213. Περιγράψτε το παρακάτω γλυπτό. Ποιος το φιλοτέχνησε και σε ποια εποχή ανήκει; Τι αποκαταστάσεις έχουν γίνει στο γλυπτό και γιατί;

213. Περιγράψτε το παρακάτω γλυπτό. Ποιος το φιλοτέχνησε και σε ποια εποχή ανήκει; Τι αποκαταστάσεις έχουν γίνει στο γλυπτό και γιατί;

                                                                       

Το Σύμπλεγμα του Λαοκόωντος είναι ένα μνημειώδες γλυπτό που απεικονίζει τη δραματική σκηνή του Λαοκόωντος και των γιων του, οι οποίοι επιτίθενται από τεράστια φίδια. Η σκηνή προέρχεται από την ελληνική μυθολογία και αναφέρεται στη στιγμή που ο Λαοκόων, ιερέας της πόλης Τροίας, και οι γιοι του προσπαθούν να αντισταθούν στα φίδια που τους στέλνει η θεά Αθηνά ως τιμωρία για την προσπάθειά του να εμποδίσει τους Τρώες να φέρουν το Δούρειο Ίππο στην πόλη τους.

Η σύνθεση του γλυπτού αποπνέει έντονη δραματικότητα και κίνηση. Οι μορφές των τριών βασικών προσώπων (του Λαοκόωντος και των γιων του) είναι εκτεθειμένες σε μια δυναμική αλληλεπίδραση, με τα σώματα τους να τυλίγονται από τα φίδια και να εκφράζουν πόνο, αγωνία και αγώνα για ζωή. Οι φλέβες, οι εκφράσεις του προσώπου και η αναπαράσταση των μυών δείχνουν την εξαιρετική δεξιοτεχνία του καλλιτέχνη στην απόδοση της ανθρώπινης μορφής.

Το Σύμπλεγμα του Λαοκόωντος φιλοτεχνήθηκε γύρω στο 1ο αιώνα π.Χ. και ανήκει στην ύστερη ελληνιστική περίοδο. Αν και η ακριβής ταυτότητα των δημιουργών παραμένει αμφισβητούμενη, η επικρατούσα άποψη είναι ότι το γλυπτό αποδίδεται στους γλύπτες Αθηναίο, Πολύγνωτο και Αλέξανδρο, οι οποίοι, σύμφωνα με την παράδοση, δημιούργησαν το έργο για τη βασιλική αυλή της Ρώμης. Ενδέχεται, επίσης, να σχετίζεται με το έργο του διασημότερου γλύπτη της ελληνιστικής περιόδου, Λύσιππου, αν και δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για αυτό.

Αποκαταστάσεις:
Το Σύμπλεγμα του Λαοκόωντος ανακαλύφθηκε το 1506 στη Ρώμη και αποτέλεσε αμέσως σημείο αναφοράς για τους καλλιτέχνες και τους μελετητές. Ωστόσο, το έργο υπήρξε υποκείμενο σε σημαντικές αποκαταστάσεις. Το γλυπτό ήταν φθαρμένο και έλειπαν τμήματα του, κυρίως το κεφάλι του Λαοκόωντος και μέρη του σώματος των γιων του. Οι αποκαταστάσεις του έργου έγιναν κυρίως κατά τη διάρκεια της ανακάλυψής του και περιλάμβαναν την προσθήκη των λείπων τμημάτων, που έγιναν με βάση τις αρχές της τέχνης της εποχής και τα υπόλοιπα σωζόμενα κομμάτια του γλυπτού. Αν και οι αποκαταστάσεις αυτές αποκατέστησαν σε μεγάλο βαθμό την έννοια του έργου, υπήρξε και κριτική, καθώς οι προσαρμογές αυτές δεν αποτύπωσαν πλήρως την αυθεντική εκδοχή του γλυπτού, όπως είχε δημιουργηθεί από τους αρχικούς καλλιτέχνες.

Το έργο παραμένει ένα από τα πιο εντυπωσιακά και σημαντικά δείγματα της ελληνιστικής γλυπτικής, με την εκφραστικότητα και την κινητικότητα των μορφών του να αναδεικνύει την επιδεξιότητα των γλυπτών της εποχής στην αναπαράσταση της ανθρώπινης ψυχής και του σωματικού πόνου.