Η ιστορία μας
Από την Κασταμονή… στο Ταχτά γραν… στην Πατρίδα
ΞΕΡΙΖΩΜΟΙ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ
1878 – Οι πρόγονοί μας κατοικούσαν στην συντριπτική πλειοψηφία στην ΚΑΣΤΑΜΟΝΗ του ΠΟΝΤΟΥ. Μετά την ήττα της Ρωσίας (πόλεμος 1877-1878) φοβούμενοι αντίποινα από τους Τούρκους αναζητούν νέα πατρίδα μαζί με άλλους κατοίκους από το Τοκάτ, την Αργυρούπολη, το Εϊρέω, την Ορντού στο ΤΑΧΤΑ ΓΡΑΝ της επαρχίας ΚΙΟΛΑΣ του ΚΑΡΣ του ΚΑΥΚΑΣΟΥ.
1918 – Σαράντα χρόνια μετα τον ξεριζωμό από τον Πόντο οι Τούρκοι ξεκινούν τις σφαγές. Οι πρόγονοι μας αποφασίζουν λόγω και της αδιαφορίας των Ρώσων να αναζητήσουν νέα πατρίδα. Αυτήν την φορά ήταν η ΕΛΛΑΔΑ. Άρχισε η αντίσταση στην περιοχή ΚΙΟΛΑΣ, όμως αυτή προβλέπονταν άνιση παρά την γεναιότητα των ελληνικών αξιωματικών του Ρωσικού στρατού (Χισιρς, Καριπωφ, Ταχματζίδης από το ΤΑΧΤΑ ΓΡΑΝ).
ΒΑΤΟΥΜ
13 χωριά της ΚΙΟΛΑΣ μετά από μεγάλη Οδύσσεια φτάνουν στο Βατούμ για την επιστροφή στην μητέρα ΕΛΛΑΔΑ. Δήμαρχος των 13 Χωριών ο Ευστάθιος Χωραφας (από το ΤΑΧΤΑ ΓΡΑΝ) , ο ηγέτης που ουσιαστικά αποφάσισε την εγκατάλειψη της περιοχής (για να αποφύγει την σφαγή που θα ακολουθούσε) βοηθούμενος (επειδή ήταν αγράμματος) από τον δάσκαλο Ορφανίδη Παύλο και ένα Ρώσο αστυνομικό.
Αποτέλεσμα της απόφασης για έγκαιρη αποχώρηση – εγκατάλειψη της περιοχής ήταν
1) Να μην υπάρχει κανένα θύμα
2) Να μεταφέρουν οι κάτοικοι όλα σχεδόν τα υπάρχοντά τους (οικοσκευές, ζώα, εργαλεία και ότι άλλο μπορούσε να μετακινηθεί)
3) Να μεταφέρουν όλη σχεδόν την εκκλησία της Υπαπαντής (τέμπλο, εικόνες, σκεύη βιβλία, άμφια κ.α.) Μετέφεραν και τις καμπάνες (η μία που ζύγιζε 2 τόν. ουσιαστικά εκλάπη στην Θεσ/νίκη, όπως και η εικόνα της Υπαπαντής).
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1920
Φτάνουν τα βαπόρια στον Θερμαϊκό. Εγκαθίστανται στο ΚΑΡΑΜΠΟΥΡΝΟΥ. 400 περίπου ψυχές δεν άντεξαν από τις συνθήκες (ελονοσία κ.α.) που επικρατούσαν παρά τις δήθεν ενέργειες των αρμοδίων υπηρεσιών της μητέρας Ελλάδας.
Ένας θρήνος των Ελλήνων του Καρς έλεγε τα εξής:
Σην Ελλάδαν εχπάσταμε η ώρα έτον δύο
σα μάντρια εφέκαμε και δεμένον τον βίον.
Και ν’ ο Πύλορωφ εκούιζεν και γοσέψτεν ντ’ αραμπάδας
εσ’ κ’ έρχουνταν οι Τουρκάντ’, να κλέφνε τα νυφάδας.
Σην Ελλάδαν έρθαμε ζεστά έταν τα μήνας
ενέσπαλαμ το βούτυρον και τρώγαμ’ τα κινίνας.
Και τσολ κι έρημον Καραμπουρούν και τριγύλ-τριγύλ ταφεία
και ν’ ανοίξτε και τερέστιατα, όλια Καρσί παιδία.
Και σαράντα μέρες πρόσφυγοι εκεί είχαν καραντίνα
τα λείψανα ασό παπόρ’ ση θάλασσαν εσύρναν.
6 ΙΟΥΝΙΟΥ 1921
Ο Ευστάθειος Χωραφάς οδηγεί τους συγχωριανούς στο Τουρκοχώρι, που επέλεξε λόγω της ομοιότητας της περιοχής με τις δύο προηγούμενες αλησμόνητες πατρίδες (Κασταμονή και Ταχτα γραν), μαζί με τον δάσκαλο Ορφανίδη Παύλο και συγχωριανούς.
Η απόφαση της Πολιτείας ήταν να εγκατασταθούν στο Κιλκίς, όμως η δυναμική αντίδραση του Χωραφά έφερε το αποτέλεσμα που επεδίωκε.
Ο Ε.Χωραφάς αν και αγράμματος ήταν πανέξυπνος, αρκετά ευκατάστατος και ασχολούνταν με το εμπόριο ξύλου.
Όμως αυτόν τον άνθρωπο η μοίρα του επεφύλαξε γρήγορο τέλος. Πέθανε μετά από ένα περίπου χρόνο από την εγκατάσταση στην νέα Πατρίδα. Οι συγχωριανοί του έχασαν τον Ηγέτη τους, όμως δεν τον ξέχασαν ούτε εκείνοι, ούτε οι απόγονοι του. Έδωσαν το ονοματεπώνυμό του στην κεντρική δημόσια οδό και την επωνυμία του στον Πολιτιστικό Σύλλογο “Ευστάθιο Χωραφά” (γνωστό πανελληνίως).
Βιβλία σχετικά με την ιστορία του χωριού μας
– Το 1993 εκδόθηκε με επιμέλεια της δασκάλας Καγκελίδου Παρθένα από τον σύλογό το βιβλίο “ΠΑΤΡΙΔΑ” όπου και αναφέρεται η ιστορία των κατοίκων.
– Το 2006 η Ορφανίδου Ζορμπά Ελένη έγραψε το βιβλίο “Το χωριό μου Ταχτάγραν (Καρς Καυκάσου)” με την αυτοβιογραφία του πατέρα της Ορφανίδη Παύλου.
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Έτος ίδρυσης : 1981 (άτυπα λειτουργούσε οργανωμένα από τον ερχομό, με παραδοσιακές στολές και εκδηλώσεις που την αλήθεια μαρτυρούν οι σχετικές φωτογραφίες της εποχής)
Μέλη (έως 2009) : 359
Δ.Σ. : 13 μέλη (ίσως ρεκόρ για πρωτοβάθμιο σύλλογο)
Ε.Ε. : 3 μέλη
Τμήματα : Χορευτικό (Μικρό – Μεσαίο – Μεγάλο), Ζωγραφικής, Πιάνου, Ντόπιων καλλιτεχνών (Λυράρηδες, νταουλτσίδες, τραγουδιστές)
Τμήματα που θα λειτουργήσουν μέσα στο έτος 2010 :
– Τμήμα εκμάθησης Ποντιακής Γλώσσας,
– Τμήμα θεατρικό,
– Τμήμα εκμάθησης Ποντιακών Οργάνων,
– Μουσείο αγροτικών εργαλείων.
0 Σχόλια