουλές:
1. Ποτέ δεν κάνουμε ένεση με τον ασθενή όρθια θέση
τον βάζουμε να ξαπλώσει μπρούμυταμε το σώμα σε ευθεία θέση έτσι ώστε οι γλουτοί να είναι χαλαροί
2. Πιέζουμε το έμβολο της σύριγγας πολύ αργά.
Η Γρήγορη εισαγωγή του φαρμάκου προκαλεί πόνο, διότι το φάρμακο δεν προλαμβάνει να απορροφηθεί, και ασκείται τοπική πίεση στις νευρικές απολήξεις. Γι αυτό δεν χρειάζεται βιασύνη.
Βασικοί κανόνες
1. Απολυμαίνουμε το σημείο της ένεσης με ένα βαμβάκι βρεγμένο με καθαρό οινόπνευμα, αλλά αφήνουμε το οινόπνευμα να στεγνώσει τελείως πριν καρφώσουμε την βελόνα.
Το να μην αφήνουμε το οινόπνευμα να στεγνώσει είναι ίσως το πιο κοινό λάθος που κάνουμε αλλά μπορεί να προκαλέσει περιττό πόνο. Χρειάζονται μόνο πέντε δευτερόλεπτα επιπλέον και είναι ο ευκολότερος τρόπος για να μειώσει τον πόνο κατά την ένεση.
2. Οι μύες να είναι όσο πιο χαλαροί γίνεται στην περιοχή που θα κάνουμε την ένεση.
3. Λέμε στον ασθενή να πάρει μια βαθιά ανάσα και να μετρήσει αργά ως το δέκα πριν καρφώσουμε την βελόνα
4. Βεβαιωνόμαστε ότι η βελόνα παραμένει σε γωνία 90 μοιρών προς το δέρμα κατά τη διάρκεια της διαδικασίας.
Η βελόνα πρέπει να διεισδύσει βαθιά μέσα στο μυ, και μια γωνία 90 μοιρών βάζει τη βελόνα μέσα από όσο λιγότερο δέρμα γίνεται. Το δέρμα περιέχει πολύ περισσότερες νευρικές απολήξεις απ’ ότι οι μύες οπότε πολύ περισσότερο πόνο.
Η αλλαγή αυτής της γωνίας, ενώ η βελόνα είναι ακόμα στο μυ θα προκαλέσει πόνο στο μυϊκό ιστό.
5. Διαπερνούμε απότομα το δέρμα με τη βελόνα, Καρφώνουμε τη βελόνα γρήγορα και σταθερά στο σημείο της ένεσης δεν την σπρώχνουμε απαλά γιατί τότε θα πονέσει το τρύπημα.
6. πιέζουμε πολύ αργά αλλά σταθερά το έμβολο της σύριγγας. Κάνουμε την ένεση αργά. Αν την κάνουμε πάρα πολύ γρήγορα θα προκαλέσουμε περισσότερο τραύμα στον ιστό.
Ωστόσο, η εκτέλεση της ένεσης δεν πρέπει να προκαλέσει πόνο στον ασθενή λόγω της μεγάλης διάρκειας του χρόνου.
Η ταχύτητα της ένεσης θα πρέπει να είναι περίπου 3-5 δευτερόλεπτα ανά ml για τα περισσότερα φάρμακα.
7. Αν το φάρμακο που θα χορηγήσουμε είναι 5cc καλό είναι να το χωρίσουμε σε 2 δόσεις και να το ενέσουμε σε διαφορετικά σημεία με μέγιστο 2,5cc ανά δόση. (Να κάνουμε δηλαδή 2 ενέσεις, μία σε κάθε γλουτό) Έτσι ελαχιστοποιείται σημαντικά ο πόνος και η απορρόφηση του φαρμάκου είναι γρηγορότερη. Αυτό βέβαια είναι εφικτό μόνο σε ενέσεις που γίνονται σε αραιά διαστήματα και όχι όταν πρόκειται να κάνουμε μια σειρά ενέσεις
8. Αν πρέπει να κάνουμε μια σειρά ενέσεις σε έναν ασθενή, για παρατεταμένο διάστημα ή σε κοντινές χρονικές αποστάσεις πχ κάθε 6 ή 8 ώρες, τις κάνουμε εναλλάξ, μία στον ένα και μία στον άλλο γλουτό, ώστε να προλαβαίνει να απορροφηθεί το φάρμακο. Γι αυτό καλό είναι να φτιάχνουμε ένα πρόγραμμα σε χαρτί όπου θα σημειώνουμε την ακριβή ώρα που πρέπει να γίνει η ένεση και από πια πλευρά πρέπει να την κάνουμε.
9. Κάνουμε απαλό μασάζ στο μυϊκό ιστού του γλουτού όταν η ένεση έχει γίνει και η βελόνα έχει αφαιρεθεί. Αν ο ασθενής παρουσιάζει αντίσταση ή απροθυμία, αυτό το βήμα μπορεί να είναι προαιρετικό.
0 Σχόλια