Σώμα κωδωνόσχημο με πλαστική δήλωση του στήθους, λαιμός ψηλός που καταλήγει σε πτηνόμορφο κεφάλι. Από τα μεγάλα, διάτρητα αυτιά θα κρέμονταν σκουλαρίκια. Τα χέρια σε χειρονομία επιφανείας ή δέησης αποδίδονται ως δύο πεπλατυσμένες αποφύσεις με επτά δάχτυλα.Τα μεγάλα πόδια καταλήγουν σε πέντε και έξι δάχτυλα, αντίστοιχα. Στο επάνω μέρος του κεφαλιού υπάρχει οπή ανάρτησης. Ερυθρό γάνωμα χρησιμοποιήθηκε για τη διακόσμηση του ενδύματος και των υποδημάτων. Από τη Θήβα, αρχές 7ου αιώνα π.Χ. Το ειδώλιο αυτό υπήρξε η πηγή της έμπνευσης για τις μασκότ των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας του 2004, Φοίβο και Αθηνάhttps://olympia.gr
ΣΤ 65. Ποιες είναι οι πρώτες σωστικές επεμβάσεις στο αρχαιολογικό ξύλο;
Ξηρό αρχαιολογικό ξύλο:
1.Κύρια διαδικασία συντήρησης είναι η στερέωση με σκοπό την διακοπή ή μάλλον την επιβράδυνση της πορείας υποβάθμισης, η επανασυγκόλληση των επιφανειακών χαλαρών ξυλομορίων και η μηχανική ενίσχυση του αντικειμένου.
2.Το ιδανικό υλικό στερέωσης θα πρέπει να μην επηρεάζει σημαντικά το χρώμα του αντικειμένου, να βελτιώνει τις μηχανικές ιδιότητές του, να έχει ελαστικότητα, να λειτουργεί και ως συγκολλητικό υλικό, να διατηρεί με το πέρασμα του χρόνου τις φυσικές (χρώμα) και μηχανικές του ιδιότητες (σκληρότητα, ελαστικότητα), να εξασφαλίζει τη μερική αναστρεψιμότητα της διαδικασίας στερέωσης, να μην είναι τοξικό, να έχει χαμηλό κόστος και να εφαρμόζεται εύκολα.
3.Τα υλικά στερέωσης που χρησιμοποιούνται είναι με βάση την προέλευσή τους φυσικά και συνθετικά. Στα φυσικά υλικά στερέωσης περιλαμβάνονται διαλύματα φυσικών ρητινών όπως γομαλάκας ή κολοφωνίου, τηγμένα φυσικά κεριά, λινέλαιο κ.α. Οι συνθετικές ρητίνες μπορεί να είναι είτε θερμοπλαστικές ή θερμοσκληρυνόμενες. Οι πρώτες εισάγονται στο ξύλο είτε σε διάλυμα ή ως υγρά μονομερή που πολυμερίζονται in situ. Οι δεύτερες μετά τον πολυμερισμό τους δεν είναι διαλύτες και τα αποτελέσματα δεν είναι αντιστρεπτά. Οι πλέον διαδεδομένες ρητίνες ρίναι ακρυλικές (Paraloid B72, Acryloid B72), πολυβινύλ-βουτανάλη και πολυβινύλ- ακετάλη.
4.Σύμφωνα με τα ευρήματα πειραματικής εργασίας μας (αποτελεσματικότητα διαφόρων ρητινών και διαλυτών στη στερέωση του αρχαιολογικού ξύλου), το Butvar B98 σε αιθανόλη πλεονεκτεί επειδή δεν προκαλεί ουσιαστική αλλαγή χρώματος του ξύλου και δίνει επιφανειακή συνοχή και ικανοποιητική σκληρότητα.
Τα έφυδρα ξύλα (συνηθισμένη μορφή) χρήζουν άμεση επέμβαση:
1.Διατήρηση των συνθηκών περιβάλλοντος στο οποίο βρισκόταν μέχρι εκείνη τη στιγμή. Μία απότομη μετάβαση από την υγρή κατάσταση σε ξηρή κατάσταση προκαλεί την άμεση ρίκνωση, στρέβλωση έως και την κατάρρευση του ξύλου.
2.Μελέτη και εξέταση του επιστημονικού υλικού μας με επιστημονικές μεθόδους. Ία μέθοδος μελέτης, εξέτασης και ανάλυσης των έφυδρων ξύλων είναι η συλλογή δειγμάτων από διάφορα μέρη του αντικειμένου, τα οποία μεταφέρονται σε εργαστηριακό επίπεδο και χρησιμοποιούνται ως δοκίμια για να μελετηθεί η έκταση της φθοράς του.
3.Η παθητική αποθήκευση, περιτυλιγμένο με φύλλα πολυαιθυλενίου (wrap) θαμμένο βαθιά μέσα σε υγρό έδαφος, ώστε να διατηρείται η υγρασία του χωρίς να έχει αλληλεπιδράσεις με το περιβάλλον. Συνιστάται εάν η μελέτη πρέπει να παραταθεί χρονικά.
4.Τα πρώτα σωστικά μέτρα έγκεινται στη σταθεροποίησή τους αφού πρώτα γίνει μια αφαλάτωση δηλαδή η απομάκρυνση των διαλυτών αλάτων από το εσωτερικό του ξύλου, η οποία γίνεται από με μετάβαση από το θαλασσινό ή λιμναίο νερό στο απιονισμένο με διαδοχικά λουτρά σε δεξαμενές ή λεκάνες από το θαλασσινό στο γλυκό νερό και έπειτα στο απιονισμένο. Η αγωγιμότητα του νερού μετριέται με τα αγωγιμόμετρα. Για αποφυγή ανάπτυξης βιολογικών παραγόντων αλλοίωσης χρησιμοποιούνται μυκητοκτόνα, βακτηριοκτόνα και υλικά κατά των εντόμων και τρωκτικών.
5.Επίσης, ακολουθούνται διαδικασίες απομάκρυνσης του νερού από το εσωτερικό του και στερέωση όλου του όγκου του ξύλου με εμποτισμό του με κάποιο πλήρωσης ανάλογα με την κατάσταση διατήρησής του.
0 Σχόλια