Ένας από τους πιο συνηθισμένους τρόπους αυτοπροστασίας είναι η προσκόλληση σ' αυτά που ξέρουμε, στα παλιά. Από τη μια πλευρά μπορεί να φοβόμαστε την απόρριψη, από την άλλη όμως αισθανόμαστε μια οικειότητα μαζί της.Γιατί ένα τόσο άβολο πράγμα φαίνεται να μας βολεύει; Γιατί αυτό που είναι γνωστό δημιουργεί ένα αίσθημα ασφάλειας. Το άγνωστο μας φοβίζει. Και η απόρριψη μάς φαίνεται τόσο οικεία!
Μπορεί να θέλουμε μέσα από την καρδιά μας ανθρώπους που θα γλυκάνουν τις πληγές μας, που θα μας κάνουν να νιώσουμε καλά. Κατά παράδοξο τρόπο, αυτούς ακριβώς τους ανθρώπους αποφεύγουμε.Διαλέγουμε αυτούς που μας πληγώνουν, γιατί μας φέρνουν πίσω σε γνωστές καταστάσεις, στο αίσθημα της ασφάλειας που δημιουργεί το γνωστό. Αλλά πόσες φορές πρέπει να χτυπήσουμε το κεφάλι μας στον τοίχο για να διαπιστώσουμε ότι το αποτέλεσμα είναι ένα πονεμένο κεφάλι;
Υπάρχει και ένας δεύτερος λόγος που εξηγεί αυτή την τάση προς επανάληψη: θέλουμε να ελέγξουμε επιτέλους την οδυνηρή κατάσταση. Κάπου μέσα μας μπορεί να πιστεύουμε ότι, αν επαναλάβουμε κάτι αρκετές φορές, τελικά θα το καταφέρουμε.Ευτυχώς, κάποια στιγμή μπορούμε να αναγνωρίσουμε τα μοτίβα τα οποία επαναλαμβάνονται. Ίσως μάλιστα καταφέρουμε να τα αντιμετωπίσουμε πιο αντικειμενικά. Και από τη στιγμή που κάνουμε κάποια πράγματα διαφορετικά, κάτι αρχίζει να μας πηγαίνει καλά.
*Από το βιβλίο "Μην το παίρνεις προσωπικά", Elayne Savage, Εκδ. Το Βήμα
Το διαβάσαμε εδώ:https://www.aytepignosi.com
0 Σχόλια